Piątek 30 sierpnia 2019
BS 14 km + 6 PB
-------------------------------------------------------
14 km / 1:21:26 / Tempo 5:49 / Tętno 143
-------------------------------------------------------
ETAP / DYSTANS / TEMPO
BS 14 km - 5:49
Z racji tego, że mam wolne to rano wypełzłem na lekkie rozbieganie. Trochę porobiłem bączków w parku Sołackim. Świetnie się tam biega, ale GPS regularnie kradnie sekundy i metry. Jak wychodziłem z domu to byłem taki zamyślony, że zapomniałem wziąć bidon z wodą... i pobiegłem tak na sucho. Ale o 7 jeszcze nie było aż takiego dramatu z temperaturą.
Jako, że już jutro biegać nie będę to mogę podsumować to co udało się zrobić w sierpniu. Przebiegłem 280 kilometrów co jest moim nowym PB jeśli chodzi o liczbę kilometrów w miesiącu. Pobiłem poprzedni rekord o 40 kilometrów. Tylko pytanie czy te kilometry przybliżyły mnie do początkowego celu, czyli złamania 4 godzin w Maratonie? Chyba nie. Zaledwie 2 długie biegi, 2 biegi w drugim zakresie i trochę progowych. Chwilowa kontuzja pokrzyżowała mi trochę plany, ale i tak nie wygląda to zbyt obiecująco. Nie wiem czy dobrze przepracowany wrzesień da mi jeszcze nadzieję. Żeby udało się chociaż ze 4 biegi długie pobiec.
Wystrzał i ruszamy. Jest ciepło, a chmur brak... początek trochę za szybko - na 5 km zjawiłem się z czasem 27:05. Odczuciowo był to naprawdę niezbyt wielki wysiłek, ale coraz bardziej słońce dawało w kość. Sporo było poustawianych kurtyn wodnych, ale dawały ulgę tylko na chwilę. Cały czas obawiałem się tego co będzie się działo w drugiej połowie biegu. Kolejne kilometry stabilizuje trochę tempo, nie chce przesadzić... wbiegamy w odcinek gdzie słońce wręcz paliło... wokół pola. Na 10 km notuje czas 54:24. Podaje czas z GPSa, bo czujniki ustawione przez organizatorów były ustawione gdzieś bliżej 9 km. 
Tutaj nastąpiła nawrotka i problemem nie stał się upał tylko... wiatr! Waliło po pysku niemiłosiernie, a prosta była długa... ciężko mi było trzymać tempo... byleby do zakrętu, byleby do zakrętu... taki stan trwał do 15 km, gdzie zjawiłem się po 1:22:06. Wiatr przestał być problemem, ale upał ostro dawał się już we znaki. Starałem się trzymać tempo, nawet trochę przyspieszyłem. Myślałem tylko o tym, żeby się nie poddawać, bo ja teraz odpuszczę, to na Maratonie nie mam czego szukać. Sporo osób wyprzedzałem sukcesywnie - cały czas poruszając się w okolicach tempa 5:30. Nie siliłem się także na jakiś spektakularny finisz - wiedziałem, że plan wykonałem i nie chciałem się już dobijać. Wpadłem na metę z czasem 1:55:46. Jakoś dałem radę... nie jest to żaden rekordowy wynik, ale warunki były okrutne. Potem już tylko żłopałem co się dało... powrót do domu i wegetacja. Czy miało sens w moim przypadku próbować robić coś więcej? Nie, absolutnie... tempo 5:29, które miałem średnio było idealne... jakbym pobiegł to szybciej to prawdopodobnie zdechłbym gdzieś pod koniec i przeszedł w marszobieg... a tak było to wyzwanie, ale nie bardzo ekstremalne... w granicach rozsądku. Wprowadziłem sobie ten wynik do kalkulatora Danielsa... ehh... Daniels jeszcze wierzy, że nawet z takiego kiepskiego wyniku w półmaratonie da się złamać 4 godziny na maratonie. Iskierka nadziei się jeszcze tli :P
Wziąłem wolne w pracy i sobie rano z żonką wstałem i po 6 wyruszyłem na lekki rekonesans części trasy Maratonu. Zabrałem z sobą plecak z litrem wody w bukłaku i 2 żele energetyczne. Plan był taki, żeby pić co 5 km (tak jak wypadają bufety na trasie) i wciągać żela co 10 km. No to zaczynamy. Kto biegnie w Poznańskim Maratonie, a nie jest ze stolicy Wielkopolski to zachęcam do czytania 
I się cieszcie póki możecie, bo od Ronda Śródka zaczyna się Warszawska... tutaj świeci słońce, a asfalt przyjmuje ciepełko i oddaje z bonusem. Jeszcze chwilka i skręcamy w prawo... zara będzię zajebisty zbieg... Jeden długi i jeden stromy... uwagą na giry 
Ooo jesteśmy na Malcie... tylko czemu tu tak kurna wieje? I to jest ten zatajany fakty... niby trasa lepsza, ale na Malcie przeważnie wieje od miasta... i to będą ciężkie 2 kilometry... będziecie klnać i cierpieć... w szczególności na delikatnym podbiegu przy Termach. Nie jest to jakiś rzeźnik, ale z tym wiatrem wiejącym w ryło to tak kiepsko. Potem nawrotka i śmigamy aż do Stoku Narciarskiego i tam zaczyna się piekło... podbieg stromy i podbieg rozlazły... tutaj trzeba się strzec, bo to cham i prostak - wuchta wiary tam polegnie. Teraz nas czeka odcinek trasy bez historii i bez zabytków 
Za to na tym długim łuku trochę pozbiegacie w nagrodę za to żeście tak ładnie ten podbieg na Baraniaka zaliczyli. I takim sposobem dociera się do Ronda Starołeką... tutaj oszczędzajcie te drobinki siły bo czekają was 2 podbiegi... nie są to zmarszczki, ale też nie jest to poziom poprzedniego podbiegu... tutaj wyzwanie jest podzielone na 2 etapy... 2 strzały przedzielone chwilą odpoczynku. Tutaj też porzucam moją relację, bo trzeba było w kierunku domu poginać. Skończyłem gdzieś w okolicach Parku Sołackiego… do domu wróciłem już autobusem. Miałem nawet w głowie słowa Wujaszka Siedlaka, że 35 km jebnąć to dobra rzecz... ale nie zdecydowałem się. Byłem zdecydowanie w stanie to zrobić, bo biegło mi się fantastycznie, ale wole nie przeginać. Fajnie jest jak nie przypierdziela upał... i tętno jakieś takie niskie i rzeczywiście wystarczy łyknąć trochę wody co 5 kilometrów. Jeszcze nigdy trzydziestka nie poszła mi tak sprawnie i miło... nie patrzyłem na tempo - biegłem tak, żeby mi było komfortowo. Czyli w sumie może jest szansa, że jak będę biegł tempem 6:00 to nie przejdę w marsz.
Taka wiecie... lekka rozgrzewka. Nie zamierzałem biec jakimś szalonym tempem, ale fajnie było wkręcić się w ten tłum... na pewno te 5 km milej mi minęło jakbym miał trzaskać to samemu. Nie dociskałem mocno i szło to kolejno: 5:20, 5:15, 5:18, 5:14 i na końcu postanowiłem trochę głębiej pooddychać i poszło 4:53. Czas parkruna z zegarka: 26:00. Oficjalny byłby niższy bo trasa wykazała 4,84 km, ale nie zostałem sklasyfikowany, bo kodu ze sobą nie miałem. 
Jak ktoś widział śmiesznego grubaska z plecakiem to byłem ja 
