Ostatnia prosta przed maratonem - Marek Tronina i Katarzyna Gorlo Olszewska

[bieganie.pl]

Już za tydzień 44. Maraton Warszawski czyli najpopularniejszy w Polsce bieg uliczny. W podkaście Bieganie.pl rozmawiamy z Katarzyną Gorlo-Olszewską oraz Markiem Troniną o organizacji imprezy, nowych formatach biegowych, taktykach biegowych oraz o tym jak spędzić ostatni tydzień przed biegiem.
https://bieganie.pl/audio/marek-tronina ... olszewska/

[Adam Klein]

Po pierwsze uwaga techniczna, nigdzie w tekście chyba nie ma informacji, że rozmawia Bartosz Falkowski, co jest ważne.
Po drugie, to wlasnie do Bartka, że uważam, że ze wszystkich rozmówców podcastowych ostatnich lat na Bieganie.pl Bartek jest zdecydowanie najlepszy. Słychać, że jest zainteresowany rozmówcą, słucha go, nie zadaje pytań które trwają kilka minut, ale jeśli chce coś powiedzieć, to to brzmi ciekawie.
Po trzecie, rozmowa jest ciekawa, Marek i Kasia to ciekawi rozmówcy, ale pewnie nawet z ciekawymi rozmówcami rozmowa może być nudna.

Mam tylko takie pytanie do czytelników i do Marka nie na temat biegania, ale na temat pewnego fragmentu rozmowy. Marek mówi, że przecież nie może się nam podobać piosenka, której wcześniej nie słyszeliśmy (to a’propos promowania biegania). Marek mówi to wydaje się, zupełnie poważnie, i wcale nie brzmi to jak żartobliwy cytat z Rejsu, ale jak zdanie Marka, z którym on się utożsamia. I ja już zgłupiałem, czy tylko mi się często podobają piosenki słyszane po raz pierwszy czy nie?

[yacool]

Gadałem ostatnio z pączkiem przez telefon jakieś półtorej godziny i to już była nasza druga rozmowa. Potwierdzam, że jest dobrym słuchaczem i nie męczy buły.

[pawo]

Pełna zgoda Pączek jest dobry i w gadce też.
A piosenka pierwszy raz usłyszana i od razu polubiona, ależ proszę bardzo:
https://youtu.be/d_4DJGSbwcU?t=45

[Pączek]

Dzięki Panowie! To miłe. Ten podcast to taki trochę test jak się sprawdzę. Nie wiedziałem sam jak to będzie gdy nagle zapadnie cisza i będzie trzeba spojrzeć do kamery i mówić. Co widać dosyć wyraźnie na poczatku, że trochę stresu było, ale potem to już w sumie rozmawiało się jak ze starymi znajomymi (z Kasią to w sumie tak jest).

Co do myśli o znanej piosence. To też mnie na awfie uczuli, że ludzie najlepiej lubią znane piosenki stąd z dziećmi robić najlepiej znane im gry i zabawy. Co w praktyce niekoniecznie zawsze się sprawdza.

Jacek, co do naszej rozmowy to tak dobrze nam się rozmawiało, że jak ją prawie dosłownie spisałem pierwszy raz to wychodziło tyle tekstu, że wychodziło to poza średnia czytelnictwa w Polsce w ciągu roku. A po drugie trzebaby być chyba mocno skupionym by nadążyć za naszymi wolnymi myślami płynącymi od mojego sąsiada z gumą na kolanach, przez biomechanikę, hydraulikę po ból tyłka jak się dobrze załaduje. Więc skasowałem to i lecę od nowa sprawiając by było to bardziej przyjazne w czytaniu. Także wszystko wyjdzie, ale następnym razem to musimy się spotkać na rozmowę podcastową.

PS. Ja to Bartłomiej jestem. Bartosz to Olszewski i tak się właśnie rozróżniamy jak często ze sobą przebywamy.

[Adam Klein]

Ok, Bartłomiej. A jak to się zdrabnia?

[Pączek]

Tak samo jak Bartosz. Wiem, wykręcone. Ale Bartek to i Bartosz i Bartłomiej.