Skomentuj artykuł mity w świecie biegowym

To są mity żywieniowe może i ze świata biegowego ale nie tylko.Mitów czytelnych tylko dla biegaczy boi rzecz o szpinaku to już była mitem u mnie w przedszkolu a było to.... dosyć dawno.
Ciekawsze by było zebranie mitów hermetycznych, tylko ze świata biegowego i tylko dla biegaczy zrozumiałych.

Przykłady:
- nie da się złamać trójki w maratonie biegając mniej niż 100 km tygodniowo.
- by dobrze przygotować się do maratonu trzeba biegać długie wybiegania minimum po 30km
- "biegam ze śródstopia"

mihumor to nie są mity. To są tezy, które u niektórych są prawdą, a u innych fałszem. Mitem może być co najwyżej założenie, że powyższe ma zastosowanie zawsze i dla każdego.

Dla mnie mitem jest bardziej coś takiego: kwas mlekowy powoduje powysiłkową bolesność mięśni. To jest po prostu nieprawda. Zawsze.

mihumor, dobre!

Odnośnie 5G, to jest na FB grupa, która poszukuje ludzi umiejących w rozsądnym zakresie posługiwać się narzędziami, w celu demontażu masztów 5G. Liczy na wsparcie patriotycznych grup kibicowskich.

Mity to mity. Mity biegowe to nie mity greckie czy kłamstwa obalone przez naukę choć trochę może też. To popularne i powszechnie powtarzane stwierdzenia, które przez to powtarzanie stają się "prawdami" powtarzanymi dalej jako prawdy czy przepisy na sukces. To trochę działa jak reklama. Jak w reklamie napoju widzisz młodych i szczęśliwych ludzi to jak go pijesz to czujesz się młody i modny a powinieneś jednak widzieć się w grupie grubych i z cukrzycą. Więc jak biegamy do maratonu to jednak większość wali te 30km a nie 27. W USA 20 mil, zapewne taki mają mit albo system mierzenia - to się miesza trochę
Ale wrzucajcie dalej mity biegowe czy to co uważacie za mity bo to ciekawy temat

Z ekscytacją już miałem klikać w link, ale cały Twój komentarz oszczędził mi straconego czasu. Dzięki

Mógłbyś rozwinąć ten ostatni? Masz na myśli, że wyobrażenie ludzi o ich technice biegu nie pokrywa się ze stanem faktycznym czy coś innego?

Raczej to, że bieganie ze śródstopia jest remedium na wszystko, że biegając w ten sposób będzie mniej kontuzji, że będzie się biegać szybciej itd. itp. i że jest generalnie lepsze od biegania z pięty

Największym mitem biegania są te całe endorfiny. Ja tam ich nie czuję. Jak dobiegam do domu to myślę sobie tylko "Wreszcie! Qrfa wreszcie!"

Endorfiny są związane z piwkiem potreningowym

Kurde... Nie wiem nie pije

Na suchote w ustach po treningu nie ma nic lepszego jak piwko na dwa razy

Na szczęście lub nie, wyrosłem z tego

Biegam ze śródstopia - Skoor dobrze interpretuje. Zwrot klucz, sformułowanie i zlepek dwóch słów najczęściej najczęściej używany w dzisiejszym świecie biegowym amatorskim w każdym kontekście tak doboru butów, treningu, kontuzji, techniki, tempa a też odczytów robionych przez różne wynalazki. To mit, który jak każdy inny ma swoje konsekwencje tak w sferze ideału, wzorca ale też w kwesti drogi do niego prowadzącej jak i kwestii bycia koniecznie w temacie. Ten ma również konsekwencje wykraczające daleko poza sferę werbalną i przekazu słownego i siłę działania tego mitu można często dostrzec gołym okiem na trasach biegowych. Nie biegasz ze śródstopia to nie jesteś prawdziwym, dobrym biegaczem - taki mit rozwinięty bym rzekł

Endorfiny - następny super mit. Ja często po treningu siadam na ławeczce czy murku i mówię sobie" O q...a, jeśli to co czuje to są endorfiny to ja to p....e" . Nie wiem o co biega, zwykle to styrany jestem a często szczęśliwy, że już skończyłem. Żadnych ciarek na plecach czy dodatkowego szału.

Co do endorfin szczególnie u początkujących to nie mit a bardzo częste odczucie. Inaczej może być u zaawansowanych ,którzy często traktują trening jako wykonanie roboty a nie relaks

Według mnie mitem jest, że picie alkoholu nie pozwala osiągać dobrych wyników na zawodach

Wysłane z mojego Mi A1 .

Po pijaku człowiek jest mniej podatny na ból więc może iść bardziej w trupa