Rozwalające komentarze

[kulawy pies]

Pat, jak to, nie wiesz czemu?

maraton w 7h to prędkość ~6km/h

dla mnie niemalże niewyobrażalne jest BIEC z taką prędkością. a biec z taką prędkością siedem godzin?
kosmiczny hardcore, wymagający prawdziwego hartu ducha.

przy tym maraton w 3h to pikuś.

zdrówko

[Robert W.]

Wspięcie się z poziomu truchtacza na osobę która pokonała maraton, wzbudza we mnie większy szacunek, niż zejście w ciągu roku z 3:00 na 2:55.

[brujeria]

Wspięcie się z poziomu truchtacza na osobę która pokonała maraton, wzbudza we mnie większy szacunek, niż zejście w ciągu roku z 3:00 na 2:55.

Dziwne rozumowanie. Rozumiem, że uważasz, że ludzie rodzą się, wkładają buty i lecą 3:00 w maratonie. Do tego poziomu też trzeba dojść (jedni dochodzą w kilka tygodni, inni wiele lata z poziomu truchtacza). Nie cenisz ich?

Zresztą takie podziały prowadzą znowu do wiecznej dyskusji, czy bieganie maratonu np. w 6- 7 h ma w ogóle sens, tj. czy osoba która tak biega w ogóle powinna porywać się na maraton w kontekście jej zdrowia. Ale nie mnie to oceniać.

[meszka]

Zaiste, pokrętna logika-czym lepsze wyniki tym mniejszy szacunek.

[Qba Krause]

Ale szybszym zawsze się dostaje:

http://kwejk.pl/4692/obrazki/1254__7018 ... k=752&id=4

[kulawy pies]

Wspięcie się z poziomu truchtacza na osobę która pokonała maraton, wzbudza we mnie większy szacunek, niż zejście w ciągu roku z 3:00 na 2:55.

doświadczenie i obserwacje polowe podpowiadają, że 'truchtacze' przeważnie poruszają się z prędkością ~8-9km/h

a dalej to już się z Tobą zgadzam niemalże w całej rozwiązłości:

opuszczenie się z poziomu truchtacza na osobę która pokonała maraton(w np7h), wzbudza we mnie większy szacunek, niż opuszczenie się z poziomu 2:55 na 3:00.

zdrówko

[kapan]

Robert zgadzam się z Twoim kolegą w jednej kwestii: maraton jest w stanie pokonać każdy względnie zdrowy człowiek i wcale nie musi się do tego specjalnie przygotowywać. Nie uważam za żenujące bieganie maratonu w 5-6 godzin, tacy biegacze to prawdziwi maratończycy. Jednak dużo łatwiej jest przygotować się do pierwszego maratonu niż potem utrzymywać stały progres, choćby z 3h na 2:55 o czym marzę.

[Adam Klein]

Znakomita rozmowa w tym temacie. Końcówka może trochę kiepska ale w ogóle filmik fajny:

http://www.youtube.com/watch?v=Cw5MHsO- ... re=related

[Robert W.]

Robert zgadzam się z Twoim kolegą w jednej kwestii: maraton jest w stanie pokonać każdy względnie zdrowy człowiek i wcale nie musi się do tego specjalnie przygotowywać. Nie uważam za żenujące bieganie maratonu w 5-6 godzin, tacy biegacze to prawdziwi maratończycy. Jednak dużo łatwiej jest przygotować się do pierwszego maratonu niż potem utrzymywać stały progres, choćby z 3h na 2:55 o czym marzę.

Tak. Masz rację. Rzeczywiście łatwiej jest przygotować się do pierwszego maratonu z celem "zmieścić się w limicie", niż zejść z 3:00 na 2:55.
Chciałem raczej pokazać coś innego. Szacunek tym ludziom należy się z tego powodu że przezwyciężyli swój lęk, przed tym jak będą odbierani przez innych.
Pierwszy maraton to jest coś nieznanego, przewidując swój czas opieramy się na jakiś tam wyliczeniach. Rzadko kto ma wtedy za sobą choćby jeden trening na którym zbliżył się do 40 km. Więc mimo że te wyliczenia pokazują że realnym wynikiem na jaki mogę liczyć jest 4:15, to jednak ciągle maraton jest czymś nieznanym. Równie dobrze może coś się stać i zamiast 4:15, będzie 5:45 lub 6:30. Czy będę miał wtedy odwagę aby przekroczyć linię mety, czy będę wolał zejść z trasy wcześniej? Za posiadanie właśnie tej odwagi CI ludzie zasługują na szacunek.

[kulawy pies]

teraz już bez robienia sobie jaj:

tak, owszem. zasługują na szacunek. bez dwóch zdań.
------------------------------------------------

moje pytanie brzmi:

czy człowiek biegający maraton, w dajmy na to 2:15, który przez pół roku przygotowywał się do docelowego startu, i miał jasno wytyczony cel, dajmy na to 2:12; zszedł z trasy na 35km ponieważ wiedział że nie ma szans na zrealizowanie swojego celu, nie zasługuje na szacunek?

[Qba Krause]

Zasługuje na szacunek jako ktoś kto pracował pół roku, natomiast samo zejście z trasy mojego szacunku nie wzbudza.

[Female Forrest Gump]

jak dla mnie, każdy kto znajdzie w sobie jakąkolwiek motywację i siłę, żeby przebiec tyle kilometrów jest godny poszanowania. Nieważne jak szybko, ważne, że dał radę.
Osoba,która zejdzie przed metą mimo wszystko odwazyla sie wystartowac i stawic czoła krytyce i na pewno samokrytyce. A to też ważne. Czasami trudniej jest zejść niż ukończyć bieg.

PS. Adam, świetny ten filmik

[bansen]

a dalej to już się z Tobą zgadzam niemalże w całej rozwiązłości:

Toś mnie rozbawił Wiesz, co słowo "rozwiązłość" znaczy?

[Qba Krause]

Występuję trochę jak adwokat diabła, ale sądzę, iż kulawiec nie ma zielonego pojęcia co oznacza słowo rozwiązłość, a swoje posty pisze wg zasad aleatoryki, dobierając przypadkowe słowa wylosowane przez google'a i wstawiając je w miejsca, w których ustanowią najprzyjemniejszy potok mowy.
To, że postrzegamy jego posty wg zasad logiki i szukamy w nich jakiegokolwiek znaczenia wynika z naszej nieprzepartej potrzeby widzenia cienia tam gdzie go nie ma, tfu, tfu, sensu, sensu, nie cienia. Cień przecież jest, prawda bansen?
To tyle, pryskam stąd.

[kulawy pies]

Toś mnie rozbawił Wiesz, co słowo "rozwiązłość" znaczy?

nie mam pojęcia,
co więcej:

wolałbym nie poznawać znaczenia tego słowa od obcych facetów poznanych w internacie!

zdrówko