Przykład graficznego wyznaczenia V w funkcji HR przedstawia poniższy wykres (linia czarna).
Linia ta poprowadzona jest przez punkty uzyskane w teście Żołądzia, dostępnym w książce: Fizjologiczne podstawy wysiłku sportowego - prof. Jana Górskiego (rozdział o wyznaczaniu progu LT str. 517).
Analizując zmiany współczynnika kierunkowego dla linii czarnej (wytłuszczona wartość w równaniu prostej), badamy kąt nachylenia tej linii względem osi x (HR). To samo możemy zrobić dla linii żółtej i niebieskiej odpowiednio interpretując wyniki. (Mam nadzieję, że nie pomyliłem niczego na wykresie, bo robiłem to na szybko).
Linia czerwona zaś obrazuje przebieg La (laktat) i jest otrzeźwieniem dla czysto matematycznych analiz formy.
Czy możemy już na podstawie trzech współczynników pokazać sobie przyrost formy na lewo od progu LT (przy założeniu, że bodźce podprogowe nie są w stanie doprowadzić do przetrenowania)? Tak, ale szacowanie na tej podstawie symptomów przetrenowania na prawo od LT nie jest adekwatne, gdyż żaden z tych współczynników nie będzie dobrym prognostykiem przetrenowania. O paradoksie przetrenowania, gdzie próg LT przesuwa się w prawo, co mylnie sugerować może wzrost wydolności (może się to objawić zwiększeniem kąta pomiędzy linią czarną i osią HR, ale nie musi), również przeczytać można u Górskiego.
