Paula Radcliffe osiągnęła swoje najlepsze wyniki w biegu na 3000m i 5000m z pełnego treningu maratońskiego. Żeby uzmysłowić skalę poprawy, to dodam że w latach 1994-2000 poprawiła się na 3000m z 8:31 na 8:28, aby w 2002 roku pobiec 8:22 60 dni po tym jak przebiegła maraton w Londynie w 2:18. Trening maratoński jest znakomitą bazą do poprawy w biegach długich, co również potwierdzają wyniki osób prowadzących blogi.

W kwestii zaangażowania i poświęceń dla jakiegoś tam biegania, ,mój wczorajszy dylemat o 20-tej; zjeść, nie zjeść, tak, nie - przekroiłem i połówkę zjadłem

miło powitać
pewnie tego nie wiesz, ale bieganie rozpocząłem od przeczytania (od deski do deski) calutkiego wątku, w którym opisywałeś swoją historię. mimo że czytałem to jakiś rok lub później po opisywanych wydarzeniach, to niemal z wypiekami na policzkach śledziłem twoje przygotowania do maratonu, a później relację z biegu, zderzenie ze ścianą na 34. km i baton od nieznajomej

Widzę tutaj pewne mankamenty w logicznej argumentacji. To, że ktoś czegoś nie robi i biega wolniej nie oznacza, że robiąc to będzie biegał 10 km w 35minut. To równie dobrze można tam wpisać 33 albo 32 minuty, bo są to wartości tak samo z sufitu wzięte, a nie z jakichkolwiek przesłanek.
To samo dotyczy tego, co pisze Logadin - w jaki sposób to, że (jak dla mnie) poświęcając mnóstwo biega 10<36,5 dowodzi tego, że każdy, jak się poświęci, będzie biegał 10 w 35. Chyba w żaden. I, za Faronem, co w ogóle oznacza to magiczne "poświęcenie"? Metod treningowych jest multum - nie każda dla każdego - niech nawet będzie - "poświęcę wszystko", wyprowadzę się z domu, jaka pewność, że trafię w tę czarodziejską metodę 35min-dla-mnie? Pomijacie też to, co np w pierwszym akapicie swojego planu 42<3h zaznacza Skarżyński - "warunek: musisz mieć końskie zdrowie", co w wieku 40+ ma już naprawdę duże znaczenie i czego się, w odróżnieniu od diety, nie przeskoczy. Ja np. biegając >70km/tydz. nie jestem już w stanie się zregenerować, akurat dla 10 km kilometraż jest nie tak istotny, ale to tylko przykład.

"o samo dotyczy tego, co pisze Logadin - w jaki sposób to, że (jak dla mnie) poświęcając mnóstwo biega 10<36,5 dowodzi tego, że każdy, jak się poświęci, będzie biegał 10 w 35" - właśnie chodzi o to, że ja mam jeszcze co poświęcać ale nie chcę jeszcze tych wyrzeczeń. I tak rok do roku schodzę. Wolno, bo wolno ale jednak idzie. Wywaliłbym pewnie alkohol, imprezy, jedzenie, dodał więcej regeneracji etc. i by pewnie poleciało - jak dojdę do momentu, gdzie obecne poświęcenia już nie wystarczą na dalszy progres to poświęcę kolejną rzecz (chociażby spokojnie 5-6kg biegowej 'nadwagi').
Czy przekonam ludzi do swoich argumentów? Nie. Ci co są po drugiej stonie dalej będa po drugiej stronie. Tym niemniej zdania nie zmienię.

Od paru stron wątek ewoluuje w stronę gdybologii stosowanej, zatem ja również pozwolę sobie poteoretyzować.

Hipoteza 1) Uwarunkowania genetyczne oraz wynikające z nich cechy fizyczne osobnika mają wpływ na najlepszy możliwy do uzyskania przez daną osobę czas w biegu na danym dystansie. (Tu 10km)
Hipoteza 2) Istotność powyższego wpływu jest tym większa im bardziej przesuwamy się w stronę wyników lepszych, wyższych temp.

Próba uzasadnienia będzie intuicyjna, poprzez odpowiedzenie sobie na pytania czy:
- Zakładając trening idealny, stuprocentową koncentrację na osiągnięcu celu, ten sam wiek itp, czy każdy osobnik homo sapiens jest w stanie osiągnąć czas na 10 km kolejno: 60,50,45,40,35,30?
- Który z tych czasów jest jeszcze osiagalny dla każdego? (biorąc pod uwagę powyższe założenia)
- Jaki czas będzie możliwy do uzyskania przez 75%, 50%, 25%, 10%, 1% badanej populacji?
- Rozpatrując idealny trening dwóch osób, gdzie pierwsza będzie w stanie osiagnąć co najwyżej 35 min, a druga 30 min, to która z tych osób będzie "progresowała" szybciej w zakresie czasowym 50 min - 40 min?

Celowo zakładam trening idealny, gdyż liczba zmiennych pozagenetycznych z treningiem związanych, a które raczył bym nam wylistować @Arek_Bielsko jest imponująca, natomiast uwzględnienie ich nie jest konieczne przy rozpatrywaniu powyższych hipotez.

Miło mi , dobrze, że powstała taka przestroga, dla tych co myślą że mogą i dadzą radę...

Już uciekam ze sobą, bo to Twój temat.

"Paula Radcliffe osiągnęła swoje najlepsze wyniki w biegu na 3000m i 5000m z pełnego treningu maratońskiego. Żeby uzmysłowić skalę poprawy, to dodam że w latach 1994-2000 poprawiła się na 3000m z 8:31 na 8:28, aby w 2002 roku pobiec 8:22 60 dni po tym jak przebiegła maraton w Londynie w 2:18."

To jest bardzo fajny przykład. Kobieta mogła uznać, że ogranicza ją już "genetyka" i nie da rade szybciej. A jednak po 8 latach treningu na światowym poziomie mega poprawa czasu na 3k.

Trochę inaczej się ten temat postrzega, jak się jest starszym, ma dom (co niektórzy i mniejszym/większym ogrodem) do ogarnięcia (w tym tak przyziemne rzeczy jak zakupy, remonty, samochody, przeglądy tego czy tamtego), zdrowie (tu regularne badania, tam stomatolog, tam ktoś inny), rodzinę (w tym np. dzieci lub rodziców, którymi trzeba się zająć), pracuje się na etacie po 8-9h (+ niejednokrotnie nadgodziny i dojazdy w korkach do pracy). No i jeszcze by się przydało ze znajomymi czasem spotkać...

Doba niestety nie jest z gumy i trzeba szukać kompromisów :/

Porównywanie zawodowców lub wyczynowych amatorów nie ma sensu. Słowo klucz: regeneracja.



Nie rozumiem sprzeczności. Nie opisuję jedynej słusznej drogi, ale z dużą dozą prawdopodobieństwa można założyć, że jeśli większość ludzi biegających szybciej ode mnie odrabia pracę domową na siłowni to ja robiąc to samo również nieco przyspieszę. Dlatego piszemy od początku, że nie każdy (bo podajemy wiek + dobry stan zdrowia + brak zapuszczenia): to jednak nieco populacji weryfikuje. Co do cyfry - no im niższą wstawisz, tym trudniej będzie. Gdzie jest subiektywnie ocena, że bez talentu się nie da? Cieżko powiedzieć, ale kilku tzw "wyczynowych amatorów" łamiących 32 minuty nazywa samych siebie beztalenciami więc...

Sadzac po wpisach i kierunku w ktorym potoczyla sie dyskusja wnioskuje, ze czesc z Was zrozumiala m.in. moje slowa o ograniczeniach genetycznych jako wymowce od treningu, czy dalszej walki o progres. Tak absolutnie nie jest. Piekno biegania, nawet dla takiego amatora jak ja, to wlasnie to poszukiwanie limitu, ktory jest duuuuuuzo dalej niz sie nam zdaje. To wlasnie ta droga do konca naszych mozliwosci, albo w poblize tego miejsca, jest tak atrakcyjna w bieganiu (i nie tylko bieganiu zreszta). Co nie zmienia faktu ze ten koniec gdzies jest i ze dla kazdego jest gdzie indziej, oraz ze droga do niego prowadzaca rowniez jest dla kazdego inna bo takze zalezy od naszej genetyki.

Albo czas spedzany z dziećmi, czas pracy, czy grabienie liści w ogrodzie.
Nie mierzcie wszystkich swoją miarą!
Dla jednego wygospodarownie 15h w tygodniu to pryszcz, a dla drugiego wyciśnięcie choćby 3 to sukces.
Chyba, że rozmawiamy o zawodowstwie, ale z tego co widzę, to wszyscy tu jesteśmy amatorami.

Słowa wstępu: ta wiadomość jest adresowana do użytkownika forum "BIEGANIE.PL" o nazwie "logadin" oraz
innych, pokrewnych autorów na temat wątku, związanych z ograniczeniami biegowymi i łamaniem 50, 45, 40, 35... minut (..).
Pierwsza kardynalna, główna kwestia do definowania biologicznego pułapu i wydajnośći ludzkiego ciała. Jak wiadomo na kondycje człowieka oprócz trengiów które dzielą sie na:
- umiarkowane i intensywne anaerobowe,
- lekkie, umiarkowane i cięzkie aerobowe,
- znacząco siłowe oraz umiarkowane
- ekscentryczne (moto-fizyczne elementy trengiu np:
streching.
Drugą ważną zależnośćią jest szerokość geograficzna oraz warunki klimatyczno-strefowo-przyrodnicze. Nie od dziś wiadomo że Argina, która jest prekursorem tlenki azotu, które rozszerza naczynia krwionośne, cytrulina, 3-hyrdoksylo-3 maślan czy neowaskulizacji, które zależą od dwóch wyżej wymienionych czynników.
No i żywność. Jedzenie jeśli nie zaburza mi.n:
- steżenia albumin i prealbumin,
- stężenia ciał ketonowych,
- 3 rodzajów krwinek (ale przede wszystkich czerwonych-erytorcytów),
- liczby immuogloubin.
To nie wpyłwa na kondycje. A i warto dodać że choroby serca, oun, płuc czy nerek obniżają wytrzymałość organizmu.
Bibliografia:
- Goldsmith B. Pedatail Pathor and med,
- Astrand po.
Oprócz tego wiedza własna.

ech... i znowu wymówki...
czyli każdy kto biega szybciej (np.35') to już nie ma domu, rodziny, samochodu, nie robi zakupów, nie chodzi do stomatologa i nie pracuje... generalnie żyje w jakimś inkubatorze w strefie 44... no tak, teraz to jasne...
no to ja mam kilku dziwnych znajomych amatorów w moim wieku, którzy robią te ~35' i jakimś cudem mają te wszystkie "straszne przeszkadzacze" które wymieniłeś...
aha... oni nie narzekają, nie szukają wymówek, tylko ostro zapierd...ją na treningach

i znowu te legendarne godziny spędzane codziennie na treningach...

jakie 15h???
tyle to trenują do tri amatorzy robiący 9-10h w pełnym IM
tyle to może robi Świercu trenując pod UTMB gdzie celuje w okolicach pudła

to jest temat o wynikach 45' na 10km, a do tego wystarczy 5h w 3-4 rozsądnych treningach na tydzień,
tylko, że te treningi muszą być konkretne, przemyślane, do tego odpowiednia waga, micha, sen,
a nie tylko bezsensowne klepanie km (im więcej, tym lepiej) + zlewka na michę i wagę (ta jeb...na genetyka!) + imprezki alko + wszystkie najnowsze seriale

Przeczytaj do czego się odniosłem.