ale dziś postanowiłam dać sobie troszkę luzu po ostatnio przebytych kilometrach (9+6+9 to jak dla mnie chyba za dużo na raz 
) A więc zamysł był taki, że lecę wolniuśko, tak ze 4km. Taaa... Jak poleciałam 4 to myślę sobie: a może jeszcze kawałeczek... no i wyszło 5,4km po 6:47, Hr śr/max 168/175. Nie powiem, że było łatwo
Nogi same zwalniały już po trzecim kilometrze, a i pomimo wczesnej pory (6:10) duszno mi było jak cholera, a pot lał się ze mnie strumieniami. No ale chyba o to chodzi, żeby się trochę zmęczyć 
Tylko ja, muzyka i las. No...może nie tylko, bo mój Szanowny czaił się gdzieś na tyłach, co bym się czuła pewniej na mało jeszcze znanych leśnych terenach 
A tereny - przecudnej urody. Na samym początku - zbieg - morderca, ale kiedy w drodze powrotnej ów zbieg stał się podbiegiem, okazało się, że to podwójny morderca 
Jakieś kamienie, piach, potem zwykła gruntowa droga i drewniany mosteczek. Do tego promienie przedzierające się między drzewami...ehhh - tego było mi trzeba 
Choć pogoda stała się odrobinę łaskawsza, to z czasem kiepsko, ponieważ rozpoczęłam długo wyczekiwany 'lifting' chałupy, który bez reszty pochłania mój czas i energię. Ale sobotniego poranka na bieżni, bez gapiów i psów, za to z dużą ilością czasu na przemyślenia nie mogłam sobie odpuścić 
Było nadzwyczaj przyjemnie i lekko dlatego odważyłam się i sunęłam następująco:
Mogłabym się usprawiedliwiać na różne sposoby, ale po pierwsze - nie o to w tym wszystkim chodzi, a po drugie - Ktoś mi dziś uświadomił, że na nic moje wymówki 
Tak sobie myślę, że może wypadałoby zacząć realizować jakiś plan. Może to by mnie zmobilizowało, usystematyzowało... 
Tak że tego...)
Całkiem nieźle się człapało, nawet miałam ochotę przedłużyć, ale zdrowy rozsądek wziął górę i po 6,2km powiedziałam pas, gdyż kolana bolały 
a myślę, że lepiej pomalutku, a regularnie, co by radość jakaś była a nie tylko ból i nerwy. W trakcie nastąpiło wymuszone przejście do marszu (jakieś 100metrów)
Ja natomiast:
