Piszę to z perspektywy osoby, która ważyła kiedyś 30 kg więcej i nigdy nie miała rewelacyjnej przemiany materii. Jeżeli komuś naprawdę zależy, to w końcu osiągnie swoją wymarzoną wagę/figurę, potrzeba tylko trochę wysiłku, systematyczności, silnej woli, no i pewnych zmian w jadłospisie 
zgadzam się. Ja ważyłam kiedyś ponad 100 kg, teraz 78 i walczę o dalszy spadekAdrian26 pisze:Owszem, to nie jest prosta sprawa, ale tak naprawdę to jak wyglądamy zależy tylko i wyłącznie od nas, nie możemy wszystkiego zwalać na mamy, babcie, źle wyposażone sklepiki szkolne czy zapracowany tryb życia
ale walka jest nierówna a przeciwnik twrady 
klosiu, wszyscy miłośnicy "słodkich" kalorii powinni sobie to wydrukować i powiesić na łóżkiem. Znam kilka osób których dieta wygląda tak jak to opisałeś. Najpierw słodycze, bardzo szybko ponowne uczucie głodu i przymulenia.... na to słodycze bo po tym czują się dobrze. A najfajniejsze są tłumaczenia, że nie mogą schudnąć bo takie geny....klosiu pisze:Kiedyś na szkoleniu przyglądałem się kobiecie ważącej ze 30kg więcej ode mnie, a "zdrowe" rumieńce wyraźnie świadczyły o nadciśnieniu, mimo że była dość młoda. W ciągu trzech godzin wypiła po litrowej butelce coli i sprite, a przy okazji zjadła paczkę jakichś cukierków, pewnie nawet nie uważając tego za posiłek. Przy takim odżywianiu nie ma najmniejszych szans na schudnięcie.
Przy jakimś tam poziomie spożycia cukru schudnięcie jest bardzo trudne, bo insulina jest podwyższona cały czas, kierując gros kalorii w tkankę tłuszczową, więc jest się głodnym co chwilę.
Po prostu komórki nie otrzymują wystarczających ilości energii z posiłku, a to co idzie w tłuszcz dzięki insulinie nie może się z niego wydostać. Konieczne jest kilka dni drastycznego ograniczenia węgli, żeby insulina spadła do fizjologicznego poziomu. Wtedy apetyt spadnie i będzie można zacząć chudnąć. Ale swoje trzeba przecierpieć.
Zdrowy człowiek, z chwilą gdy spadnie mu insulina po strawieniu posiłku zaczyna wykorzystywać kalorie z własnego tłuszczu i jeszcze długo nie jest głodny, po prostu jego komórki cały czas "mają co jeść". A człowiek z rozregulowaną gospodarką insuliny jest głodny w momencie, gdy skończy się dopływ kalorii z trawionego posiłku, nieważne ile z niego poszło w zapas tłuszczu. Więc jest głodny znacznie częściej, im bardziej lekkostrawne węglowodany je, tym częściej. I to cała tajemnica.
Jak zwykle perfekcyjnie MISTRZU!klosiu pisze:Kiedyś na szkoleniu przyglądałem się kobiecie ważącej ze 30kg więcej ode mnie, a "zdrowe" rumieńce wyraźnie świadczyły o nadciśnieniu, mimo że była dość młoda. W ciągu trzech godzin wypiła po litrowej butelce coli i sprite, a przy okazji zjadła paczkę jakichś cukierków, pewnie nawet nie uważając tego za posiłek. Przy takim odżywianiu nie ma najmniejszych szans na schudnięcie.
Przy jakimś tam poziomie spożycia cukru schudnięcie jest bardzo trudne, bo insulina jest podwyższona cały czas, kierując gros kalorii w tkankę tłuszczową, więc jest się głodnym co chwilę.
Po prostu komórki nie otrzymują wystarczających ilości energii z posiłku, a to co idzie w tłuszcz dzięki insulinie nie może się z niego wydostać. Konieczne jest kilka dni drastycznego ograniczenia węgli, żeby insulina spadła do fizjologicznego poziomu. Wtedy apetyt spadnie i będzie można zacząć chudnąć. Ale swoje trzeba przecierpieć.
Zdrowy człowiek, z chwilą gdy spadnie mu insulina po strawieniu posiłku zaczyna wykorzystywać kalorie z własnego tłuszczu i jeszcze długo nie jest głodny, po prostu jego komórki cały czas "mają co jeść". A człowiek z rozregulowaną gospodarką insuliny jest głodny w momencie, gdy skończy się dopływ kalorii z trawionego posiłku, nieważne ile z niego poszło w zapas tłuszczu. Więc jest głodny znacznie częściej, im bardziej lekkostrawne węglowodany je, tym częściej. I to cała tajemnica.
biegaczkaxxx pisze: Biegam juz 2 miesiace ponad 40 min i jestem zawiedziona, poniewaz nic nie schudłam, stoje w miejscu z waga...
Widac cukroholizm to nalog jak kazdy inny.smopi pisze:Najpierw słodycze, bardzo szybko ponowne uczucie głodu i przymulenia.... na to słodycze bo po tym czują się dobrze
saper pisze:Widac cukroholizm to nalog jak kazdy inny.smopi pisze:Najpierw słodycze, bardzo szybko ponowne uczucie głodu i przymulenia.... na to słodycze bo po tym czują się dobrze
Gdybyś krowie postawił trawe i cukierki, to zapewne po cukierki by nie sięgnęła W przypadku szczurów trudno byłoby oczekiwać, aby korzystały z heroiny, bo przecież raczej zbyt wielkiego kontaktu z nią zwykle nie mają - chyba, że były nią faszerowane wcześniej Z drugiej strony niekoniecznie musiałaby ona działać uzależniająco na nie. To jest zbyt złożony problem moim zdaniem 
klosiu pisze:Oczywiście, ale co powoduje tą nadpodaż?
. .
.
