Miało być bieganie, by zrzucić kilka kg, bo jak się okazało, że zasznurowanie butów to wysiłek większy niż wbiegnięcie na schody to się odechciewało. I dokładnie podczas takiego zabiegu postanowiłem: trzeba zacząć biegać.
Pierwszy trening: ostre bieganie przez 35 minut. Było fanie
Na drugi dzień to samo, by mnie zakwasy nie zjadły. Potem dzień wolnego i znów to samo... potem 2 tygodnie wolnego. Ale, że znów sznurówki mnie zabijały podczas wiązania, a raczej brzuch zacząłem szukać infa o bieganiu na necie. Znalazłem plan 10-cio tygodniowy, ale jak, że spokojnie dawałem radę biegnąć i to ostrym tempem 30 minut, stwierdziłem, że zacznę od 5 tygodnia. Po dwóch i pół tygodniu biegania, gdy wróciłem i wziąłem prysznic, chwilę odpocząłem i mnie trafiło
Najpierw było... no nie jutro znów muszę biegać, a wtedy nagle... chciałbym już jutro, najlepiej zaraz. Nie sądziłem, że to naprawdę tak wciągnie. Biegnę i się uśmiecham
myślę sobie jak debil jaki :-D ale po prostu to fajne.
Jaki cel? Chciałbym na jesieni 2012 zaliczyć maraton, bo pewnie wiosna to za szybko
znajomi się śmieją, tylko po tych 9 tygodniach już im tak nie wesoło, no bo dalej biegam i gadam jak najęty o bieganiu
