DOMinika - myślami w 2013

[DOM]

Wtorek, 12 marca o poranku
Wstając rano zastanawiał się, czy nie lepiej przysłużyłby mi się jednak SEN...
Ale w lunatycznym transie dojechałam do Hiltona.
Wiosna, wiosna tuż, tuż - parę minut przed siódmą rano tylko jedna bieżnia była wolna (a jest ich ze 40!)
Początek był fatalny - bieganie na czczo, choć ma uzasadnienie w treningu maratońskim, nie pozwala jednak osiągnąć pełnej mocy...
13,7 km w tym 3 x 3' (3,56 min/km, naczylenie 3%) plus 3 w tempie 3,42 (ależ to przyjemne po takich górkach).
Ogólnie prawie cały terning pod górkę.
PO - czułam się fantastycznie.

[DOM]

Najnowszy magazyn LA zrobił podsumowanie sezonu 2011.

[DOM]

spać...
Dzisiaj rano, w deszczu (to jednak minus biegania po lesie ) 12,9 km, spokojnie (4,55).
Na dziś jestem pełna obaw, co do mojej formy. Mam nadzieję, że to chwilowy kryzys związany z niskim ciśnieniem

[DOM]

Czwartek, 15 marca (ależ ten czas leci).
Dzień z tych, których najpierw nie lubię, ale lubię później...
Pobódka 5:30, bieganie i siłownia.
Równe 14 km w godzinę, w tym 10 x 2' (po 3,35-3,31 min/m, p:1' (4,40 min/km).
Energetycznie.
Trochę ćwiczeń na nogi, brzuch, klatkę piersiową.
Obudził mnie ten trening...
W sobotę próba łamania 36 minut na dychę. Teoretycznie powinno sie udać, ale jestem cholernie niewsypana

[DOM]

Malta... niestety tylko ta w Poznaniu;)
Poranny rozruch 6 km. Przed siódmą mało biegaczy, ale wczoraj po zmroku - Malta tętniła życiem. Biegacze, rowerzyści, rolkarze.

[DOM]

oj
się posypało:(
dziś jeszcze ledwo żyję
nie mam siły na nic!

zacznę od początku:

W piątek pracowity dzień w Poznaniu, zakończony późnym pójściem spać, Młody w nocy był niespokojny, a poranne wstawanie wyznaczone na 6 rano (a i tak Bartuś wygrał, zrwyając nas o 5:30). Nie czułam się dobrze. Przemęczenie (skutecznie uzbierane przez ostatni tydzień, zmęczenie pracą, Bartkiem). Większość osób pewnie mogła wyspać się przed biegaiem - ale ja byłam w pracy: trzeba było przygotować FAAS Testy, szybką setkę, etc. Temperatura rosła z godziny na godzinę, mój ból głowy też się powiększał.
No ale - nie pierwszy raz coś było nie tak - na trasie mogło się poprawić.
Start o 12-tej, oddalony półtora kilometra od strefy mety (i naszych PUMowych aktywności), ja pedzę, lecę na ostatnią chwilę. W ostatnim momencie zorientowałam się, że mam skarpetki... męża. F! Nie było szansy na zmianę. I tak powoli zaczął się mój PROBLEM!.
Wystartowałam mocno, wierząc że dobry czas jest do osiągnięcia. Na piątce jeszcze prowadziłam, z życiówką poprawioną o ponad pół minuty (17:21), ale problemy zaczęły się już od czwartego kilometra. Feralne skarpetki zaczęły się zwijać, uciskać, szkodzić. Na piątce czułam już duże krwiaki, na szóstym POWINNAM była zejść (no ale głupi honor i takie bzdury). Efekt był taki, że drugą część dystansu pokonałam w 19 minut, a stopy nie nadają się do użytku...
Czas 36:18 (co po 8 km w ogóle przestało mieć znaczenie, bo biegłam na krawędzi stóp).
Gdyby tego było mało!
Pod wieczór dopadła mnie (a potem całą rodzinę!) grypa żołądkowa. Paskudna, w najgorszym wydaniu. W niedzielę miałam ochotę umrzeć...
Tak to skończył się wypad do Poznania, a przecież trzeba było jakoś wrócić... MASAKRA - Maciek ledwo nas doprowadził do domu (bo choć jego rotawirus zaatakował w mniejszej skali i później, to napady duszności, odruch wymiotny - to wszystko towarzyszyło nam w drodze powrotnej). Gdy dotarliśmy do domu, dosłownie rzuciliśmy się na łóżko i zasnęliśmy (na szczęście Bartuś miał ten sam plan).

Start w połówce w Warszawie stoi pod wielkim znakiem zapytania.

[DOM]

Wczoraj wieczorem grypa żołądkowa znowu zaatakowała, także chyba z jakichkolwiek planów nici. Jest czternasta, a ja dopiero zwlekłam się z łóżka i czuję się jak wrak człowieka
Idę z powrotem spać i panować nad żołądkiem...

[DOM]

nie jest dobrze:(
ledwo się dotoczyłam przez 10 km, wyraźnie zwalniając po szóstym - średnie tempo znacznie powyżej 5 min/km.
mimo wszystko liczę, że organizm jakoś się jeszcze odbuduje...
ale BRAKUJE glikogenu, BRAKUJE siły

....
strasznie mi szkoda, bo liczyłam na życiówkę, na dobry bieg.
a mogę niedobiec...


to jednak nie jednodniowa grypa tylko czterodniowe zatrucie.


a stopy... też ledwo-ledwo.
tylko szerokie, wygodniaste FAAS 400 pasują.
żadne "śmigacze" w grę nie wchodzą - ale to akurat w tym wszystkim najmniejszy problem, jak się okazuje.
bo jak sił nie będzie, nieważne będą buty...

[DOM]

piątek, dwa dni przed PW
11km, w tym 5 x 2' (3,28), p 1' (4,30)
powoli...
jeszcze słabo

[DOM]

jeszcze w starej czasoprzestrzeni- ok. 6 km (po drodze zakup szynki i pasztetu, bo tak sobie panowie zażyczyli...)
dzisiaj trzeba jeszcze pakiet odebrać i może wybrać się na małe zakupy
jutro będzie, co będzie... (ależ to odkrywcze)

[DOM]

Na początek optymistycznie - udało się wstać bez bólu, choć Mały w nocy budził się kilka razy i rozpychał w naszym łóżku...(ale dziś nie miałam siły na walkę o właściwe miejsce do spania...).
Pogoda szykuje się w miarę -
Niestety wiatr będzie się z każdą godziną wzmagał...

Walczę o życiówkę, zobczymy co z tego wyjdzie.
Profil trasy nie przeraża, ale też nie nastraja jakoś optymistycznie...

Co ma być, to będzie!

[DOM]

1:17:10 (1:17:12)
nie było tak źle

Półmaraon Warszawski - impreza docelowa tej wiosny. Byłam przygotowana, ale kłopoty zdrowotne (4 dniowe zatrucie) niemalże zniweczyły moje marzenia o dobrym biegu. Jeszcze w czwartek, na 3 dni przed PW ledwo dałam radę przebiec 10km...i byłam bliska wycofania się.
Ale organzim wie, kiedy ma się zmobilizować.
Po raz kolejny potwierdzam też, że JA jako swój osobisty terner, sprawdzam się w przygotowaniach pod konkretne, docelowe starty.
I wciąż jest progres, zatem jeszcze nie czas, by myśleć o zmianach...

Ale od początku...
Jeszcze w lutym organziator chwalił się, że będzie to najszybsza trasa w kraju. Niestety liczne remonty w Warszawie uniemożliwiły stworzenie komfortowych warunków. Trasa praktycznie nie miała płaskich kawałków, ciągle góra dół. Profil nie był bardzo trudny, ale druga część klasy znacznie trudniejsza.
No i wiał wiatr.
Mam wrażenie, że cały czas było pod wiatr...
A jeszcze dzień wcześniej było takm spokojnie...

Rano wstałam o 6.30 nowego czasu, po nieprzespanej nocy (ale to nie nerwy, tylko Mały szkrab, który ostatnio wariuje w nocy...).
Czułam się dobrze.
Byłam pełna dobrej energi.
Na 8.50 Maciej z Bartusiem odwieźli mnie na start.
I tu zaczęły się schody!
Bo NIKT nic nie wiedział. Przegoniono mnie po całym stadionie (szukałam ELITY i możlwiości odhaczenia się w Mistrzostwach Polski). Przez 50 minut! szukałam... prawie sie rozpłakałam w pewnym momencie...
W końcu za sprawą biura prasowego udało się...
No ale na rozgrzewkę czasu już nie miałam -10 minut na naklejenie plastrów, przebranie...
i właśnie w momencie, gdy rozebrałam się już do stroju startowego... PADŁ STRZAŁ

Ło matko!!!
Nikt nie był na to przygotowany...
Nagle, w popłochu ruszyła cał elita, wszyscy zdezorientowani, kompletnie nieprzygotowani...
Pierwszy kilometr baaaardzo wolno - ok. 3,45min/km.
Za wolno, ale przecież nie będę wyprzedzać dziewczyn.
Drugi kilometr jeszcze sekundę wolniej.
Co jest grane?
Tak wolno?
Chyba dziewczyny też to zobaczyły i 3 km już 3:27.
Teraz jakby za szybko...
Kolejne kilometry pomiedzy 3:26, a 3:38.
Nie lecę za czołówką, biegnę swoim tempem za Kasią Durak.
Ok. ósmego doganiamy Annę Woję. Z Anią biegnę do dychy (JEJ!!! 35:59 i wreszcie złamane to przeklęte 36! A tak wolno:)
Wiem, że druga część trasy będzie trudniejsza.
Czeka nas podbieg na 13km.
Trochę się obawiam, bo zostaję sama. Gonię Olę Jakubczak, ale dystans zmniejsza się bardzo powoli.
Na podbiegu na szczęście dogania mnie Michał Żurawski, chowam się przez 2 km za jego plecami.
Tempo 14km - 4:03 (zatem duża starta, ale podbieg był długi, nie warto było szarżować). 15 km - najszybszy w biegu 3;25.
WIEJE.
Ależ zrywa się wichura, nasila z każdą minutą.
A ja przeżywam kryzys.
Dogania mnie Kasia Durak (nad którą miałam już ze 20 metrów przewagi).
Słabnę.
Ale dochodzą mnie Warszaviaki - dołączam się do nich i odzyskuję siły! (po raz pierwszy udało mi się wygrać ze 'ścianą")
Wyprzedzam Olę i znowu doganiam Kasię.
Wyprzedzam Kasię.
Tempo wzrasta.
Ale nie wiem na jaki czas biegnę, bo GARMIN nie dał rady w tunelu.
Biegnę... i nie wiem co się stało, że po wbiegu na ślimaka, na 20km pozwalam Kasi odejść, a sama zwalniam...
Aj, czemu???
Dobiegam...
Widzę wyniki i cieszę się, a jednocześnie dopada mnie wkurzenie. Przecież złamanie 1:17 było w zasięgu ręki!!!
Aj.
I w głowie pocieszająca myśl - gdyby nie wiało, a trasa była łatwa...ile wtedy bym nabiegała????



Skarpetki compressport były dopełnieniem stroju (oczywiście paznokcie też pod kolor).
W skarpetach zakochałam się i już ich nie opuszczę:)

[DOM]

26.03.2012, poniedziałek
Rozbieganie 7,3 km. Jakoś tak wolno... Tempo 4,50 min/km.
Czuję się zupełnie dobrze, łydki idealnie. Żadnych dolegliwości bólowych (poza stopami - ale to pozostałości po Poznaniu...).
W niedzielę planuję pobiec w Pabianicach półmaraton w tempie maratonu...

[DOM]

27 marca, wtorek
7,6 km pod górkę
basen
sauna x 2

i od jutra wracamy do pracy nad maratonem

[DOM]

spodobało mi się...