Wiem że nawet skupiając się na treningu maratońskim powinienem poprawić wszystkie czasy, no ale ten trening jest jednak inny niż do krótszych dystansów i nie wyciągnę z krótszych biegów tego, czego bym chciał.
Czy może zrobić tak - przygotowywać się zimą normalnie, czyli zwiększyć obciążenie (jak to zimą - czyli sporo siły, zwiększony kilometraż) ale bez szaleństw, następnie wdrożyć plan do 10 km i z tego biec 10 km i 21 jakoś maksymalnie do połowy kwietnia start docelowy i potem zrobić ze dwa wybiegania po 25 km, zdjąć całkiem akcenty typowe dla krótszych dystansów i spróbować maraton (w maju powinien być Cracovia Maraton i Gdańsk zapewne)? Tylko czy 3 tygodnie wydłużania to nie za mało żeby ukończyć maraton bez ściany?
Na pewno nie mogę się nastawiać na życiówki od czerwca do sierpnia, chyba że by się udało złapać jakąś pogodę sprzyjającą - w co wątpię patrząc na dwa minione lata.
) i jako absolutne minimum.
. Świadomość, że mogę dobrze przebiec maraton nie biegając nigdy kultowych 30tek jest dla mnie najlepszą motywacją na końcówce maratonu i strasznie mnie to wtedy napędza 
Ale ja jestem tylko słabym amatorem i nie mam aspiracji przesadnych, mam skromne wymagania wobec siebie i wystarczy mi jak pobiegnę wynik w okolicy kalkulatora i na niewielkim choć NSie. Wynik typu 3.15 czy 3.20 to można spokojnie pobiec z longów typu 25kmów takich co prawda dla maluszków w przedszkolu ale to może się udać i wielu ludziskom się udawało. Podobnie jak wielu sie nie udawało choć biegali po 30 czy 35km-ów. Takie wybiegania są bardzo istotne w treningu do maratonu ale nie są elementem dającym jakąkolwiek gwarancję sukcesu. Tych elementów jest bardzo dużo i ważniejsze jest samo rozegranie biegu niż dywagacje czy longi miały po 28 czy po 32 km.
