Miałem już nie zaczynać nocą, miałem odłożyć pisanie, ale nie mogę..Muszę
...Plan na dziś..
Oj, pod prąd moich założeń, czyli ...Malta. Dwa kółka. Dlaczego pod prąd??..Ciągnąłem towarzystwo do lasu - dosłownie, ale wygrała cywilizacja..Ja lubię spontan, więc powiedziałem OKI - zresztą...miałbym opuścić naszą Drużynę? Co to, to nie
..Problem w tym, że tam twardo..Przeniosłem się z zeszłorocznych asfaltów na leśne dukty, bo mi stopa powiedziała: kochany, dość!..Ale..no właśnie..Raz to nie zawsze Więc dziś MALTA. 20:30.Jestem nawet chwilę przed czasem..parkuję..Przede mną jakiś cień przemknął, może 10 metrów przed maską..Cień znajomy, to - Maciek
.."Ciekawe, czy zrobił już nadprogramowe kółko? " myślę i chcę wysiadać, ale nagle moje bezprzewodowe słuchawki obraziły się na telefon..Jako, że wrażliwy jestem na niesubordynację moich gadżetów, zaczynam walkę pt. "O co kaman?"...W międzyczasie..SMS - to Anita, będzie 5 min. później..Świetnie, bo ja jeszcze walczę. Udaje się. Wreszcie wszystko ok. Wysiadam, czeka Przemo i Maciek ...W tym samym momencie parkuje już Anita i Czesio - ależ on ma odlotową, diodową uprząż!...NO TO JESTEŚMY W KOMPLECIE ...Króciutka rozgrzewka, bo zimno. W drogę...Od początku monitoruję stopę - twarda nawierzchnia jej nie służy..Po świeżym śniegu biegnie się ciężko, wybieram więc wydeptany szlak.. 
Niech się dzieje wola Boża ...Od początku wiem już, że będzie dziś ciężko..biegowo mam dziś słaby dzień..walczę cały czas z cholernym zaziębieniem, a właściwie to nie wiem z czym - z nosa cieknie permanentnie, zatoki mają swój wieczór 
...jest chłodno, a to woda na młyn..Cóż, poddać się nie poddam, ale na pewno dziś nie poszaleję...Stopa też daje o sobie znać...Niestety nie mogę kontrolować, jak szybko biegniemy - niby co jakiś czas latania, ale światło z niej mdłe, a ja dodatkowo ustawiłem dwa ekrany w aktywności, co jeszcze utrudniło podgląd tempa...Szybko to odpuszczam, biegnę na wyczucie....Paliwo jednak wycieka, a nieszczelność dziś spora ...Anita walczy z kolką, troszkę próbuję ją wesprzeć, zatrzymując się i pomagając jej się rozciągnąć, ale to działa doraźnie. To dzielna bardzo dziewczyna, ból jej nie straszny, biegnie z nim dalej...Kończę pierwsze 5km z przeświadczeniem, że już nie pociągnę dychy, nie dziś....Przemo jednak marznie, Maciek czuje się niespełniony, a nam po kilku oddechach wracają siły..Postanawiamy zrobić drugie kółko wolniej...Taaaak...wolniejszy jest tylko początek , szybko tempo - choć i tak rozrywkowe - wraca...Kolki nie ustępują, więc kilka razy zwalniamy i wspieramy Anitę (ja dziś nie mam dnia, więc jestem kontent)..Maciek daleko w przodzie...Około 8go kilometra mam kryzys..zwalniam..nie mam pojęcia, co się dzieje - tracę moc... ...Kiepsko to rokuje przed sobotą....Kilka oddechów i siły wracają..Na ostatniej setce prowokuję Anitę do sprintu ...YEEEEEEES!!!..Meta..Uff, nie było mi dziś łatwo..ale i takie dni muszą być ...Żeby nie zmarznąć, rozciągamy się...a przy okazji..wydurniamy
..A co!..(Maćka aparat to udokumentował). Mróz każe nam się rozstać, niestety, też - dosłownie - w biegu..Każdy dopada auta, odpala i w drogę. Ja zabieram Maćka, a w drodze fajnie sobie jeszcze o życiu rozmawiamy...Po powrocie wymarzony prysznic, wytęskniony mega-kubek herbaty z cytryną...i do kompa...Odnajdujemy się szybko wzajemnie on-line'owo
...Przychodzi pobiegowe rozprężenie, refleksje..muza posłana na fejsie....Anita zaprasza Sade, a Sade podaje mi dłoń, kołysze, zabiera w noc...Kieliszek wina...muzyka...i tykanie zegara...Wspaniały deser na zakończenie dnia 
(z domowych zapasów)
Poczekajmy na zdjęcia Maćka...na jego blogu...moje są kiepskie...
Jutro dołączę podsumowanie...i wrażenia..choć powyżej już ich troszkę
...Ale też jutro (czyli, patrząc na zegarek, dziś)...najpewniej Drużyna znów się spotka ..Tak, tak...Ale o tym...później...bo sen już zagląda mi pod powieki...Czas powiedzieć: słodkich snów, Moi Mili Biegacze 4h50' - nie pośpię sobie..
Uzupełniam o poranku:
Podsumowanie..
Trasa - J. Maltańskie - dwa kółka wokół, z krótkimi pauzami
Temperatura: -4stp., choć ma się wrażenie większego zimna.., zimowa sceneria
Start: 20:42
Czas: 01:12:58 (Garmin)
Dystans: 10:96/10:49 (G/endo)
Tempo śr.: 6:40/7:03 (G/e)
Max tempo: 3:42/4:27 (G)
Śr. HR: 150bpm
Max HR: 164bpm
Śr. kad.: 82spm
Max kad.: 98spm
Wrażenia..
Miałem trochę obaw przed nawierzchnią. Nawet nie trochę, a sporo. Liczyłem na miękki śnieg obok ścieżki spacerowej, że będę spokojnie truchtał tam. Miałem w kieszeni kolce, "w razie Niemca"
...Martwiłem się też, że fotki, które zrobię, będą kiepskie..No i zastanawiałem się nad dystansem tam - dwa kółka, przy czym przez niemal cały czas widzisz, ile Ci zostało......Obawy się potwierdziły. Troszkę za mało było rozgrzewki, może i to wpłynęło - bo zimno i wszyscy już chcieliśmy ruszać...Bokiem kiepsko się biegło, nogi się rozjeżdżały, wykonywały podwójna pracę, więc wróciłem na ubity śnieg..Stopa szybko o sobie przypomniała..W pewnym momencie nawet mocniej zabolała, jakbym biegł na boso..Po biegu zresztą bolało w niej nie tylko śródstopie..
. Nie wiem dlaczego, ale bolały też biodra....Pod koniec pierwszego kółka miałem ochotę już tylko odpocząć, ale po kilku oddechach i wspólnej motywacji moich przyjaciół ruszyliśmy dalej.....Twarde nawierzchnie, póki nie wyleczę stopy, nie są dla mnie... Ogólnie - fizycznie to był jeden z gorszych dni, nie mam pojęcia, dlaczego...Jak na złość, nie miałem czołówki, a światła było na tyle mało, że kompletnie nic nie widziałem na moim Garminie, biegłem na wyczucie. Mimo tempa wolniejszego niż moje przeciętne, dziś męczyłem się podwójnie...Ale wygrałem, zrobiliśmy wg Garmina niemal 11km
Świetnie, że Maciek zabrał aparat, bo moje fotki - porażka...Spróbuję coś wrzucić później, ale niewiele na nich widać..
Towarzystwo?..Warto było poczekać na ten wieczór, warto było z nimi tam się spotkać, w tej scenerii...Wiecie już, że nie lubię takiej bliskości cywilizacji i to się nie zmieniło - kółko wokół, pozbawionego o tej porze roku wody, jeziora biegnie po stronie Term spokojniejszą okolicą (widok unoszącej się pary z zewnętrznych basenów - magiczny), ale vis a vis już mamy oświetlony i gwarny (również muzycznie) stok narciarski, pełną aut ulicę Baraniaka i Galerię Maltańską po jej drugiej stronie (choć z daleka, muszę przyznać, wygląda ona pięknie i letnią, i zimową porą)...No ale co tam...Obecność Drużyny zrekompensowała wszelkie niedogodności
. Choć w biegu, zwłaszcza na drugim kółku, podzieliliśmy się na dwie podgrupy - tych dziś "silniejszych", czyli Maćka i Przema i zamykających tyły, Anitę i mnie, bardziej skupionych na pokonaniu dzisiejszych słabości, to i tak, kolejny raz, bawiliśmy się świetnie 
. Zwłaszcza końcówka, gdy się wygłupialiśmy przy rozciąganiu, gdy robiliśmy spontaniczne pompki (Anita również ), a na koniec poleżeliśmy sobie na środku ośnieżonego mostku niczym na plaży w lipcu w Łebie, była SUPER ......No ale że lubimy zachowywać się czasem troszkę.."niestandardowo" , to już wcześniej było wiadomo 
.Dziś, bo piszę to czwartkowym porankiem, może wybierzemy się przetrzeć sobotni szlak Serpentyn...Zobaczymy, jak się nam wszystkim ułoży dzień
...te świecące oczy to endorfiny przedbiegowe..
..Drużyna..a za nią mostek, na którym "plażowaliśmy"
, czy może prosto do monopolowego, by uczcić te radosne wieści.. 
No właśnie..niedziela...Powinienem też odpuścić (za tydzień to się zobaczy 
, bo - popatrzywszy znad papierków na biurku - wiedziała, co ma powiedzieć: "jeśli Pan nie zaleczy tego, może mieć Pan ASTMĘ"....To jakby do diagnozy dodała: "jeśli nie będzie mnie Pan słuchał, to Pana pokręci, a potem wysypie jak trędowatego"...Nie powiem, trochę podziałało...Trochę 
...
...Ślisko, w zakrętach lekkie drifty 
..można to wyczytać z uśmiechu.. 
...Szlag mnie trafia z uwagi na konieczny pośpiech...Jak już sobie poużywałem niecenzuralnie, spokorniałem przed drzwiami, które okazały się nie do przejścia nawet przy mało dyplomatycznym podejściu 
...Straciłem jednak cenny kwadrans. W pośpiechu wrzucam rower na tyły Vivaro i z piskiem wytaczam się na ulicę...Go, go, go!...Nie jest jeszcze tak źle - na szczęście sobotnie przedpołudnie okazuje się niezbyt ruchliwe. Kierunek - mały parking przed Wielkopolską Izbą Rolniczą na Golęcinie. 
..Nie udaje mi się zmienić obiektywu - trudno, będę penetrował "lufą"..Zadanie okazuje się arcytrudne - na starcie stawiło się ponad 500 osób i wszyscy teraz tłumnie biegną wprost na mnie..
