Imię: Mateusz
Wzrost: w moim wieku z dnia na dzień się kurczę
powiedzmy 167 cmWaga: 64,2
Rok urodzenia: 1973
Miasto: Kraków
W 2011 roku przez zupełny przypadek stałem się posiadaczem butów do biegania (nike cośtam cośtam). Mając buty postanowiłem sobie przypomnieć jak się biega (robiłem to będąc w podstawówce, czyli w epoce Wojen Punickich). Wyszedłem z domu w mroźny lutowy wieczór i po przebiegnięciu 150 metrów błagałem moją małżonkę o litość i powrót do domu. Po dwóch miesiącach pobiegłem Mini Maraton wokół krakowskich Błoń i ze zdziwieniem stwierdziłem, że mi się to podoba.
5 km - 00:26:44 (27.05.2012 - Cracovia Interrun 2012)
10 km - 00:50:52 (12.05.2012 - X Bieg Skawiński)
13 km - 01:26:05 (02.10.2011 - V Międzynarodowe Mistrzostwa Krakowa w Biegu Górskim "Bieg Trzech Kopców")
21 km - 01:58:11 (24.03.2013 - X Krakowski Półmaraton Marzanny)
42,195 km - 04:17:01 (28.04.2013) - XII Cracovia Maraton
A dziś... A dziś jestem po kilku poważnych i mniej poważnych kontuzjach, mam czterdziestkę na karku i postanowiłem w prezencie przebiec maraton. Jeszcze w listopadzie 2012 po długiej przerwie spowodowanej poważną niestabilnością kręgów szyjnych zacząłem powoli biegać, aby w styczniu przystąpić do regularnego treningu z zamiarem ukończenia Cracovia Maraton w czasie 4:00:00. Jednak kolejna kontuzja tym razem mięśnia brzuchatego łydki, oraz infekcja wirusowa w sumie zabrały mi 2 tygodnie treningów, co jak pokazało moje niedzielne wybieganie miało niebagatelny wpływ na moją kondycję. W związku z tym lekko zmieniłem swoje cele.
24.03.2013 - Półmaraton Marzanny - (zmieścić się w 2:05:00) Plan wykonany: 1:58:11
28.04.2013 - Cracovia Maraton - (przede wszystkim ukończyć. Ukończyłem z czasem: 04:17:01 )
Nike Air Pegasus+ 27 GTX
Asics Nimbus 13
Na domiar złego powrót pod wiatr, który potęgował odczucia mrozu.
Od samego początku kontrolowałem czas urywając po 3-5 sekund na każdym kilometrze, aby mieć komfort psychiczny przy tych kilku podbiegach na mosty, czy pod Wawelem. Moje obawy zupełnie się nie sprawdziły, na większości podbiegów starałem się trzymać tempo i wyprzedzałem tych, którzy zwalniali. Zanim dobiegliśmy do kładki Bernatka zrobiło się bardzo wąsko, w kilka osób wskoczyliśmy na trawnik, który był śliski i zmrożony, co spowodowało poślizg i wywrotkę biegacza biegnącego zaraz przede mną. Wpadł mi prosto pod nogi i chyba tylko cud spowodował, że nie wyłożyłem się jak długi. Za kładką wciągnąłem żel owocowy, zakładając, że da mi to trochę energii na końcówkę biegu. Pod Wawelem druga kraksa - tym razem dziewczyna potknęła się i upadła na asfalt, osoby biegnące najbliżej niej od razu się zatrzymały pomagając wstać (Brawo!), mam nadzieję, ze dziewczyna dobiegła do mety napędzana adrenaliną, bo na pewno bardzo się potłukła 
. Kiedy obiegliśmy Wawel do okoła i wróciliśmy na bulwary wiedziałem, że plan minimum będę miał zaliczony, a że czułem się fantastycznie i nie byłem bardzo zmęczonym, jeszcze lekko przyspieszyłem. Za to wbiegając na błonia poczułem MOC i ucieszyłem się, że zostało jeszcze 1,5 okrążenia, bo to oznaczało, że urwę jeszcze kilka sekund. Na metę wpadłem z czasem 1:58:11 i jeszcze ze sporym zapasem energii, co oznacza, że pobiegłem trochę zachowawczo.
