Moderator: infernal
Dzisiaj wyjątkowo nie miałam chęci biegać, a że mam swoje święto, to sprezentowałam sobie wolne od biegania. A co, wolno mi 
Zamiast tego był basen, tak jak wczoraj, tylko bez biczy i jacuzzi. W sumie, to przed sobotnim biegiem przyda mi się trochę luzu. Jak mawiają mistrzowie - lepiej być niedotrenowanym, niż przetrenowanym. 
Dowiedziałam się, że moje mięśnie są przetrenowane, i co ważniejsze - mam mało tkanki tłuszczowej. That rocks! 
A dzisiaj zapisuję się do Leszna, nie wiem tylko czy na połówkę, czy 42 
) wolniej, to też byłoby ok. No, ale powiedzmy sobie szczerze, że ja też się pilnowałam po Pobiedziskach, kiedy to odcięli mi prąd po 10km A tak się obawiałam, niepotrzebnie zupełnie 
Zdjęcie niewyraźne, bo telefon przygłuchawy 
Ewentualnie NABIEGALI 
Po drodze jakaś ekipa kiwała mi z samochodu, raczej chyba z sympatii niż znajomości. Nie poznałam nikogo, no ale z tym to różnie u mnie bywa. Ostatnio ktoś mi trąbił i kiwał , ja odkiwałam, bo myślałam, że to pewnie jakiś znajomy...Jak zobaczyłam tylną rejestrację, to już wiedziałam że to był mój brat Co prawda pity sok z pokrzywy zadziałał na czas jakiś, ale już się czas ten skończył. Za to hemoglobinę mam rekordową jak na mnie - 13.8 :uuusmiech: No i wstałam 20min później. Jak się w końcu wykulałam z domu i zaczęłam truchtać, to minął mnie jakiś samochód ciężarowo-budowlany - kierowca zatrąbił i z uśmiechem pokazał uniesiony kciuk Od razu nabrałam sił do biegu Tiaa... Bawareczkę w sumie też, ułatwieniem była rejestracja. Kojarzyłam PanTalona i avatarskie trampeczki Lejka Jak kogoś pominęłam, to i tak nie szkodzi, bo ludki były wszystkie sympatyczne No i część składu była z obozu zimowego, a nawet letniego 2010 Tak sobie stwierdziłam robiąc rozgrzewkę Serio mówiąc, rzeczywiście nie przepadam Pobiegłam w 14:55. Myślę, że mogłabym ciut szybciej, ale ten podbieg na połowie trasy sprawił, że 1.5km pobiegłam raczej zachowawczo. Niby na zawodach powinno się lecieć na maksa, ale tego też nie lubię. Maksymalnego przyspieszenia dostaję przed metą, kiedy wiem, że i tak dobiegnę 
) i niezapomnianą Fantazją, która jak zwykle zrobiła furorę, a raczej sernik tam serwowany. Oj, częstym byłam tam gościem... A wszystko, o czym trenerzy mówili na wykładach zaczynam sobie układać w głowie (Alexia, nie wiem jak Ty to robisz...) I mam nadzieję, że to naprawdę będzie spokojny bieg... ) spaliłam, to co było do spalenia A Toruń jak zawsze piękny Bardziej skłaniam się ku drugiej opcji, ale może w trakcie biegu zmienię zdanie Do startu 50 min, 100km od domu...Pierwsza myśl - to se kurde pobiegłam...Druga - z takim numerem mam nie biec? Natłok myśli pomieszanych ze śmiechem. Na szczęście buty spakowałam Idę do kumpla, mówię co i jak, no i podejmuję decyzję - kierunek stoisko z ciuchami. Kolega zaoferował, że pożyczy mi kasę w razie potrzeby. Udało mi się kupić spodenki, top który służył mi jako stanik biegowy. Koszulka z pakietu była. Uff...Jeszcze tylko skarpetki...Pan mówi - nie mamy. A obok...Obok stoisko z CEPami Pytam o cenę...Yhym, to sobie pobiegłam...Ale z takim numerem nie biec??? Panika w oczach, mówię panu na czym polega problem, pan (Eddie zdaje się ) opuszcza cenę. Męska decyzja: biorę. Co oznacza, że biegnę :uuusmiech: Przy okazji pękam ze śmiechu. Mega szybka rozgrzewka, podczas której stwierdziłam, że teraz to już obojętnie mi jest jak pobiegnę 
No i mam CEPy Co prawda chciałam je kupić, ale w dalszej przyszłości, ale jak mus to mus 
Byłam też w Planetarium, ale chyba juz tam nie działasz. Za to ja tradycyjnie zasnęłam I idę spokojnie dalej. On idzie za mną. Znów na mnie skacze. Właściciela nadal brak. Se myślę: super, pobiegałam sobie... Nagle pędzą dwaj chłopcy na rowerze, więc pytam jednego, czy to jego pies. Odpowiedź przecząca. Ale nagle drugi, moje zbawienie, woła pieska...Imię oddaje wszystko: "KILER! Chodź tu!". Uff, posłuchał. A w ogóle to na pewno chciał się TYLKO pobawić Kudłaty na dodatek. Zaczyna kierować się w moją stronę, ale pan przywołuje go do siebie. Kiedy zbliżamy się do siebie, piesek jednak kieruje się ciekawością i zbliża do mnie. Zaczynam iść. Na co pan: "Nie trzeba się bać...On chce, żeby go pogłaskać..." Ja na to, że już miałam przygodę z psem, więc dziękuję. Pan: "Nie...On nic nie zrobi...On jest szkolony, żeby łapać wilki..." Myślałam, że padnę...takie sobie niewiniątko...Zdecydowałam się na podbiegi jednak. I poszłam do domu na obiadek. Pyszny był, ach...