Qba Krause - komentarze

[Qba Krause]

Tomaszzz - dziękuję za zwrócenie uwagi - sam tak biegałem całkiem niedawno. Nie chciałem nikogo urazić, już zmieniłem i więcej nie będę używał tego określenia.

[makar]

Oj, gorąco było wczoraj, gorąco...... Sama to przeżyłam i miałam wrażenie, że umrę zanim dobiegnę do samochodu. Jakoś nie pamiętam wiosny tego roku.... Najpierw była osssstra zima, a teraz od razu lato. Trudno sie tak przestawić, ale przecież damy radę!!!! Pozdrowienia.

[PATATAJEC]

Najlepszego!

Co tam za bałagan Ci się robi w przebiegu butów i zegarka?! Zaznaczasz w Sporttracku co aktywność w jakich laczkach biegłeś i z jakiego zegarka korzystałeś?

[Qba Krause]

Nie, póki co jestem jeszcze w domu i robię wpisy metodą kopiuj-wklej. Wszystko wróci do normy jak wrócę do pracy... Czyli od jutra...
Dzięki za życzenia

[Alexia]

Haruki Murakami "O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu" cz.1

"(...) należę do ludzi, którzy lubią być sami. (...) jestem osobą, która nie cierpi z powodu samotności. Godzina lub dwie codziennego samotnego biegania, podczas którego z nikim nie rozmawiam, oraz kolejne cztery czy pięć godzin samotnego siedzenia za biurkiem nie są dla mnie ani trudne, ani nużące. Mam taką skłonność od najwcześniejszych lat, kiedy - mając wybór - znacznie bardziej wolałem czytać samotnie książki albo słuchać w skupieniu muzyki, niż spotykać się z innymi. Zawsze mam mnóstwo pomysłów na to, co mogę robić sam.

No i właśnie. Podpisuję się pod powyższymi słowami. Ciekawe, że w pewnym momencie życia bardzo otworzyłem się na ludzi, zmieniłem się, dzięki czemu zyskałem wielu przyjaciół i znajomych, poznałem ciekawych ludzi, nauczyłem się rozmawiać i przebywać pośród innych. Ze względu na pewne okoliczności mnóstwo czasu spędzałem, i nadal spędzam, w grupie, często będąc jej liderem bądź osobą "na świeczniku". Kiedy zacząłem biegać, zauważyłem, że bieganie jest dla mnie pewnym schronieniem, bańką mydlaną, wentylem bezpieczeństwa dla codzienności wypełnionej ludźmi. Tutaj jestem sam ze sobą, ze swoimi myślami, znam siebie, rozumiem i szanuję.

A ja podpisuję się obiema łapkami zarówno po słowami Murakamiego, jak i Twoimi.

[PATATAJEC]

Niesamowite, bo ja również mam takie odczucia względem siebie. Książkę sobie zamówię.

[russian, white russian]

okazało się, że pada. Mocno pada. Kilka minut stania przy drzwiach na zewnątrz i to wahanie: wychodzić, nie wychodzić? Deszcz, wiatr, zimno, pochmurno... A z czwartego piętra dobiega słodkie wołanie łóżeczka, ciepełka, kołderki, poduszki... Chrrr..... Ekhmm...
Tak więc, wróciłem do domu... ALE PO TO LI I JEDYNIE BY SIĘ PRZEBRAĆ W CIEPLEJSZE CIUCHY I HUZIA!!!!!!!!!!!

ot, mitologiczna, nieistniejąca granica między joggerem a runnerem przekroczona.

zdrówko

[Qba Krause]

Russia: w Twoich ustach (choć wirtualnych) brzmi to jak największy komplement. Dziękuję z całego serca.
Pat: nie wiem, czy masz tę książkę zamawiać - czytam dalej i szału nie ma. Będę relacjonował na bieżąco, w każdym razie tym jednym fragmentem się nie sugeruj.

[PATATAJEC]

Naskrob coś w blogu, jak już doczytasz, to się zadecyduje czy kupować, czy może w bibliotece będzie - dawno nie byłem.

Pozdro!

[makar]

Pewnie Qba, że każdy z nas się zmienia, ale nie trzeba aż czytać książek, żeby się o tym dowiedzieć. Dla mnie ta lektura była stratą cennego czasu. Same banały. PATATAJEC, nie kupuj tej pozycji, proszę. Jak chcesz to podaj mi swoje dane a prześlę Ci na adres, bo na pewno drugi raz do tej książki nie zajrzę. To oczywiście tylko moje zdanie. Mam nadzieję, że nikogo nie obraziłam. Pozdrowienia.

[Nene]

Zastanawiałam się nad zakupem tej książki. Ale słyszałam opinie podobne do twojej. Ta książka nie ma chyba tego czegoś, czego ja w książkach szukam. Trudno, chyba zdołam się bez niej obejść

[Alexia]

Myślę co jakiś czas o tym maratonie. Pierwsza rzecz jaka mnie nurtuje, to sam dystans. Ponad czterdzieści kilometrów... W tym ta magiczna ściana po trzydziestym piątym. Hm... Zastanawiam się, ile byłbym w stanie przebiec dzisiaj, abstrahując od tempa - w niedzielę przebiegłem w sumie 23 km i był jeszcze zapas sił, pewnie do 30 bym dobił, ale dalej? Tajemnica, mgła, biała plama na mapie.

Ja, jak pewnie wiesz, też miałam ten dylemat. 30 km na treningu i dalej biała plama. Ale dało się. Myślę, że w moim przypadku decydujące było wolne pobiegnięcie do 18 km. A potem już poszło. Nie mówię, że było łatwo, ale nie było też tak ciężko, jak to sobie wyobrażałam. Ściany nie zaliczyłam. Będzie dobrze . Maraton, to psychika i dostateczna ilość kilometrów w nogach.

Tymczasem lektura książki postępuje... Kolejny rozdział nie przyniósł nic specjalnie wartego podzielenia się na blogu, więc następnym razem będziemy już w drugiej połowie.

Druga połowa moim zdaniem gorsza.

[Qba Krause]

Alexia - o odpowiednią ilość km w bogach zadbam, a o psychikę się nie boję - to moja mocniejsza strona. Też uważam, że powinno być dobrze, ale chcę być do tej walki ze wszystkich stron dobrze przygotowany. Na razie robię rozpoznanie wroga I przygotowuję się koncepcyjnie

[topcat]

Kuba : http://liquidmountaineering.org/site-disclaimer/

[Qba Krause]

Ale w takim razie, jak zrobili ten filmik? Jezioro nie jest zamarznięte, zupełnie nie wygląda to na fotomontaż. Nie widzę też żadnych sznurków, uprzęży itd.

Tajemnica