Gdy słyszałam jak wydłużają dystans do 5km - powiedziałam, że są walnięci i powinno się ich zamknąć w szpitalu dla psycholi
Aż do momentu, gdy pojechaliśmy na działkę do znajomych - czerwiec 2006. Wyciągnąl mnie mój sąsiad (chwała mu za to!), mówiąc: "oj, Hela (jagomago nie jedno ma imię
), jak nie dasz rady z nami, to wrocisz - droge znasz".Założyłam rozklapciałe adidasy, koszulkę, jakieś majcięta i myk.
Wyszłam, poszłam, pobiegłam, wróciłam i zapytałam czemu są zmęczeni?! Oni walczyli z dystansem przez pół roku, a ja za pierwszym razem 5km. Stąd wzięło się powiedzenie mojego sąsiada, iż "stworzył potwora"
Na drugi dzień to ja ich wyciągałam do biegania.
Od tamtego dnia chód zastąpiłam bieganiem
1 Października 2006 - run warsaw -atmosfera, zabawa, 5km na luzie
Poczułam na prawdę radochę z biegania. A do tego całkiem niespodziewanie wpadła mi w łapki ulotka - Bieg Niepodległości. I tak miesiąc i 10 dni po run warsaw pobiegłam 10km.
Lękałam się zimy, wszak zimno, psa bym na dwór nie wygoniła,a co dopiero iść biegać samemu. Biegałam całą zimę, zakochałam się w bieganiu w zimę, opatulona w czapki, szaliki, rękawiczki.
Luty 2007 - hmmm, a może bym tak połówkę przebiegła?! eeeeeeeeee, no ale zapisać się mogę - pomyślałam. Tak też zrobiłam. I tak też w marcu pobiegłam Półmaraton Warszawski. Ciężko, bo tempo narzuciłam... ale żyję
No to jak już połówka pękła, czas na maraton - pół roku przygotowań, stres, ścisk w żołądku, choć przecież w każdym momencie mogłam po prostu przestać biec. Tak więc jak widzisz, zaczynałam od 5 km, a później podwajałam dystans.
Pomogli mi ludzie z forum, ale i lektura Bieganie. Tam przeczytałam, że nie jest tak jak mi się na początku wydawało, że ludzie biegną na wynik. Tam napisano, że ludzie pokonują swoje słabości, biegną dla siebie, dla przyjemności. A, przejrzałam tez wyniki z poprzednich biegów... polecam lekturę
na prawdę ludzie biegają dla przyjemności I chyba to dało mi wiarę w siebie.
Choć kryzys na 38 km - to była chyba opisywana często "ściana"...
Na medalu z Maratonu jest napis, że bieganie jest jak życie, czym bliżej końca tym jest ciężej. Prawda.
Siłą woli już nie dawałam rady, potrzebowałam... dopingu ludzi i wsparcia.
Zobaczyłam linię mety, a gdy była za mną... nie, nie rozpłakałam się... usnęłam na stojąco :D
Złote słowa Jerzego Skarżyńskiego: "biegnij swoim tempem, baaaaaaaaaaaaaaaaardzo wolno, 42 km 195 metrów to kawał dystansu.
Dziękuję za uwagę. Idę wklepać maść na skołataną kostkę
PS. 23 września w dzień Maratonu miałam rocznicę ślubu - nie wiem co było większym wyzwaniem
PS. i jak zwykle - Pinacolada - KOP!!!
Jeszcze raz bardzo,bardzo Ci dziękuję!
37 ja w ryjek strzelił!!!Wczoraj byłam u Pani kardiolog czekając na wynik badań denerwowałam się,czy mi pozwoli biegać.Pozwoliła!!!!I jeszcze powiedziała,że to najlepszy czas,bo oczywiscie zaczęłam mówić że tak późno,że dopiero ...a wiecie co mi powiedziała?Nie ma nigdy za późno,czas jest najlepszy aktualny bo to ten czas w którym biegasz.Robisz coś dla siebie.
Na razie nie przyznałam im się,że coś zmieniam w swoim zyciu bo boję się porażki.Właściwie niewiele osób wie że zaczęłam bieganie.Choć mam wokół życzliwych i dobrych ludzi ale zabezpieczam się gdybym....to ja nawaliła.
ale dzis juz nie odpuszcze, zwłaszcza że udało mi sie zakupić wreszcie nowe buty 