MEL. - Schody do Nieba (a właściwie na Everest) - komentarze

[MEL.]

To ja teraz tak na chłodno komentując Twoją naprawdę fascynującą relację, to na koniec brak mi troszkę zadowolenia a siebie...

Kurczę, no może to co napisałam ma jakiś wydźwięk pychy, bufonady, megalomanii, nieskromności - szczególnie wobec osób, które starały się wejść na Everest, ale im się nie udało...? Nie o to mi chodziło.
Wiecie, jak to jest wpadać na metę. Zawsze jakieś tam emocje, najpierw mocny finisz, na koniec łapanie tchu, żeby ratować życie. I jakieś tam owacje, medale czy inne radości. A jak to wyglądało w Marriotcie? Sami widzieliście na filmiku. Podchodzę z chipem do czytnika - cyk! i koniec. Teraz sobie mogę zjechać windą do biura zawodów, oddać chipa, odebrać dyplom i butelkę (których ostatecznie nie odebrałam).
Żadnego "hurra! brawo!". To ja sama zadecydowałam, że koniec. Mógł nie być koniec. To takie dziwne zakończenie. Stąd też brak tych emocji.
Kiedyś biegłam w biegu 24h i co prawda też wcześniej zeszłam (po 23h bez dłuższej niż kilka-kilkanaście minut przerwy), ale tam byłam umordowana, płakałam z bólu, pęcherze na stopach miałam przebijane już po pierwszych kilkunastu godzinach. I wtedy, choć też bieg trwał (czas), a ja zeszłam, to wiedziałam, że czegoś dokonałam. Że fajny wynik nabiegałam. Że na ten moment dałam z siebie wszystko.
Tutaj tego nie było. Niczego z tych wrażeń nie było.

Czekam na kolejne wyzwania

Dziękuję i niecierpliwie czekam na następne wyzwanie

O rany! Naprawdę czekacie? Czy tylko tak piszecie, żeby mi było miło?
Bo ja naprawdę nie wiem co z tymi Tatrami. Z kondycją jestem w czarnej d. Trasy nie znam wcale i się jej okropnie boję. No i kasa - jakieś okropne pieniądze chcą za tę zabawę. Z drugiej strony los dał mi szansę. Może więcej takiej nie będzie. Nie wiem. Do 3 marca muszę przelać startowe.

[neevle]

Miło się czytało i też z chęcią poczytam więcej.

Masz spore doświadczenie w ultra, nie? Biegnij. Jest czas, aby jeszcze się przygotować. Dopytaj kogoś, jak wygląda trasa. A w razie czego, to ja jak zerknę na jej przebieg, też mogę coś podpowiedzieć, bo przeszłam trochę polskich Tatr. Jak wrócę do domu, to mogę spojrzeć.

[majak]

Basiu, ja na brak emocji nie narzekałem Odebrałem tylko to w ten sposób, że nie jesteś zadowolona a siebie-a powinnaś! to wszystko

O rany! Naprawdę czekacie? Czy tylko tak piszecie, żeby mi było miło?

Nie no, błagam Cię
Na Twoją kwestię finansową wpływu nie mam, ale czekam na potwierdzenie przelewu
A formę złapiesz szybko, za długo w tym siedzisz by sama tego nie wiedzieć

[MEL.]

A formę złapiesz szybko, za długo w tym siedzisz by sama tego nie wiedzieć

Oj, im dłużej w tym siedzę, tym trudniej złapać formę. Na razie swoją buduję od pięciu lat i wciąż nie mogę wrócić do tego co było w 2008 i 2009. Nie jestem już młoda (jako biegaczka nigdy nie byłam, bo zaczęłam się biegać w swoim 35 roku życia, czyli wtedy, gdy już raczej równia pochyła... w dół), więc dłużej trwa regeneracja, mam też inne priorytety niż bieganie, czyli trudno wyznaczyć sobie jakiś porządny cel i go zawzięcie realizować.
W tej chwili mój tygodniowy kilometraż waha się między 20-30 km i to na dodatek wszystko tylko wolne wybiegania po 6:30 lub wolniej, przy czym czuję się tak, jakby to WB2 było co najmniej. Z czego tutaj cokolwiek urzeźbić w ciągu 4 miesięcy???

[MEL.]

Dopytaj kogoś, jak wygląda trasa. A w razie czego, to ja jak zerknę na jej przebieg, też mogę coś podpowiedzieć, bo przeszłam trochę polskich Tatr. Jak wrócę do domu, to mogę spojrzeć.

Pytałam TadKa. Nie odradza mi, ale też nie mówi, ze będzie łatwo.
Oglądam sobie mapki, ale niewiele mi to mówi: http://graniatatr.pl/trasa.html
Poszperałam też w necie za fotkami z trasy i jednak sporo tych łańcuchów. Ja się tego boję.

[MEL.]

Takie coś mnie przeraża:

[neevle]

Zerknęłam. Przyznam, że jednak nie przeszłam tak dużej części trasy, jak myślałam.

Po pierwsze, w sierpniu śnieg zalega czasem tylko w jakichś mocno zacienionych północnych dolinach, a jeszcze nie zdarzyło mi się spotkać go na trasie, którą prowadził szlak. Mam co prawda takie zdjęcie z sierpnia 2013, ale ten śnieg naprawdę był daleko, a połać miała pewnie kilkadziesiąt metrów. Na pewno należy jednak pamiętać, że klimat na 2000 m n.p.m. jest ostrzejszy niż na 1000 m n.p.m.
Do Polany Chochołowskiej to spacerek niczym bieg uliczny. Na Grzesia można spodziewać się mocniejszego podejścia, ale warto, bo widok wspaniały. Ogólnie aż do Kondrackiej Kopy trasa wiedzie główną granią Tatr Zachodnich, w których generalnie trudno o ekspozycję, a grzbiety są szerokie i łagodne. To jest bardzo przyjemna część Tatr dla osób, które nie chcą się wspinać. Na Czerwonych Wierchach byłam z rodzicami. Najtrudniej na pewno będzie w okolicach Krzyżnego i jest to jedyne miejsce na tej trasie, gdzie faktycznie jest kawałek łańcucha. Potem łagodne zejście po skałach wzdłuż wodospadu Siklawa (bez ekspozycji), a od Doliny Roztoki to znowu trasa nie różni się specjalnie od tych w niższych górach (szlak widoczny na pierwszym zdjęciu na samym dole po prawej ).

Uważam, że Tatr nie ma co się jakoś strasznie bać, jeżeli nie wchodzi się w najwyższe partie Tatr Wysokich. Na pewno trzeba się spodziewać otwartych przestrzeni i skał dookoła, ale niekoniecznie od razu wszędzie urwisk. Niemniej jeżeli nigdy tam nie byłaś, to na pewno trzeba podejść do tematu ostrożnie i jakiś wcześniejszy rekonesans by nie zaszkodził.

Ech, rozmarzyłam się, a tu na góry przyjdzie mi jeszcze do maja poczekać.

[MEL.]

neevle, dziękuję. Jednak rezygnuję. Lepiej teraz, niż w połowie trasy.

[katekate]

jako lokalna patriotka wypatrzyłam piwo łomża zatęskniło mi sie do domu
pozdrawiam

[MEL.]

Każdy zauważa coś "swojego". Ja np. pierwsze co to na tym zdjęciu zauważyłam, że mi się sofa pruje od dołu. Wcześniej o tym nie wiedziałam.
katekate, piwo Łomża jeszcze stoi w lodówce, więc jakbyś była w okolicy to zapraszam.

[katekate]

dziękuję, ale się nie wybieram w najbliższym czasie

pierwsze co to na tym zdjęciu zauważyłam, że mi się sofa pruje od dołu.

[charm]

Każdy zauważa coś "swojego". Ja np. pierwsze co to na tym zdjęciu zauważyłam, że mi się sofa pruje od dołu. Wcześniej o tym nie wiedziałam.

brakuje kota w kadrze uskuteczniającego wyciąganie nitek z sofy
(tak dla odmiany skojarzyło mi się z moją sofą, ale ja wiem, że się puje, a raczej że jest sukcesywnie "nadpruwana" przez dwa bure...)

[majak]

Powiem szczerze, że rozumiem decyzje o rezygnacji widząc te zdjęcia.
Ale szkoda, że kończysz blogowanie...
Zdrówka i powodzenia życzę :uuusmiech:

[MEL.]

brakuje kota w kadrze uskuteczniającego wyciąganie nitek z sofy

Nie mam kota, nie licząc mojego Tygrysa i Kota/Zająca (w kalendarzu chińskim). Czyżby to oni potajemnie skubali nitki? Myślałam, że tylko gumy do żucia przyklejali do blatu stołu od spodu (dawno temu).

Powiem szczerze, że rozumiem decyzje o rezygnacji widząc te zdjęcia.
Ale szkoda, że kończysz blogowanie...
Zdrówka i powodzenia życzę :uuusmiech:

Dziękuję. Szczególnie za to zrozumienie.
Nie kończę blogowania, lecz schody. Myślę, że pisanie na bieżąco działa na mnie strasznie motywująco, więc niebawem znów się gdzieś odezwę. Na razie jednak strasznie się rozpasałam i rozleniwiłam i... dobrze mi z tym. Psychicznie, bo fizycznie nie za bardzo.

[majak]

Nie kończę blogowania, lecz schody. Myślę, że pisanie na bieżąco działa na mnie strasznie motywująco, więc niebawem znów się gdzieś odezwę.

Dzięki
Czekam na kolejne wyzwanie :uuusmiech:
pozdrawiam