serce !!!

[keller]

witam, chicialbym sie dowiedziec zcy ma ktos z was jakies doswiadczenia z problemem powiekszenia sylwetki serca??? o ile to wogoole jest problem? a moze to u sportowcow normalne??? niemam zielonego pojecia o tym wiec prosze o pomoc.... dowiedzialem sie o tym przypadkiem przy rentgenie pluc i planuje po swietach isc to zbadac ale wczesniej chcialem  poczytac, moze ktos  mial cos takiego??? mam nadzieje ze da sie z tym biegac a moze sportowcy tak jzu maja, jak np tetno inne od przecietnego...??? prosze o pomoc/pozdrawiam

[Krystian88]

To u wyczynowych sportowcow normalne, tzn. przerost lewej kom,ory serce może powiekszyc sie nawet 1.5 x.Pozadrawiam

[keller]

no to troche mnie uspokoiles, ale badania i tak sobie zrobie dla pewnosci co by niebylo tak ze sport okaze sie pzrykrywka dla jakiegos syfu wlk dzieki

[Krystian88]

Tylko może lepiej idź prywatnie do kardiologa, bo np. jak kolarze tacy przecientni, nie zawdodowcy ida na EKG, to pielegniarka mysla ze maja zawal,z powodu niskiego HR. Natomiast mojemu koledze powiedzieli ze umrze za rok ;/, ale jakos żyje i mial medal na MP w triathlonie.Pozdrawiam

[keller]

hehe, nie no jasne ze mysle isc prywatnie, po pierwsze nie zamierzam czekac miesiac na kolejke a po drugie wlasnie chodzi o sprzet, wole wydac troche kasy i miec pewnosc ze jest badanie pewnie zrobione, a nie jakims aparatem ktory nasza sluzba zdrowia dostala w spadku zza wschodniej granicy 20 lat temu  ;)

[keller]

witam ponownie, poszperalem troche i znalazlem cos interesujacego, jesli ktos am podobne problemu warto tam zajrzec
http://www.poradnikmedyczny.pl/archiwum_wyn/606
adres ten zmnalazlem w "tematach odzyskanych"

[tompoz]

Nawet bardzo dobry kardiolog możę żle zinterpretować zmiany wsercu spowodowane długotrwałym treningiem wytrzymałościowym. I orzec że są to zmiany chorobowe.


a to ciekawy artykuł o sercu sportowca]yszard Tomaszewski, Kazimierz Wysocki
Poradnia Przykliniczna Instytutu Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni, Kierownik Poradni: dr hab. med. R. Tomaszewski Zakład Fizjologii Akademii Wychowania Fizycznego w Gdańsku, Kierownik Zakładu; prof. dr hab. med. K. Wysocki
SERCE SPORTOWCA

Streszczenie
W ślad za poprawą ogólnej sprawności organizmu i korzystnym wpływem na układ krążenia, intensywny, długotrwały trening fizyczny może prowadzić do następstw przekraczających standardy zdrowotne. Tragicznym zdarzeniem podczas zawodów lub treningu bywa nagły zgon zawodnika. Stwarza to z jednej strony potrzebę określenia dozwolonej granicy wysiłku fizycznego, z drugiej zaś konieczność doskonalenia badań kwalifikacyjnych. W takich okolicznościach zrodziło się znaczne zainteresowanie zespołem zmian cechujących serce sportowca.
W przypadku autorów, którzy na co dzień stykają się z problemami mieszczącymi się w pojęciu „serce sportowca", zaowocowało to powstaniem opracowania w formie artykułu poglądowego.
Summary
Following the improvement of generał physical fitness and its advanta-geous influence on the circutatory system — the intensive, long-term physical fraining may also lead to consequences exceeding basie health standards. Tragic inctdence which may happen during competition or training is the sudden death of the competitor. This creates on one hand the need of estimating the allowed limit of physical effort, on the other the necessity of improving the preliminary tests.
Under those circumstances, a sig-nificant interest originated around com-plex changes characteristic for athle-te's heart.
The authors, who deal wfth problem known to them as the „athlete's heart" on day-to-day basis, have pre-sented this issue in the form of an article.

Intensywny trening sportowy prowadzi do zmian moriologiczno-czyn-nościowych serca. Już po 11 tygodniach ćwiczeń może dochodzić do znacznego bo nawet 25% wzrostu amplitudy załamka R elektrokardiogramu (6). W zależności od rodzaju uprawianej dyscypliny obserwuje się pewne odmienne następstwa w układzie krążenia (1). Ćwiczenia wytrzymałościowe (dynamiczne) obejmujące takie dyscypliny, jak bieg długodystansowy, kolarstwo, pływanie powodują wydatne obciążenie objętościowe serca prawego. W echokardiogramie obserwuje się istotne zwiększenie wymiaru końcowo— rozkurczowego prawej komory, pogrubienie przegrody międzykomorowej i ściany tylnej lewej komory oraz nie-znamienny wzrost wymiaru końcowo— rozkurczowego komory lewej. Następstwem ćwiczeń sitowych (izometry-cznych). jak podnoszenie ciężarów, Jest przerost przegrody międzykomorowej i tylnej ściany lewej komory bez zmian wielkości komór.
Intensywny trening fizyczny, przede wszystkim zaś typu wytrzymałościowego (bieg długodystansowy, kolarstwo, pływanie) prowadzi do znacznego zwolnienia czynności serca. Bradykardia zatokowa, czasami rzędu 35 pobudzeń/min., a nawet wolniejsza, jest jedną z podstawowych cech elektrokardiogramu sportowca i dotyczy 50% — 85% zawodników [1,2. 7, 10, 19]. Według badań Hiss'a i Lamb'a [9] częstość jej występowania w populacji generalnej wynosi 23,7%. Istotną przyczyną bradykardii, jak również częściej notowanych u sportowców bloków przed-sionkowo-komorowych l° i ll° (typu Wen-kebacha) jest nadmierne napięcie nerwu błędnego, za czym przemawia ustępowanie tych zmian pod wpływem atropiny, pionizacji ciała i po zaprzestaniu treningu [11,15]. Farmakologiczna blokada układu autonomicznego przy uży-

ciu atropiny i propranololu oraz badania doświadczalne po chirurgicznym odnerwieniu serca wskazują na obniżenie wewnętrznej aktywności sympa-tykomimetycznej serca sportowca w porównaniu z grupą kontrolną [10, 21 ]. Dane te dowodzą bardziej złożonego mechanizmu bradykardii u sportowców powodowanej zarówno przewagą nerwu błędnego, jak i obniżeniem wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej serca. Do częstych zmian elektrokardiogramu sportowca natęży też nie-miarowość zatokowa i nadkomorowe wędrowanie rozrusznika [10].
Nierzadkim zjawiskiem w tej grupie osób jest niezupełny blok prawej odnogi pęczka Hisa. Fojt i wsp. [7] odnotowali obecność tego odchylenia u 45,9% zawodników.
Zaburzenia okresu repolaryzacji obserwowane u sportowców mogą mylnie sugerować zmiany osierdziowe lub niedokrwienne mięśnia serca i posiadają istotne znaczenie w ocenie klinicznej [1, 2, 10, 27]. Częstość ich występowania u intensywnie trenujących zawodników, zwłaszcza dyscyplin wytrzymałościowych, waha się w granicach 4,1% — 18%, lecz może być wyższa i przekraczać nawet 49% [1, 10, 27]. Zgodnie z ryciną 1 wyróżnia się cztery postacie morfologiczne tych odchyleń [1, 10]: a) uniesienie odcinka ST często z obecnością wysokich, ostro zakończonych załamków T, b) tzw. „młodzieńczy" typ zaburzeń repolaryzacji, c) obecność symetrycznych, ujemnych załamków T, niejednokrotnie z uniesieniem odcinka ST, d) obniżenie odcinka ST. Z reguły zmiany te ulegają normalizacji pod wpływem wysiłku lub po zastosowaniu izoproterenolu, co wskazuje na ich czynnościowy charakter [27]. Przyczyny uniesienia odcinka ST upatruje się w niejednolitym przebiegu procesu repolaryzacji w obrębie mięśnia sercowego. Wypływać to ma z














Ryć. 1. Typy zmian morfologicznych okresu repolaryzacji
faktu nierównomiernego rozmieszczenia zakończeń nerwów współczulnych w myocardium i ich czynnościowej asymetrii oraz ma być następstwem niejednoczasowej repolaryzacji poszczególnych warstw mięśnia serca [24]. Proces repolaryzacji przebiega bowiem dośrodkowo poczynając od nasierdzia. Obniżenie spoczynkowego napięcia układu wspólczulnego spowodowane treningiem sprzyja ujawnieniu się asymetrii i dysproporcji tego procesu [1,10. 27]. „Młodzieńczy" typ zaburzeń w postaci dwufazowego załamka T w odprowadzeniach \/2 — V4, znany pod tą nazwą w kardiologii tropikalnej jest spotykany fizjologicznie u Murzynów [20]. Ujemny załamek T ujawnia się bądź w zakresie ściany dolnej bądź też w odprowadzeniach przedsercowych. Przypuszcza się, że przyczyną tej odmiany zapisu są różnice czasu trwania potencjału czynnościowego komórek mięśnia serca, które to różnice ulegają wyrównaniu przy wzroście napięcia układu sympatycznego np. pod wpływem wysiłku [10]. Zarówno scyntygrafia wysiłkowa jak i koronaro-grafia przeczą niedokrwiennej etiologii zjawiska [10]. Badaniem echograficz-nym stwierdza się w takich przypadkach pogrubienie przegrody między-komorowej i ściany tylnej lewej komory czemu towarzyszy wzrost amplitudy załamka R elektrokardiogramu [10].

U wielu zawodników dyscyplin wytrzymałościowych dochodzi do wydłużenia czasu QT i wzrostu wskaźnika QT/QS2 [17, 25]. Uważa się, że przyczyną tych zmian jest czynnościowa przewaga części przywspółczulnej układu autonomicznego. Dodatkowy wpływ może też powodować pobudzenie lewego splotu gwiaździstego (gan-glion stellatum) [5]. Zmiany regulacji wegetatywnej spowodowane treningiem modyfikują zatem stan stabilności elektrycznej serca.
Monitorowanie ekg metodą Holtera ujawnia większą częstość przedwczesnych pobudzeń nadkomorowych u sportowców niż w grupach kontrolnych nie uprawiających sportu. Dotyczy to zarówno występowania pojedynczych pobudzeń, jak i par pobudzeń nadkomorowych [17, 21]. Palatini i wsp. [17] stwierdzili ten rodzaj niemiarowości u 72,5% biegaczy długodystansowych l kolarzy ze średnią wieku 20,3 lat w porównaniu z 62,5% częstością w grupie kontrolnej. Talan i wsp. [21] porównując biegaczy długodystansowych z grupą mężczyzn sportowo nieaktywnych odnotowali istotną statystycznie przewagę występowania obu postaci arytmii nadkomorowej u sportowców.
Spoczynkowe badania porównawcze dotyczące komorowych zaburzeń rytmu u sportowców i osób nie trenujących nie ujawniają znamiennych różnic lub nawet sugerują większą częstość niemiarowości komorowej u osób sportowo nieaktywnych [10, 21]. Jednakże u niektórych zawodników wysiłek związany z treningiem powoduje istotny wzrost współczynnika arytmii komorowej. Palatini i wsp. [17] odnotowali w tych warunkach znaczne nasilenie ektopii komorowej u 20% biegaczy długodystansowych i kolarzy przy istotnie wyższej częstości złożonych postaci niemiarowości, Pantano i wsp. [18] przeprowadzili badania porównawcze wpływu próby wysiłkowej na ergometrze rowerowym i biegu długodystansowego (5 — 32 km; średnio 9,3 km) na generację zaburzeń rytmu serca u sportowców. Autorzy stwierdzili, że monitorowanie ekg metodą Holtera podczas biegu ujawnia nie tylko większą częstość, ale również wyższy stopień arytmii niż próba wysiłkowa. Spośród 44 biegaczy, u których próba wysiłkowa nie wykazała komorowych zaburzeń rytmu, ten rodzaj niemiarowości obejmujący również 3-4 grupę wg Łowna wystąpił aż u 25 zawodników w czasie biegu. Nadkomorowe zaburzenia rytmu podczas biegu zostały udokumentowane w 24 przypadkach, zaś próba wysiłkowa ujawniła je tylko u 6 biegaczy. Maksymalne obciążenie wysiłkiem na ergometrze rowerowym zwiększa możliwość ujawnienia arytmii. U 27% biegaczy komorowe zaburzenia rytmu wystąpiły wyłącznie przy wysiłku przekraczającym 85% obciążenia maksymalnego.
Substratem czynnościowym mięśnia serca u zawodników dyscyplin wytrzymałościowych są zmiany regulacji wegetatywnej spowodowane treningiem. Jednym z wykładników tych zmian Jest wydłużenie czasu QT elektrokardiogramu [17]. Wprawdzie nie udało się wykazać jednoznacznej korelacji między stopniem wydłużenia QT a nasileniem arytmii komorowej u sportowców, to jednak zależność taka jest znana w różnych stanach klinicznych [17]. U zawodników dyscyplin wytrzymałościowych stwierdzono wyższe wartości wskaźnika QT/QS2 [17]. Wzrost tego wskaźnika u osób z przebytym zawałem jest jedną z oznak zagrożenia nagłym zgonem [3],
W szeregu publikacji przedstawiono przypadki nagłych zgonów u zawodników takich dyscyplin jak koszykówka, narciarstwo, kolarstwo, bieg maratoński czy jogging [13, 16, 23, 26]. Obok opisów wad rozwojowych czy kardio-miopatii doniesienia wskazują na obecność zaburzeń rytmu serca jako przyczyny zejścia [8, 13, 14]. Cantwell [4] przedstawił relację dotyczącą biegacza maratońskiego, u którego w czasie biegu treningowego wystąpiła utrata przytomności, zaś próba wysiłkowa wykazała obecność incydentów częstoskurczu komorowego. Wynik badania koro-narograficznego był prawidłowy. Podczas dalszego treningu, pomimo leczenia antyarytmicznego, zawodnik stracił przytomność i był reanimowany.
Wiele wskazuje na to, że zmiany w mięśniu serca związane z przerostem, zaburzeniami jonowymi i efektem stosowania preparatów anabolicznych mogą prowadzić do okresowej niestabilności elektrycznej. Dziać się tak może szczególnie w warunkach ogromnego wysiłku fizycznego i napięcia emo-





cjonalnego, jakie mają miejsce podczas zawodów [13, 17]. Generowane wówczas zaburzenia rytmu, zwłaszcza częstoskurcz komorowy, stwarzają poważne zagrożenie życia. Wydaje się, że w stanach przerostu mięśnia serca również arytmie nadkomorowe zyskują groźniejszy wymiar [12]. Także niedokrwienie przerosłego myocardium w następstwie hipotonii wysiłkowej może stwarzać niebezpieczeństwo nagłego zgonu [12].
Dane te podkreślają potrzebę systematycznej i szczegółowej kontroli układu krążenia u intensywnie trenujących zawodników oraz indywidualnego poradnictwa i opracowania norm dozwolonego wysiłku fizycznego,
Piśmiennictwo
1.BaladyG.:PrimaryCardiol., 1985, Dec„ 122.
2. Balady G,J„ Cadigan J.B„ Ry-an T.J.: Am. J. Cardiol., 1984, 53, 1339.

3. Boudoulas H. i wsp.: Am. J. Cardiol., 1982, 50, 1229.
4. Cantwetl J. D.; Ann. Intern. Med„ 197G, 85,391.
5. Davidowski T.A., Wolf S.: Circula-tion, 1984, 69, 22.
6- DeMaria A.N. i wsp.: Circulation, 1978, 57, 237.
7. Fojt E., Kargul W., Siewieczek J.:
Poi. Tyg. Lek., 1985, 40, 1044.
8. Furlanello F. i wsp.: Ann. N. Y. Acad.Sci., 1984, 427,253.
9. Hiss R.G., Lamb L.E.: Circulation, 1962, 25, 947.
10. Huston T.P., Puffer J.C., Rod-ney W.M.: N. Engl. J. Med., 1985, 313, 24.
11. Lichtman J. i wsp.; Arch. Intern. Med.,1973,132, 763.
12. Madariaga l. i wsp.: Eur. HeartJ., 1994, 15, 134.
13. Maron BJ.: N. Engl, J. Med., 1994, 329, 55.
14. Maron B.J. i wsp.: Circulation, 1980, 62. 218.
15. Meytes l. i wsp.: Am. Heart J„ 1975, 90. 426.

16. Noakes T.D. i wsp.: N. Engt. J. Med., 1979, 301, 86.
17. Palatini P. i wsp.: Am. Heart J., 1985,110, 560.
18. PantanoJ.A.,OrielR.J.:Am. Heart J., 1982,104, 762.
19. Prochaczek F.. Zalewski J.: Poi. Tyg. Lek., 1982, 37, 155.
20. Shaper A.G., Hutt M.S.R., Fej-far Z.: Cardiovascufar disease in the tro-pics. Br. Med. Ass., London 1974.
21.TatanD.A. iwsp.:Chest, 1982, 82,19.
22. Tendera M.: Poi. Arch. Med. Wewn, 1994, 91, 161.
23- Thompson P.D. l wsp.: JAMA, 1979, 242, 1265.
24. Tomaszewski R.: Wiad. Lek., 1990, 43,959.
25. Van Ganse W. i wsp.; Br. Heart J., 1970, 32, 160.
26. Vuori l., Makarainen M., Jaaskelainen N.: Cardiology, 1978, 63, 287.
27. Zeppilli P. i wsp.: Am. HeartJ., 1980, 100,213.

MEDSPORT—centralna „apteka sportowa" i hurtownia medyczno-sportowa, zaopatrująca większość związków, klubów i organizacji sportowych w Polsce, a także odbiorców indywidualnych w: leki i parafarmaceutyki, odżywki, preparaty wspomagające i witaminowe wszystkich firm, nowoczesny sprzęt medyczny i rehabilitacyjny do leczenia i profilaktyki urazów i schorzeń „sportowych", sprzęt pomiarowy i inne urządzenia sportowo-medyczne, niezbędne do prowadzenia nowoczesnego treningu, zarówno wyczynowego jak i rekreacyjnego.
We współpracy z Instytutem Sportu, Zakładem Farmakologii Klinicznej Akademii Medycznej i Akademią Wychowania Fizycznego w Warszawie opracowano zasady racjonalnego żywienia i zastosowania ww. środków i artykułów medycznych i farmakologicznych w zależności od dyscypliny sportowej, okresu treningowego, a także indywidualnych cech i parametrów zawodnika takich jak wiek, płeć, waga ciała i staż treningowy.
Można skorzystać z indywidualnego, naukowego programu redukcji (lub przyrostu) wagi ciała.
Specjalistycznych porad (także korespondencyjnie) udzielają naukowcy, lekarze sportowi i trenerzy-
Uprzejmie informujemy, że specjaliści MEDSPORT opracowują długofalowe, praktyczne plany odżywiania i dozwolonego wspomagania farmakologicznego dla potrzeb wszystkich dyscyplin sportowych, zarówno w sportach indywidualnych jak i dla grup zawodniczych.
W/w plany tworzone są w oparciu o leki, odżywki, preparaty wspomagające i witaminowe różnych firm, dostępne na polskim rynku. Uwzględniają one takie podstawowe parametry jak rodzaj uprawianej dyscypliny, płeć, wiek i wagę zawodnika, a także okres cyklu treningowego.
Dla potrzeb dyscyplin, w których obowiązują kategorie wagowe, proponujemy opracowanie schematu właściwego postępowania przy regulacji wagi ciała (w zależności od potrzeb: długotrwałe utrzymanie należnej wagi, redukcja lub przyrost masy).
Z satysfakcją informujemy, że wszystkie w/w opracowania można uzyskać bezpłatnie.
MEDSPORT 01-813 Warszawa, ul. Marymoncka 34 (teren AWF) skr. 23,
tel. 34-04-31 w. 404. 544, fax 33 76 52, tel. kom. 0-90292615

[tdolny]

W związku z problemami z sercem, a konkretnie wysokim tętnem serca tj. 80-86, a czasami 122 ud/min (w spoczynku bez obciążenia) oraz wynikami OwnOpimizera - 7(od tygodnia), postanowiłem udać się do lekarza pierwszego kontaktu.
Diagnoza lekarska - prawdopodobne zapalenie mięśnia sercowego i wypisał skierowanie do szpitala . W zasadzie musiał to stwierdzić, żeby mogli przyjąć mnie w szpitalu i wykonać badania w ramach ubezpieczenia.
Jak pojechałem do szpitala to się załamałem, najpierw wywiadem lekarskim, a później opiniami pacjentów.
Ogólnie mówiąc lekarz stwierdził, przecież panu nic nie jest, jak pan chodzi (ale troska z jego strony) nie widze podstaw do przyjęcia do szpitala. Więc się wqurwilem i poszedłem zrobić badania prywatnie.
1. EKG - ok,
2. EKG - ok,
3. EKG Holzera - ok,
4. ECHOKARDIOGRAM (2D+D) - ok.

Diagnoza kardiologa, wysokie tętno jego nierównomierność może być wywołane drastycznym, nagłym zaprzestaniem treningów spowodowanych przewlekłym zapaleniem oskrzeli od 3 grudnia. ( wcześniej treningi 70 km tygodniowo, metodyczne z odnową itp., wskazania polara 2,3,1,3,2 itd.)

Do tej pory nie wiem dlaczego tak skacze, a odczyty OwnOptimizera-7. Kurcze o co tu chodzi. Zacząłem treningi, wolne truchtanie i zmiany nie ma.
O co tutaj w tym wszystkim chodzi może ktoś mi wyjaśni?

Po prostu zaczęło sobie dziwnie bić
Mam 31 lat;
HR max mierzone miesiąc wcześniej 200, teraz 215.
VO max -//-   68 spadek do 63
Tętno spoczynkowe 55-59 wzrost do 80-86
Ciśnienie 120/80 wzrost 155/90
Przy tempie 4:40/km średnie HR-140 wzrost nawet do 170

Jeśli ktoś miał podobne problemy proszę o poradę lub namiary na dobrego lekarza medycyny sportowej w Szczecinie lub okolicach. Ból mięśni w szczególności kończyn dolnych.

[lolek]

A czy ciśnienie 90/60  jest normalne ?? Właśnie przy badaniach (przez pielęgniarke) miałem ciśnienie 90/60 a
tętno  58 ud/min. Popatrzyła sie na mnie i powiedziała że ja nieżyje

[beata]

Może to być faktyczne coś pochorobowego, skoro miałeś poważniejszą infekcję, ale nie wiem. To "coś " pewnie by wyszło w badaniach. A może jeszcze ta infekcja jest nie wyleczona? Bo u mnie każdej infekcji, nawet drobnej, towarzyszy wzrost tętna, a w dodatku pojawia się nieregularny rytm, jakieś kołatania. Możesz też być osłabiony po chorobie. Naprawdę trudno powiedzieć.

[tdolny]

Dziekuje, to jest chyba najbardziej prawdopodobne

[Kenji]

Podzielam opinię Beaty.
Ogromne znaczenie ma dla organizmu zaleczenie infekcji.Musimy niestety pogodzić się z tym,że jak już zachorujemy to spadek naszej aktualnej formy jest nieunikniony.
Największym błędem jest zbyt wczesne i zbyt gwałtowne wracanie do dawnego reżimu treningów.
Zaczyna się od zaburzeń rytmu serca.
Zbyt wysokie tętno ranne,a na treningu duszności i szybsze męczenie się.
Po prostu trzeba odpuścić.
Niech nas nie poniesie ułańska fantazja,bo w takich przypadkach o zapalenie mięśnia sercowego nie trudno.Wykurujmy się do końca!
Pozdrawiam