BS 57'=9 km, 6:16, 135/144 (69%/73%)
Regeneracja.
SB 01.05.2021
BS 19'+2x4 km HM/5'+ BNP 35'=20,8 km, 5:27, 159/182 (81%/93%)
Zaplanowałem sobie trasę po wałach, żeby mieć jakąś odmianę od moich standardowych tras. Co prawda musiałem chwilę odstać w korku, bo multum ludzi ruszyło do zoo, ale w końcu się przebiłem i mogłem zaparkować w okolicy Jazu Opatowickiego. Pogoda całkiem dobra, około 14 stopni, obawiałem się tylko wiatru. Na papierze te dwa odcinki po 4 km w życzeniowym HM wydawały mi się niezbyt trudnym treningiem, nawet chwilę myślałem czy nie zrobić 2x5 km. Życie jak zwykle dość mocno to zweryfikowało.
Pół godzinki rozgrzewki pykło sympatycznie, w słuchawkach podcast z Marcinem Chabowskim. Szybka zmiana na słuchawkach na muzykę i lecę pierwszy odcinek. Ach te życzeniowe tempa, lecę średnio po 4:47 czyli prawie na poziomie mojej życiówki, która dodatkowo jest najbardziej wartościowym wynikiem w mojej kolekcji. W końcu dobiegam do mostu Osobowickiego gdzie pika 4 km. No tak, to nie był spacerek. Przechodzę w marsz, zjadam żel, zegarek się popsuł i te 5 minut mija w 2 minuty
Ruszam na drugi odcinek i wiem, że musi być wolniejszy. Dodatkowo dochodzi wiatr i zaczyna się problem. Ostatecznie źle pobiegłem i wiatr plus konieczność podejścia na wał spowodowała, że zatrzymuję się kiedy na liczniku zostało 2,3 km. Wdrapałem się na wał, łyk wody i postanowiłem to dociągnąć. Odcinek zamknąłem średnio @4:51 i to też nie jest na dzisiaj moje tempo HM.
Chwila oddechu, łyk wody i zaczynam truchtać dalej. Jakoś tak naturalnie zaczynam przyspieszać i wychodzi lekki BNP. Kończę lekko powyżej tempa 5:00, i jest to wymagający odcinek. Nawet przez chwilę myślałem, że dociągnę do HM, ale widząc parking i auto stwierdziłem, że nie będę się wygłupiał
.Ciężka kobyła mi z tego wyszła. Więcej pytań niż odpowiedzi. Do HM zostało niewiele czasu, jeszcze tydzień przed mam połówkę w górach. Myślę, że 1:45 to jest maks na co mogę liczyć i w ten wynik będę celował. Przynajmniej na dziś
Póki co będę dalej robił te zapiski, bo lubię wracać do starych treningów, próbując z tego wyciągnąć wnioski. W maratonie szło słabo ostatnio, ale w półmaratonie również. W zasadzie od rekordowego półmaratonu w Usti nad Labem, gdzie niespodziewanie, nawet dla samego siebie pobiegłem 1:40, było już tylko gorzej. Fakt jest też taki, że z dystansem półmaratonu zmierzyłem się jeszcze tylko dwa razy z marnym skutkiem: 1:50 we Wrocławiu w 2019 (zdaje się po jakieś kontuzji) i zawstydzające 2:02 w Monachium w trakcie choroby. Było to wynikiem kompilacji słabych przygotowań i kilku innych czynników, o których nie ma już co pisać. Na dystansach 5 i 10 km jakoś czasami coś się udało ugrać (chociaż też poniżej oczekiwań). Najważniejsze, że jestem zmotywowany, żeby to zmienić. To historyczne spojrzenie daje mi też realny ogląd celów na najbliższy półmaraton. Patrząc na dzisiejszą formę to 1:45, o którym wspominałem w ostatnim wpisie będzie naprawdę solidnym wynikiem. Trzeba powoli się odbudować. Najważniejsze, że cały czas nawet mając słabe wyniki bieganie sprawia mi dużą frajdę i jest bardzo ważnym elementem mojego życia. Kończę bo zaczynam przynudzać i lecieć tanim sentymentalizmem. 
). Pierwsze mega ciężko, na drewnianych nogach. Z czasem trochę lepiej. Znowu zaniedbałem ten element treningu - do poprawy. Na koniec jeszcze 16 minut BSa.
. Ruszyłem z animuszem, ale po jakiś 20 metrach zorientowałem się, że nie ma okularów słonecznych, które zdjąłem podczas zmiany garderoby. Wróciłem się te parę metrów i zacząłem ich szukać. Kurcze nie było to proste, już miałem zrezygnować, ale jednak je zauważyłem. Podczas tych poszukiwań wyprzedziło mnie te kilka osób. Zegarek cały czas odliczał czas, nie wyłączałem go ani na sekundę. Na wyświetlaczu miałem mapę, dystans i aktualne tempo. 
. Na szczęście to jakieś 100 metrów i potem zbieg do mety. Widzę moją znudzoną rodzinkę leżącą na łące, macham im. A jakiś koleś do mnie i jeszcze jednego zawodnika, którego prawie doszedłem, krzyczy dalej bo zaraz 14. Wolne żarty koleś, nie będziesz nas w tak banalny sposób motywował myślę 
. Wbiegam na metę, stopuję zegarek sprawdzam wynik a tam 2:52. O fuck, 10 minut do 14. 
Inna sprawa, że tu nie było Panów z brzuszkami (przynajmniej większymi od mojego 
I tak w okolicach 22 km byłem już pozamiatany. Dalej już był tylko tryb zombie, wierzyłem że trasa miała 30 km, ale zegarek podawał inaczej. Na mecie się okazało, że gdzieś tam były zdjęte oznaczenia i ostatecznie wyszło 33,7 km. A te dodatkowe 4 km naprawdę ku...sko bolały. Po tym Waligórze były jeszcze dwa podejścia, ale już lżejsze, przy normalnej dyspozycji można byłoby nawet to przetruchtać 