Mam pytanie odnośnie budowania pułapu tlenowego w przygotowaniach do maratonu metodą Skarżyńsiego. Kompletnie nie ogarniam jednego aspektu tej idei i byłbym bardzo wdzięczny za objaśnienie. Oto w czym rzecz.
W okresie orki najważniejszym akcentem w tygodniu mającym podwyższać pułap tlenowy jest kros, taka umówmy się mieszanka WB2 i siły biegowej. Na początku pasywny, mający przygotować do serii najważniejszych w tym okresie treningów w tej metodzie - krosów aktywnych. Rzeczone krosy ma się biegać podkręcając delikatnie tempo na całej długości, atakujemy na podbiegach, końcówkę ma się lecieć dosłownie w trupa. A co z pulsem? No oczywiście przy takich założeniach będzie rósł cały czas, na podbiegach może nawet szaleć, i na końcu też może sięgać Tmax. Nie trzeba się zresztą nim przejmować, byle nie zacząć za szybko i nie zwymiotować serca po drodze ale dopiero za "metą" - wtedy jest udany kros aktywny. Trening zaliczony, rośnie nam co trzeba, pięknie jest.
8 krosów zaliczonych, idziem siać. A tu WB2 czeka, to teraz służy do budowania pułapu tlenowego. A o co tutaj z grubsza chodzi? No wg opisu guru, biegniemy płaski, oznaczony odcinek w drugim zakresie intensywności. Ten drugi zakres jest natomiast definiowany tętnem. I uwaga, opisane to jest tak, że żeby mieć korzyść treningową z tego biegania, żeby coś zbudować, trzeba się tej intensywności trzymać ściśle. To nawet mało powiedziane, nie mam teraz książki pod ręką, ale w Maratonie ujęte jest to mniej więcej tak, że pobiegnij człowieku dwa uderzenia serca ponad zakres i lepiej ci było w ogóle z domu nie wychodzić, nie tylko nic nie zbudowałeś ale jeszcze zburzyłeś...
No to jak to jest? Niby kros aktywny i WB2 służą do tego samego, ale stosuje się je na innych etapach przygotowań. Ale lekkie przegięcie w trakcie WB2 (nawet jeśli subiektywnie nie przegięliśmy) ma mieć opłakane skutki, kiedy wcześniej nasz najważniejszy trening w tygodniu ma polegać w głównej mierze właśnie na permanentnym przeginaniu. O co tu chodzi???
Zastrzegam, że broń Boże nie krytykuję metody, bo sam ją drugi sezon stosuję, jestem zadowolony z efektów i bardzo mi w ogóle odpowiada taki uporządkowany trening, zwyczajnie lubię tą metodę. Ale tego po prostu nie rozumiem, a jak nie rozumiem, to mnie wkurza
Nie tykam też pulsometru, tempa do danych akcentów biorę z kalkulatora McMillana i gra. A może nie, może biegam WB2 te dwa uderzenia serca za mocno i klęska czai się już na mnie za najbliższym łukiem mojej pętli? 
"Musisz zdecydować jak trenować - w docelowym tętnie i pozwalać by twoje tempo skakało po całej skali, czy w docelowym tempie i pozwalać by tętno różniło się bardzo w zależności od warunków. Co jest lepsze?" - każdy powinien sobie to pytanie moim zdaniem zadać. Pulsometr na pewno może być bardzo pomocnym narzędziem, problem jednak w tym że zbyt ścisłe podążanie za jego wskazaniami może nas bardzo ograniczać. Przecież wysiłek przy zadanym tempie, a więc i puls, bardzo zależy od warunków. A wiadomo, warunków na zawody nie da się zamówić, w 2009 na MW grzało tak że pewnie życiówek za wiele nie padło, ale jednak myślę że ci trenujący na tempo mieli mniejszą stratę do założeń ze względu na warunki niż ci, którzy na treningach ściśle podążają za pulsem. No cóż, "Jak trenujesz tak będziesz walczyć" - Bruce Lee. To się sprawdza i w bieganiu!
ale z tego co pisze to z pulsem jest zawsze wóz albo przewóz 
A przecież kurcze nie jest tak że przejście z pracy tlenowej na beztlenową jest przy konkretnej wartości pulsu, możne i nie jest to zmiana liniowa, ale za cholerę nie uwierzę że jest nieciągła! To raz, a dwa, nawet jeśli weźmiemy kilku biegaczy z tym samym Tmax, to co, oni wszyscy górną wartość drugiego zakresu mają dokładnie przy tym samym tętnie?! Nie samym sercem się przecież biega! I ostatnia sprawa, guru zaleca bieganie na puls zwłaszcza początkującym, bo im szczególnie ma to być pomocne do kontroli organizmu przy braku doświadczenia. A ja jakoś na swoim przykładzie zaryzykuję stwierdzenie że bardzo niewielu początkujących jest w stanie wyznaczyć sobie prawdziwe Tmax. Mnie zajęło ze 3 lata startów zanim nauczyłem się finiszować na 5km czy 10 tak, żeby za metą mieć odruch wymiotny 
Jak się "ciemność widzi" po biegu to można sądzić że się dotknęło granicy swojej fizjologii, kto niedoświadczony odważy się doprowadzić do takiego stanu? Początkujący wyznaczają sobie Tmax biegając najczęściej 3x5min, w tym ostatnią piątkę na max. Ale zdziwiliby się na co jeszcze stać ich serce gdyby po tej ostatniej piątce rottweiler ich dobrze pogonił 
