Komentarz do artykułu Żyć i trenować jak Kenijczycy - historia Marcina Rakoczego

[barcel]

W mojej ocenie, pod względem sportowym, to przedsięwzięcie to porażka.

Pod względem poznawczym, przygodowym, osobistym itp. zapewne może być sukcesem lub w takowy się przerodzić.

Poziom sportowy jaki osiągnął jest słaby, relatywnie (poziom początkowy, poziom jaki mógł osiągnąć będąc w Polsce).

[faraon828]

Śmiała teza

Dla mnie to mały cud, że tak zgonując i tak tracąc z każdym kolejnym kilometrem jeszcze dowiózł do mety "jakiś" czas. Jeszcze na 30 km miał perspektywy na 2:29. Gdyby tak w następnym biegu lepiej oszacował swoje możliwości i pobiegł równiejszym tempem to już będzie kilka minut do przodu.

[marek84]

Adam, troche po bandzie pojechałeś porównując jego optymalny poziom na 10km jak wyjeżdżał z PL z jednego nieudanego maratonu po powrocie. Raz, że nie masz żadnej pewności czy te Twoje 2:41 by wtedy pobiegł, a dwa nie wiesz co by pobiegł dzisiaj. Trochę jak porównywanie kolorów przez ślepego.

Zresztą gdybanie. Leciał na 2:25, a i tak dociągnął 2:35. Pewnie jest gdzieś po środku, załóżmy że 2:29-2:30 (w samotnym biegu)? Czyli teoretycznie na 10km powinien być 32-32,5 minuty.
Tyle, że:
a) to tylko jeden nieudany maraton. Żeby realnie ocenić, to by musiał kilka biegów pobiec - w tym chociaż 1 udany
b) i tak nie ocenimy, czy w 1,5 roku w Polsce zajmując się bieganiem w takim samym zakresie jak w Kenii by zrobił taki progres.

[Adam Klein]

No może racja. Jak 32 minuty to biorę.
A porównywać do czegoś trzeba.

[Ektopia]

Postępy sportowe Marcina można różnie oceniać. Jest jedynym Polskim biegaczem który zdecydował się na tak radykalne posunięcie na drodze do realizacji swoich marzeń. To czyni jego historię bardzo ciekawą. Pytanie czy przekuje to na coś więcej? Wygra w maratonie np. we Wrocławiu? Napisze wspomnienia? Zostanie trenerem?

[zygenda]

Marcin po powrocie z Kenii bardzo mocno udzielał się w mediach społecznościowych różnych topowych biegaczy,których chamsko krytykował. Spotkał się z takim samym odzewem. Pozniej wygrywał kilka podrzędnych biegów nie osiągając fajnych wyników. Próbował postępować jak kenijczycy: często startował, dodatkowo biegał z singletem KENYA. Po drodze próbował nawiązać współprace z paroma klubami/grupami LA. Aktualnie cisza w eterze na temat sportu,jedynie czasami widuje wpisy o planie żeby zrobić minimum maratońskie na Tokio. Wszystko poza tym to polityczny bełkot,agresja słowna wobec rządzących etc. W Gdynii spotkałem go tylko raz,ale nie mieliśmy okazji porozmawiać. Niedawno ruszyła strona,gdzie Marcin proponuje pomoc w wyjeździe do kraju swoich marzeń.

[AdrianLukowski]

Właśnie przeczytałem wywiad z Marcinem, gdzie sam siebie określa jako "wyczynowego biegacza dystansowego". Przy jego życiówkach to określenie mocno na wyrost. Przecież praktycznie każdy biegający na jego poziomie mężczyzna to amator, którego źródłem utrzymania jest praca na etacie lub dzialaność. Ciekaw jestem, z czego utrzymuje się Marcin. Przecież na tym poziomie na pewno nie z biegania, choć będąc w Keni mówił, że to jest jego praca. Może dostaje pieniądze od sponsorów i to mu wystarcza, nie jestem w stanie stwierdzić.