Kto z was zasłabł lub zemdlał kiedyś na biegu?

[fotman]

raczej odwrotnie - nowicjusz nie da rady finiszować tak by sie zajechać a jak walczysz o miejsca, nagrody, prestiż to dajesz na maksa co by potem nie czuć sie winnym, ze można było szybciej

Gasper, "każdy ma swojego maksa" i będę się upierała przy swoim, że niewytrenowany amator, startujący po raz pierwszy, ale ambitny, da z siebie więcej, niż doświadczony zawodnik.
Naprawdę, kwestia psychiki - mam tego przykład wśród znajomych ...
Dystans nie jest ważny, można doprowadzić siebie do zasłabnięcia nawet w biegu na 1km - może nawet prędzej, bo tu idziesz od startu do mety mocno, nie ma czasu na jakąś kontrolę tempa.

Popieram gaspera.
Jestem ex-sprinterem, biegałem 400m. Wiem, że żaden niewytrenowany człowiek nie jest w stanie tak się zajechać by na ostatnich metrach biec nie wiedząc co się dzieje wkoło. Normalny człowiek, gdy nogi i płuca odmawiają posłuszeństwa, po prostu zatrzymuje się. Człowiek wytrenowany dociera na metę z urwanym filmem.
Wiem, że 400m jest specyficznym dystansem i zmęczenie jest zupełnie inne niż w biegach długich. Przede wszystkim dla długodystansowca niemożliwe jest takie rozpędzenie się na 400m by zaliczyć na końcu zgon. Szczególnie dla długodystansowca amatora.

[beata]

Popieram gaspera.
Jestem ex-sprinterem, biegałem 400m. Wiem, że żaden niewytrenowany człowiek nie jest w stanie tak się zajechać by na ostatnich metrach biec nie wiedząc co się dzieje wkoło. Normalny człowiek, gdy nogi i płuca odmawiają posłuszeństwa, po prostu zatrzymuje się. Człowiek wytrenowany dociera na metę z urwanym filmem.
Wiem, że 400m jest specyficznym dystansem i zmęczenie jest zupełnie inne niż w biegach długich. Przede wszystkim dla długodystansowca niemożliwe jest takie rozpędzenie się na 400m by zaliczyć na końcu zgon. Szczególnie dla długodystansowca amatora.

Tak, ja to rozumiem - biegałam 400m, 800 i 1500 również. I wiem, że teraz, kiedy już jestem tylko długodystansowym amatorem, nie dam rady tak się zajechać na dystansie 400m, jak kiedyś, choć tych 400-tek mogę zrobić z 15 równym tempem.
I jedno, i drugie jest prawdą wg mnie - tylko działa inny mechanizm. Wyczynowcy zajeżdżają się do granic możliwości fizjologicznych, bo mają takie możliwości wynikające z wytrenowania, a nowicjusze do granic swoich możliwości, bo mają małe możliwości, ale nie znają wysiłku i barier stawianych przez psychikę.
Tak mi się wydaje.

[DeeL]

Wiem, że żaden niewytrenowany człowiek nie jest w stanie tak się zajechać by na ostatnich metrach biec nie wiedząc co się dzieje wkoło. Normalny człowiek, gdy nogi i płuca odmawiają posłuszeństwa, po prostu zatrzymuje się. Człowiek wytrenowany dociera na metę z urwanym filmem.

No jednak nie wiesz tego. Albo zapomniałeś. Albo jako niewytrenowany (każdy kiedyś taki był) nie miałeś takiej sytuacji. Nieważne.
I jednym i drugim moze się to przytrafić. Różnica jest taka, że ci wytrenowani wiedzą co ich moze spotkać, a nowicjusze nie.

-

[ssokolow]

tiaa... to tak jak w nurkowaniu bezdechowym... - nie wiesz co to jest samba... dopóki cię nie złapie... - a potem szybko nabierasz pokory i zaczynasz się zastanawiać nad tym ile głupich nurów zrobiłeś a przecież mogło się to skończyć tragicznie... (oczywiście pod warunkiem że wtedy kiedy cię złapała byłeś z kimś kto wiedział co robić )

[torronto]

Mi się słabo zrobiło na mecie Visegrad Maratonu. Było dosyć ciepło, bieg górski, w słońcu i się po prostu chyba odwodniłem. Na mecie pokręciłem się trochę po trawniku i czułem, że za moment odjadę, więc ostatkiem sił i rozsądku poszedłem do namiotu medycznego i poprosiłem o kroplówkę. Pomogło.