A ponieważ teraz moje widzenie koncentruje się na potencjalnych 70km na ultra wycieczce 1 maja, to długie wybieganie w ten weekend miało być zdecydowanie dłuższe niż początkowo planowane 20km. Dodatkowo zaplanowałam też drugi trening dzień później, na zmęczonych nogach, co podobno ma oddawać specyfikę biegania długich dystansów.
Co z tego wyszło? A no wyszło tak:
Sobota
Dystans: 30.02 km
Czas: 2:50:43
Śr. tempo: 5:41 min/km
Wzrost wysokości: 464 m
Niedziela
Dystans: 12.64 km
Czas: 1:16:47
Śr. tempo: 6:04 min/km
W sobotę obyło się bez sensacji, zwiedziłam 4 ościenne wsie, trochę pętli w lesie porobiłam i wróciłam do domu raczej zmęczona. Nogi bolały, ale po rozciąganiu wieczorem nie było jakiegoś problemu. W niedzielę za to czułam się ogólnie przymulona (nogi też) więc postanowiłam sobie pokręcić pętelki po własnej wsi, takie 4 kilometrowe.
No i na trzeciej, ostatniej pętelce użarł mnie pies!
Przebiegałam obok tej małej cholery przez dwa dni i za każdym razem wypadał z pustostanu i szczekał przy nogach, ale dawał sobie spokój po paru sekundach, za to ostatnim razem albo mnie drapnął albo zahaczył zębem, bo mam w zgięciu kolana szramę na centymetr i szerokość około milimetra. Na szczęście dziabnął przez spodnie, takie welurowe dresy, które już wyoglądałam na wszystkie strony i dziury, ani nawet najmniejszego rozerwania nie widać. Zorientowałam się dopiero w domu, że mi krew leci, więc wracać i wypytywać się ludzi co to za pies już mi się nie chciało. Chyba mieszka przy pustostanie, las blisko, więc najpierw mi skóra ścierpła, że bez szczepienia na wściekliznę się nie obejdzie, no ale podobno jak spodnie całe, to ryzyka nie ma.
Mimo to kupuję gaz pieprzowy (w żelu, bo takim pod wiatr można strzelać) i w następny weekend tam znowu pobiegnę i w następny jeszcze też. Jak psa tam już nie będzie albo będzie leżał i śmierdział, to się zacznę martwić. Jak będzie to dostanie gazem w nos, a mnie spadnie jakiś tam mini kamyczek z serca, że może w męczarniach nie umrę. Co najlepsze, że to wcale nie była jakaś opuszczona okolica, skraj wsi, domy dookoła, ludzie tam muszą chodzić. Może na tego kundla zwykły kij wystarczy i właśnie ignorowanie go rozzuchwaliło, ale i tak następnym razem ode mnie gazem dostanie jak tylko paszczę otworzy.
Co jeszcze lepsze przebiegałam obok niego w sobotę ze 3 razy i miałam wtedy leginsy ¾ i gołe łydki, i tylko szczekał gnój mały. Może wkurzył go mój ubiór? Bo przyznaję, że welurowy dres to obciach straszliwy, ale w niedzielę się tak pogoda zepsuła, że nie miałam innego wyjścia
Wracając do tematu biegania, zeszły tydzień zakończyłam z 87 km na liczniku i w tym zdecydowanie luzuję.
Ciekawe, że nawet przy takim przebiegu dalej najbardziej bolącą częścią mnie jest ramię. Wysmarowałam je wczoraj końską maścią i jest trochę lepiej. Z roweru nie zrezygnuję, więc nie ma wyjścia, ramię musi się dostosować... Jeśli chodzi o nogi to rano miałam typowe uczucie opuchnięcia/obciążenia (chyba dzisiaj solanka będzie), ale nic potencjalnie kontuzjogennego.
). Pogoda rewelacyjna, lasek super, pokręciłam się chyba po wszystkich możliwych szlakach łącznie ze Skałkami Panieńskimi. Ludzi było sporo, może nie tak jak w weekend, ale dużo rowerowców i spacerowicze też się trafiali. Tylko jedną osobę spotkałam biegnącą, nie wiem czy to ten sam gościu, ale potem ktoś jeszcze wbiegał na kopiec Piłsudskiego, tak dookoła, szacun normalnie, bo jednak wbieganie na zmęczonych nogach to jest zupełnie inna bajka. 
).
