Truchtanie
Dystans: 14.3 km
Czas: 1 h 32 min
Tempo: 6:27 min/km
Tak ten pomysl za mna chodzil i chodzil, zeby wreszczie opuscic te moja strefe komfortu ok. 10 km i wyrwac sie gdzies dalej. Wiec dzis szybka decyjza, zaplanowanie trasy i w dorge, bo ponoc ostatni dzien pogoda dopisuje, tzn. slonko swieci ale zimno. W sumie cas najwyzszy na deszcz, wszedzie susza, trawy dalej sie pala bo debile musza sobie grillowac na swiezym powietrzu
Ale wracajac do truchtania. Maz i dzieci wywiezli mnie w okolice lotniska, skad mialam sobie doszurac do domu. Zalozylam koszulke z krotkim i na to blozke z dlugim rekawem w razie czego, ale ja zdjelam przed koncem pierwszego km. Slonko swiecilo mocno i chociaz miejscami wialo, nie chcialo mi sie wyplatywac bluzy ze sluchawek i w koncu juz jej nie zakladalam.
Po pierwszych dwoch km ustalilam sobie tempo komfortowe na 6:38 i tak mi sie dobrze szuralo, ze moglabym tak chyba az do Polski doszurac
gdy dobijalam do 50 min biegu zaczelo mi sie zdziebko nudzic, a tu ledwo polowa! Myslalam nawet zeby sobie co nieco skrocic zalozona trase, ale jak pomyslalam o gorkach ktore musoalabym pokonac na te okolicznosc, to dalam sobie spokoj. Takze grzecznie truchtalam wzdluz fiordu, obok trzech mieczy, gdzie wyprzedli mnie na oko 70-letni dziadek, co mnie troche zmotywowalo do przyspieszenia. I tak stamtad, jako ze juz bylo w strone domu, to mimo ze lekko pod gorke, to udalo mi sie leciutko przyspieszyc. Minawszy centrum handlowe Amfi w ogole bylam w euforii, ze to juz blisko, jakies 25 min i bede w domu 
wbiegajac nad jeziorko, prawie zalowalam, ze musze konczyc, mialam wrazenie ze moglabym tak biec i biec i biec... przez glowe przebiegla mi mysl, zeby moze jeszcze jakis objazd sobie zafundowac, ale rozsadek wygral, bo przeciez jeszcze prawie 3 km mialam do celu. I ze byly one nieco z gorki, to udaly sie w okolicach 6 z malym kawalkiem a jeden to nawet ponizej Takze zadowolona jestem bardzo, mam nadzieje ze jutro ciepriec nie bede ani ze mi sie zadna (tfu) kontuzja nie odnowi ani nowa nie przyplacze.
A tak jeszcze z innej beczki, zdjecie z wtorku. Troche przekrzywione i pewnie znowu zle wykadowane, ale mi sie podoba
a w sobote jak dzieci poszly spac to nareszcie moglam wyjsc. Jak to fajnie z takimi dlugimi wieczorami!
takze wczlapalam sie jeszcze po schodach na pierwsze pietro, cyknelam fote 
mysle ze jak trafie na dobry dzien, to po plaskim spokojnie ponizej godziny pobiegne. Takze powialo optymizmem pod koniec, pomimo mojej wiezowej porazki.
ale odbierzemy go dzisiaj chyba jednak razem 
za to pokluczylam sobie troche po wazkich uliczkach pomiedzy pieknymi domkami i sie naogladalam kwiatkow. Kwitna bzy, jablonie, rododendrony, jeszcze jakies pozne tulipany, floksy, jakies zolte krzaki, konwalie nawet. Takze chociaz oczy sie napatrzyly.
poza tym brzuch mnie rozbolal i juz tylko myslalam o tym, zeby znalezc sie w domu. 
Ale bylo wesolo, a widoki jak zwykle przepiekne. 
no to co bylo robic, po kanapce do reki, hot dogi do termosa i jazda. Wyszedl nam godzinny spacer z piknikiem kolo ogromnego kamienia: podobalo sie 
takze jak na 3 km mialam opcje skrecic na gorki czy pobiec prosto, to oczywiscie lenistwo wygralo i pobieglam prosto. Stwierdzilam ze to nie moj dzien dzisiaj. Ogolnie to bieglam sciezka rowerowa, ale przyuwazylam ze w pewnym momencie mozna odbic na sciezka koncka, ktora jest gruntowa. Tak wiec dalam susa i dalej popedzilam tym konskim traktem, co jakis czas omijajac kupy. Takze bieg z przeszkodami byl. 
). Na poczatku bylo megakomfortowo, mieciutko i milutko, tak jak sobie umyslilam. Wiec sie tocze powolutku na wyspe, ale po 3 km jak mialam wbiegac na most,cos mnie zaczyna kluc w prawej stopie. Zatrzymalam sie, przesznurowalam, poprawilam wkladke i pobieglam dalej. Ale klucie sie utrzymalo. Wiec postanowilam wywalic wkladki. Na chile pomoglo, dobieglam do 5 km i zawrocilam. Za to buty zaczely mnie ocierac teraz w obydwie stopy na raz. Po kolejnym km wlozylam wkladki, ale sytuacja byla nieciekawa. Z zalem ogladalam sie za autobusem ktory jechal w strone domu, a ja nie mialam ze soba pieniedzy. Ale mysle sobie ze nie jest tak zle, ze jeszcze tylko 4 km i bede w domu. No i tak szuram i szuram, a stopy bola coraz bardziej. No jakbym tam jakas tarke miala w srodku. Chcac zakonczyc to jak najszybciej przyspieszylam. Jak mi pyknelo 10 km to wylaczylam zegarek i pol km do domu doszlam. Ale jeszcze nie wiedzialam jakie kuku sobie zrobilam. Dopiero jak zdjelam buty i chcialam sie porozciagac, poczulam szczypanie. I wtedy to juz sie balam zdjac skarpetki 
takze sie gotowalam troszku. Ale to nic, ja na gorac tutaj na pewno nie bede narzekac. jutro do poludnia tez ma tak byc, pojdziemy sie poplazowac z dziecmi 
a co, trzeba z lata korzystac bo w tym roku to przyszlo wczesnie i normalnie nas tu rozpieszcza! 
