Cześć!

[axe]

@Sowa: "przyprawiony" i "pikantny" to nie są synonimy :)

Problem "mdłości" potraw podczas diety znam od ex-żony, najbardziej narzekała na brak soli i pytała czym by tu mozna doprawić,żeby "to żarcie miało jakiś smak". Więc mozna stosować różne mixy ziół, które nie tyle powoduja,że jedzenie jest "ostro przyprawione", tylko po prostu ma smak...bo z tego, co rozumiem, to papu dla dzieci to taka mdła papka ;-)))

--
Axe

[Sammi]

Sowo - ja nie wiem jak Ty wytrzymujesz - podziwiam Cię, nie potrafiłabym sobie odmówić pikantnych rzeczy, uwielbiam mocno przyprawione jedzenie (np: spaghetti pełne przypraw)

[Sowa Blogowa]

@axe - no trochę mdłe, ale zjadliwe, daję radę. Niemniej faktycznie, można troszkę posolić przecież; przyznaję, nie pomyślałam nawet o tym

[Sowa Blogowa]

Sowo - ja nie wiem jak Ty wytrzymujesz - podziwiam Cię, nie potrafiłabym sobie odmówić pikantnych rzeczy, uwielbiam mocno przyprawione jedzenie (np: spaghetti pełne przypraw)

Za mną chodzą na pewno niezdrowe i w ogóle syf, ale lubiane bardzo gołąbki Pudliszek. Jak pomyślę, to mnie aż skręca.
Jednak za bardzo pamiętam, jak mnie naprawdę SKRĘCA ból brzucha, żołądka i jak totalnie uprzykrza życie taki dyskomfort

[smoła]

Znowu wydłużyłam odcinek biegowy, wczoraj szurałam w proporcjach 3 minuty biegu na 1,5 min. marszu. Męczące ale dawałam radę, przez te odcinki marszu udawało się nawet odpocząć. Niestety było to znowu kosztem długości treningu i dystansu, bo jednak zrobiłam tylko 4 powtórzenia, więc 18 minut a nie pół godziny...

Ciężko jest jak diabli. Przyjemnością to bym to absolutnie nie nazwała

Moim zdaniem robisz błąd, lepiej jest mniej poszurać i niech trening trwa 30 min, bo to, oto tutaj w tym wszystkim chodzi aby organizm adoptował się do czasu i wysiłku.

A Ty masz z tego:

Ciężko jest jak diabli. Przyjemnością to bym to absolutnie nie nazwała

Słoiczki możesz przecież sama sobie wykonać, tak myślę. Ważne aby do nich nie dodawać kostek, sztucznych przypraw.

[Mama Kin]

a mi te słoiczki właśnie smakują, takie nieprzyprawione

Sowa, ja bym nie zwiększała dystansu przebiegniętego w stosunku do chodzonego dopóki nie poczujesz, że dany etap wykonujesz zupełnie swobodnie. cofnij się trochę, rób sobie np. 2 minuty biegu na 2 minuty marszu tak długo, aż przestanie być to dla Ciebie męczące. od kiedy Ty dokładnie biegasz? jak często? ile czasu wykonywałaś kolejne etapy i jak one wyglądały?

[Sowa Blogowa]

a mi te słoiczki właśnie smakują, takie nieprzyprawione

Mi też podchodzą, chyba nie będę ich "ulepszać"

Sowa, ja bym nie zwiększała dystansu przebiegniętego w stosunku do chodzonego dopóki nie poczujesz, że dany etap wykonujesz zupełnie swobodnie. cofnij się trochę, rób sobie np. 2 minuty biegu na 2 minuty marszu tak długo, aż przestanie być to dla Ciebie męczące. od kiedy Ty dokładnie biegasz? jak często? ile czasu wykonywałaś kolejne etapy i jak one wyglądały?

Od 1 lipca, dokładnie mam wszystko tutaj http://run-log.com/calendar/sowa_blogowa
Założyłam sobie takie dzienniczek treningowy.

Dziś stał się cud normalnie!!!
Kolega mnie namówił trochę odejść od tych pulsometrów, zegarków, minut i po prostu spróbować na luzie biegać powolutku. Zegarek wzięłam, ustawiłam, by co minutę krzyczał, ale to tylko tak kontrolnie. Zaczęłam od marszu, po 2 minutach przeszłam do truchtu. Minęła minuta, dwie, doszłam do trzech, biegnę dalej. Przy szóstej pomyślałam, że fajnie dobić byłoby do 8, by z 2 marszu dało równe 10 i tak też zrobiłam. Bardziej z rozsądku niż z potrzeby. Po dwóch minutach marszu znowu bieg, tym razem jeszcze dłużej, pod sam dom, czyli 9 minut. W sumie 21 minut i tylko 4 marszu. Nie biegłam dłużej z rozsądku, nie chcę przeholować, ale już wiem, że miałam blokadę w głowie, nie dość, że wbiłam sobie do łba te minuty przeplatane i tak trzeba, to jeszcze dobiła ta świadomość wysokiego tętna.

Wczoraj byłam bliska temu, by rzucić to w cholerę, by się poddać; dziś wiem, że z tej mąki będzie jeszcze chleb!!!

[Mama Kin]

zaraz sobie obejrzę.
a to czytałaś?: http://bieganie.pl/?cat=13&id=1791&show=1

[Sowa Blogowa]

zaraz sobie obejrzę.
a to czytałaś?: http://bieganie.pl/?cat=13&id=1791&show=1

Taaak! Kilka dni temu i tak mi się spodobała ta rozmowa z trenerem, że jak tylko kolega powiedział coś właśnie w takim stylu, by biec i biec powolutku, to juz wiedziałam, że to jest to i że muszę spróbować.

[Mama Kin]

noo, to ty biegasz szybciej niż ja na początku

[Sowa Blogowa]

Naprawdę staram się jak najwolniej. Nie robię susów, kroki krótkie, powolutku, bo mam w głowie, że tylko tak dojdę do tego, by móc dłużej i dalej. Ale już lepiej się oddycha, jestem w stanie to kontrolować, zwalniać bieg, oddychać spokojniej, wreszcie zaczynam to czuć. Jak pomyślę, że przez miesiąc oddychałam wyłącznie nosem, to robi mi się słabo

[Mama Kin]

jak ja zwalniałam w początkach biegania do mojego tempa konwersacyjnego, to mijały mnie staruszki idące na przechadzkę

[Mama Kin]

dzisiaj testowałam złocisty rosołek z indyka z kukurydzianą kaszką - approved

[Sowa Blogowa]

dzisiaj testowałam złocisty rosołek z indyka z kukurydzianą kaszką - approved

o, brzmi apetycznie

A ja dziś, odurzona tym, że udało mi się wczoraj wyciągnąć biegowe odcinki do 8-9 minut, znów biegłam. W sumie wiedziałam, że to błąd biec trzeci dzień z rzędu, ale miałam ochotę, po prostu.

No i chyba zwolniłam jednak, bo czas nieco gorszy a przecież mniej marszu. Ale dziś już max 5 minut biegu tylko. Niestety nie ma tak, że z dnia na dzień z 2-3 minut biegu przeplatanych marszem da się zrobić 30 minut ciągłym biegiem.

Jutro dzień przerwy zrobię, niech mięśnie odpoczną. W sobotę kolejna próba, kolejna walka z własnymi ograniczeniami; jednak fajnie, że już nie mam tej blokady w głowie, że nie da rady biec dłużej. Da radę, już to wiem!

Dziś tortillę zjadłam, z kurczakiem i gotowanymi warzywami, bez sosu i mocniejszych przypraw. Pyszne było i takie sycące w porównaniu z bułką czy takim obiadkiem ze słoiczka. To był niezły dzień, tylko wykończona jestem. Szczęście, że przede mną jakby dwie soboty i niedziela

[Krzysztof92]

@Sowa Blogowa
Kontrola oddechu to najważniejszy punkt gdy go opanowałem to bieganie zrobiło się proste i przyjemne.
Teraz po miesięcznej przerwie powoli wracam do biegania, dzisiaj drugi bieg 8km, jeszcze odczuwam skutki tego " zapalenia mięśnia czworogłowego ", gdy kucnę do półprzysiadu to odczuwam ból w kolanie, ale i tak się cieszę bo to jest niebo z tym co było i mogę chodzić, biegać.
Bardzo brakowało mi gór, spacerów, biegania
teraz będę cieszył się życiem