II Bieg Flagi
by Entre.pl team.
Wynik: 36:01
Średnie tempo: 3:40
Miejsce Open: 21/z 600
Miejsce M20: 9/ze 100
Międzyczasy z Garmina:
1 3:32.4
2 3:37.0
3 3:44.7
4 3:36.8
5 3:41.0
6 3:40.9
7 3:44.9
8 3:45.5
9 3:40.4
10 2:56.7
Trasa/Warunki: Wietrznie, mokro, kręto i z długim, ciągnącym się przez sześćset metrów podbiegiem o osiemnastometrowym przewyższeniu. Trzy pętle.
----------------------------
Co żem uczynił <Łapie się za głowę>
Nawet biorąc pod uwagę te 9,8km, to i tak obaliłem Danielsa, który sugerował, że dychę zrobię w 37:33
Jeszcze to do mnie chyba nie dotarło (spałem 4h).
Ahoj!
W ogóle fajnie mi się ostatnio biega.
Powiem Wam, że nic tak bardzo nie stresuje, jak te kilka ostatnich sekund podczas czekania na linii startu i na wystrzał pistoletu. Było nas z 10-15 osób w serii, więc dość sporo. Były nawet dwie piękne Panie 
Mocne dziewczę. Na dystansie jakoś nie wyglądała na to, a żeby pozostawiła w sobie na tyle dużo sił, żeby zrobić taką końcówkę. Wyprzedza mnie na tyle mocno, że nie podejmuję nawet walki. Nie wiem jakie zająłem miejsce i w sumie mało to ważne, najważniejszy jednak jest czas i sposób, w jaki udało się to pobiec. Pobiegłem bardzo dobrze. Od samego początku do końca bardzo równo. Jestem bardzo zadowolony 
Chociaż... Kiedy już się zatrzymałem i odwróciłem w stronę bramy mety, to poczułem solidną niemoc w dwugłowych - aż mnie prawie ścięło.
Gdzieś przed 17 kilometrem zacząłem odczuwać problemy z prawym pośladkowym. Cisnął coraz dobitniej i zaczynałem podskórnie przeczuwać, że "to" będzie dużo trudniejsze niż się spodziewałem. Już nawet podczas półmaratonu miałem problemy z tą partią ciała i słuszne były moje obawy, że w maratonie może to bardzo przeszkadzać. Każdy zbieg sprawiał, że ból w tyłku narastał dużo szybciej niż w podczas biegu na bardziej płaskim odcinku. Ucisk w pośladku czuję do teraz. Połówka weszła w jakieś 1:29. Czyli zapas. 
Chcę opuścić ręce, coby sobie swobodnie zwisały, ale jak tylko je prostuję, to łapie mnie skurcz w łopatce i szybko wracam do otwierania napoju. Zęby! Resztki świadomości podpowiadają o posiadaniu zębów. Chleję. Teraz widzę, że przede mną masowany jest - chyba - zwycięzca, a obok niego kręci się chyba jego trener/menago. Zaczynają się drgawki. Najpierw pojedyńcze i delikatne, ale szybko się nasilają. Przechodzę na plecy. Zaczyna mną telepać już coraz bardziej. Wraz ze mną skacze całe łóżko. Masażystki się trochę zaczynają niepokoić 
Mówię, żeby się nie obawiały, że to tylko od cukru i że zdarza mi się to prawie za każdym razem, że potrzebuję trochę czasu. Podchodzi do mnie ów trener/menago, który również pyta, czy aby ze mną wszystko w porządku. Odpowiadam tym samym; to od cukru. Wyczułem, że albo mi nie uwierzył, albo uznał, że gadam jakieś bzdury. A mną wciąż telepie... Schodzę z łóżka. Zabieram swoje śmieci i siadam na ławce obok. Owijam się folią, wygrzebuję jakieś żelkopodobne cukierki posypane cukrem i zjadam wszystkie, które udaje mi się znaleźć. Czekam, aż poziom cukru się choć trochę ustabilizuje i będę mógł pójść po depozyt. Siedzę tak z 10min. Drgawki ustają. Wstaję i idę.
