Jacek Ksiąszkiewicz – czy istnieje ładne bieganie?

[yacool]

vo tak jak długość kroku jest zawodnym parametrem. W kalkulatorze na lss oba parametry siedzą w członie korekcyjnym (1-vr). Dlatego %ft jest taki fajny, bo nie zależy od nich. Trzeba tylko zrobić kilka założeń, a jak są punkty referencyjne, to łatwo na tym bazować. Jeżeli widzę, że Seba zbliża się z %ft do 50, to wiem, że na treningu było latanie, a nie męczenie buły.

[pawo]

Nie jestem za odnośnikami referencyjnymi, bo do czego. Trzeba obserwować trendy i powiązania.
Pobaw się tymi liniami, ciekawie jak się włącza tylko niektóre, wyskakują wtedy powiązania.

A ja doszedłem do kresu, trzy literki tylko, w tym jedna od nas niezależna, a wynik bezwymiarowy.
I = (ω × v) / g

[yacool]

Teraz ma to większy sens.

[yacool]

Podczas gdy w bieganiu skazani jesteśmy cały czas na toporne dane, to w innych dyscyplinach jest rozkwit. W 7 minucie jest pokazana wizualizacja na żywo jak to działa. Akurat w takiej konfiguracji mielibyśmy monitorowanie hipdropu.

[yacool]

Dla Rhonexa kąt wybicia 8.8 stopnia. Kąt lądowania 8.9 stopnia. Tyle wyszło z analizy.

[pawo]

Coś nie tak, albo ja nie rozumiem.

[yacool]

Pomysł jest taki, że ten kąt jest zmienny w czasie, więc zmienia się też w czasie LSS. Dlatego pytanie o to jakie powinno być LSS należałoby zastąpić pytaniem: jaki powinien być przebieg LSS i jego dynamika zmiany.

[pawo]

Skąd prędkość pionowa 0.84? Jeżeli to pik po wybiciu to w tym momencie prędkość pozioma nie jest prśdkością średnią.

[yacool]

Nie mamy pomiarów chwilowej prędkości poziomej więc w mianowniku jest prędkość średnia. Z tego wideo raczej nie da się wyciągnąć markerów pozycji, żeby z tego mieć chwilowe prędkości. No a 0.84m/s wynika ze zmian wysokości w czasie. Tam podziałkę masz co 10ms.

[pawo]

Zmarzłem cholera.
Trochę z tych obliczeń wynika, że to jak duże jest odchylenie pionowe nie ma żadnego znaczenia.

[yacool]

Tego nie wiemy. Próbujemy wycisnąć maksa z jednego materiału wideo i z tego co do tej pory udało się zrobić to na razie same przebiegi dla kolejnych pochodnych. Widzę, że takie proste interpolacje w excelu starczą do wyznaczenia przebiegu prędkości i zarysu przebiegu przyspieszenia. I to jest fajne, ale chcemy więcej. Lepszego przebiegu przyspieszenia nie da się już uzyskać tymi metodami. Trzeba sięgnąć po bardziej złożone sposoby obróbki danych, żeby też ta niebieska linia przyspieszenia miała gładki przebieg. Bo dopiero jak będzie gładka to da się wyznaczyć przebieg zrywu. Na razie mam takie echo sygnału, z którego nie widać dobrze przebiegu zrywu, choć maksima jakieś widać. I nie będzie dla nas niespodzianką, że podobnie jak w przypadku oscylacji poziomych tutaj również te maksy pojawią się w pierwszej ćwiartce gct. Czyli 40-50ms po IC.

Wszyscy już słyszeli o responsywności, o eksplozywności, dynamice biegu, a ostatnio nawet o naborze do testów plyometrycznych. Dobrze, że to 1 kwietnia ogłosili, bo tyle to jest warte w kontekście krótkich czasów o jakich jest mowa w związku ze zjawiskiem zrywu. Zryw jako pochodna przyspieszenia niewiele nam mówi. Już nieco więcej zaświta, gdy przedstawimy go bardziej opisowo jako parametr określający dynamikę zmiany przyspieszenia. Zupełnie poczujemy się jak w domu, gdy powiemy, że zryw jest właśnie tą responsywnością i eksplozywnością określającą dynamikę biegu. Bo tym właśnie jest zryw. Ukryty za kilkoma pochodnymi i całą masą pomiarowego szumu, bohater trzeciego planu, od którego może zależeć wszystko, a o którym prawie nic nie wiemy.

[pawo]

O post zniknął.
Wiem, że wszystko ze sobą jest powiązane, ale wartość kąta maksymalnego nie zależy od maksimum Vo, a tylko od szybkości zmiany w czasie, co pokazuje druga linia koloru takiego jak dzisiejsza giełda amerykańska.
Ale bardzo mi się podoba grzebanie w prędkościach i przyspieszeniach.

[yacool]

Tak, racja, ale my zatrzymaliśmy się na pomiarach położenia vo. Właściwie to garmin się zatrzymał. Wiemy tylko, że lepiej jak vo jest niższe niż wyższe. Nic nie wiemy jak ono zmienia się w czasie. Może być tak, że amator będzie miał wyczynowe vo na poziomie 8cm, ale szybkość z jaką osiąga ten pułap będzie mniejsza w porównaniu z wyczynowcem. I choć jest mniejsza prędkość pionowa, to też prędkość pozioma u amatora jest mniejsza, a to da w konsekwencji większy kąt odbicia. Takie zgadywanki lecz żeby to potwierdzić, trzeba wejść pochodne położenia.

[yacool]

Tak bez echa trochę przeszły te zawody. Mocny, płaski bieg. Na powtórkach widać, że sunie z minimalnymi oscylacjami, podczas gdy Kerr przy nim bardziej skacze w górę, jakby nie dawał rady docisnąć się do gleby. Wanyoni zachowuje też jakieś zakresy rotacji wewnętrznej w biodrach na maksymalnej prędkości, co z kolei zanika u Hockera (tego elementu brakuje też Filipowi Rakowi). Do tego sztywność podporu, co widać na tle Nuguse, który przy nim jest miękki. W jednym biegu spotkało się kilka styli. Zabrakło Ingebrigtsena. Wtedy byłby pełen obraz praktycznie dla całej konkurencji na obecnym poziomie.

[Radość z biegania]

Przeszło bez echa ponieważ mieliśmy 3 maratony jednego dnia i szybkie bieganie mało kogo wtedy interesuje, najważniejszy jest medal przyniesiony w poniedziałek do pracy ...p.s-fajnie to wygląda zapisane