Moderator: infernal
wszedłem w posiadanie dwóch 310-tek.
) 
Po 8 minutach od wystrzału statera i spacerze do linii startu włączyłem gremlina i ruszyłem. Niby zające mówili, że koło 6:40 będziemy zaczynać - ja oczywiście poleciałem szybciej, doganiając wkrótce balony na 4:30. Biegłem z muzyką, trochę wyłączając się z tłumu, tak lubię i tak dobrze mi się biega, a że mało ballad było w playliście, to i za szybko szło : A tu nagle - tempo zaczęło spadać Na punkcie żywieniowym mało nie wywinąłem orła na rozdeptanych bananach i czekoladkach 
Ale jakoś się wywinąłem. Na osiemnastym przymusowe siusiu pod Mostem Kotlarskim. Liczyłem, szczerze mówiąc, na deszcz i hardkorowe, a'la ultramaratończyk, sikanie pod siebie - w deszczu i tak nikt by nie zauważył , a tu lampa, jak na złość. Troszkę skostniały mi kulasy, ale było jeszcze ok. i truchtałem dalej. Ale tempo o parę sekund spadało z każdym kilometrem. ale zaliczyłem najdłuższego longa w życiu, pierwszy raz +3h.
Gdzieś w okolicach Mostu Dębnickiego
Pierwsze 4 fotki autorstwa Marty, mojej szefowej (58min na nocnym 10km w piątek), a ostatnie z galerii Krzyśka Janika 
Trudno, jest jak jest Najpierw lawirowałem między szlauchami, strumieniami wody i maszynami, potem jeszcze na Rollego drogę mi auta zajechały, no i byłem w niedoczasie. Zatem drugi odcinek postanowiłem wyrównać - ale nie patrzyłem na zegarek. Oczywiście wyszło mi tym razem dużo za szybko, ale dosyć swobodnie. Wiecie, że u mnie brak swobody zaczyna się powyżej 200 bpm , a 163 Wyszło, i tak, i tak, koło 2 kilosów, jak w tabelce ) - ale akurat jedzenie przed treningiem nigdy nie było dla mnie problemem i żadnych reperkusji, refluksów i innych zwrotów nie napotkałem na moich biegowych szlakach 
Choroba, myślę, zepsuł się, albo pierwszy raz zwariował mi przy starcie (coś jak u Krzycha na tej dyszce niedawnej). Patrzę na tętno - 144 Niemożliwe - mówię sobie - ani nie umiem tak rozsądnie, wolno truchtać, ani tętno moje nie jest w stanie podczas ruchu zejść niżej 150 uderzeń. Biegnę dalej. Tempo wciąż minimalnie poniżej 8 minut, tętno poniżej 150 uderzeń. Ki diabeł? Wiem, że tak trzeba, ale sądziłem, że nigdy się nie nauczę Zły na siebie, z zegarkiem wciąż spauzowanym, wracam pod billboarda. Tam wymyśliłem start rytmu, i zrobię to, choćby skały srały I leciałem cztery około 100-metrowe rytmy, przerwy uznaniowe, dopóki tętno poniżej 153 mi nie wracało. Ostatni wymuszony - powiedziałem sobie, że choć na wykresach będą 3, to w nogach są 4 i nie ma co przesadzać, ale skusiło mnie zielone światło w oddali Ruszyłem i niemal od razu nogi weszły w rytm, z którym już do końca trzeciego kwadransa nie chciały się pożegnać. Pierwszy i szósty km pod górkę, więc już zupełnie wolniutko, ale izi to izi. Tak ma być Biorąc pod uwagę, że dziś całości miało być 10, a w weekend 15, to planowany kilometraż tylko minimalnie przekroczę... Albo CM mnie czegoś nauczyło, albo ktoś mi podmienił głowę 
, coś czuję 
Do tego trochę roweru, głównie (w zasadzie jedynie) na dojazdy do/z pracy.