Wstyd się przyznać, ale dziś przy 29 stopniach w cieniu a 36 w słońcu wyszedłem w samo południe pobiegać (!!!!!!) Te wykrzykniki w nawiasie uderzyły mnie w 10 minucie kiedy to w lesie zastosowałem pierwszą przebieżkę - po 20 sekundach przeszedłem w trybie natychmiastowym do spaceru i trzymałem kciuki by nie paść na ziemię. Udało się. Skoro się udało, to odpuściłem sobie przebieżki i postanowiłem łącznie zrobić 10 km w zakresie wb1.
Jak w lesie były dłuższe prześwity słońca, to nagle do góry szybko pulsometr wskazywał mi puls - i niech mnie nie denerwują swoimi opiniami zwolennicy biegu jedynie na tempo (Danielse przeciwni pulsometrom. Rygorystycznie już biegłem z pulsometrem na 75-80 hr max. Z lasu do domu mam 600 metrów - to było 600 metrów patelni bez cienia oraz chmur .... . Na 400 metrze puls skoczył do 95 choć wolno się ruszałem (ok 6:40-50) i panicznie zacząłem szukać cienia, bo czułem ciśnienie w tej pustej głowie i ogólne mrowienie ciała (delikatne). Ufff udało się, znalazłem cień koło murowanego śmietnika, skazany byłem na te zapachy i nie zakładałem opuszczenia tego miejsca jak nie spadnie mi hr do 70 - w tym miejscu zakończyłem trening. GŁUPOTA!!!, choć i nowe doświadczenie (ale nie byłem na tyle inteligentny, by przed biegiem zapytać siebie jak organizm ma się chłodzić przy 36 
.Dystans : 9,89km
Czas : 1h 06 minut, 10 sekund - tempo 6:40,
Rok temu nabrałem pokory do Bałtyku jak mało co się nie topiłem a w tym roku do słońca jak mało co udaru nie doznałem
Przebieżki chciałem
wstyd o tym pisać..... Jutro nie biegam 
.
Nie, to są drobne oschyły.
