Biegówki 12km
Niby dzień odpoczynkowy, ale to znaczy idealny, żeby się poszwędzać w słoneczku w lesie tuż nad Lozanną - z nartami na nogach. Śniegu nasypało z początkiem tygodnia, to nawet na trasie we Froideville założyli ślady. A mnie się marzyło właśnie poznanie tego kółeczka w całości. Ponieważ to dzień wypoczynkowy, to nie przedzierałam się na nartach z Chalet a Gobet, tylko podjechałam do Zimnogrodu właśnie. Ubrana byłam lekko, ale miałam zapasowo w samochodzie nieprzewiewne gacie i jak zaduło na parkingu to w moment się doubrałam. Objechałam centrum sportowe i faktycznie ślad odnalazłam. I się okazało, że oficjalna trasa nie obejmuje zjazdu z górki, na którym pięknie wyglębiłam ostatnim razem.
Niemniej po wspięciu się na pierwsze wzgórze, trzeba było jakoś z niego zjechać, zdziwiłam się, że nawet na prawie płaskim trawersie narty tak szybko niosą, próba hamowania poza torem - no po dłużczym czasie się udało. Okazało się, że w torach mnóstwo lodu, a śnieg na zewnątrz też zmrożony od góry. Pojechałam poza śladem ostrożnie i narty w zasadzie się nie zagłębiały, bez śladu niemal przejechałam - taka skorupa. Zjazd z górki kończy się przejściem przez asfaltową szosę, ratowałam się celową glebą. Następny kilometr nielepszy - lód, rwany ślad albo tak wąski, że narta wpadała, a butów gwałtowanie hamował o ścianki - kolejna gleba. Potem dojechałałam do wsi, poszukałam którą uliczką dość do dalszego kawałka trasy, wystałam się w kolejce w sklepie, by kupic wynietkę, by się dowiedzieć, że dziś jednak sprzedaż bezpośrednio na trasie. I było faktycznie dwóch panów na krzesełkach, piątkę wzięli, ostrzegli, że lód i żeby na zjazdach uważać i że w lesie trasa częściowo zniszczona przez konie. Nic to, ruszyłam meandrować wśród pól, na zjazdach na początku trochę paniki, ale w sumie jeśli nie kończyły się gwałtowym zakrętem, to nie było tak źle. Ślad był jakości bardzo różnej, widać tu przejeżdżają ratrakiem raz jak spadnie śnieg, a potem tylko bilety sprzedają... Tory raz były zalodzone, to znów sie wpadało na kawałek w słońcu, gdzie rozmoknięta paćka przysysała narty. No to zaliczyłam nowe doświadczenie i wiem, że jak w nocy -5 a w dzień +5 w Lozannie, to nie ma co się do Zimnogrodu wybierać.
Czuję, że odczarowałam ten mur! I mam już kilka kolejnych celów, nad którymi będę pracować. Bardzo dużo się z Joelem uczymy, naprawdę jestem zadowolona z tych zajęć.
Droga OK, obie przełęcze bez problemu przejezdne, w dolinie Chamonix mnóstwo śniegu, ale i mgła, a ten śnieg już taki mocno zużyty, błotem strzaskany. Wyglądało to bardzo smutno. Na dzień dobry 40 minut czekania w kolejce do linówki, by się dostać na teren do szusowania. A na górze informacja, że czeka nas ta przyjemność i na koniec dnia, bo trasa na dno doliny zamknięta z powodu niedostatków śniegowych. Temperatura faktycznie była wysoka, nawet na powyżej 2000 m n.p.m. śnieg szybko zrobił się bardzo mokry i ciężki. Na odcinkach poza trasą nieźle się napociłam, a na trasach nieźle poćwiczyłam jazdę po muldach - wymiękłam tylko na odcinku, gdzie oweż były zainstalowane specjalnie - sięgały mi do pasa. Wieczorem po powrocie okrutnie bolały mnie przyczepy czworogłowych nad kolanami, a następnego dnia dla odmiany górna część ciała - od balansowania.