MIÓD ZAMIAST ISOSTARÓW?
-
MIJA
- Rozgrzewający Się
- Posty: 15
- Rejestracja: 19 wrz 2004, 16:09
Miód,
artykuł doc. dr. Bogdana Kędzi i mgr. Elżbiety Hołderny-Kędzi
Miód jest produktem o zróżnicowanym składzie chemicznym. Zależy on w dużym stopniu od rodzaju i gatunku roślin, z których pszczoły zbieraj nektar lub spadł. W różnych typach i odmianach miodu odkryto ponad 300 składników należących do kilkunastu grup chemicznych, przy czym większość z nich występuje w nieznacznych ilościach.
Zgodnie z Polskimi Normami zawartość wody w dojrzałym miodzie nie może przekraczać 20%. Wyjątkiem jest miód wrzosowy, w którym dopuszcza się 23% wody. Większość miodów zawiera wodę w granicach 17-18%. Spotykane są także miody o zawartości 13-15% wody (niektóre miody nektarowe wielokwiatowe i spadziowe).
Najliczniejszą grupę związków występujących w miodzie stanowi węglowodany (średnio 77%). Zawartość cukrów redukujących w polskich miodach nektarowych i spadziowych waha się od 67,9 do 77,7%. Przeważaj cukry proste. Przeciętna zawartość glukozy wynosi 30%, a fruktozy 38%. Sacharoza występuje w miodach odmianowych w granicach od 0,8% (miód gryczany i wrzosowy) do 7,7% (miód akacjowy). średnio występuje ona w ilości 1,3%. Z dwucukrów redukujących w największej ilości spotykana jest maltoza (do 5,4%), a z trój cukrów melecytoza, występująca wyłącznie w miodach spadziowych (do 28%). Ponadto w różnych typach i odmianach miodu stwierdzono niewielkie ilości 22 innych cukrów (m.in. trehalozy, izomaltozy, melibiozy i gencjobiozy).
Do charakterystycznych związków powstających na skutek kwasowego rozkładu cukrów prostych, głównie fruktozy, należy zaliczyć 5-hydroksymetylofurfunal (5-HMF).
Ważną grupę związków pochodzących z nektaru lub spadzi stanowi± kwasy organiczne (0,05-1,2%), które w zasadniczy sposób kształtują smak miodu. W największej ilości występują kwasy: glukonowy, jabłkowy i cytrynowy. Z innych kwasów wymienić należy: mlekowy, bursztynowy, winowy, szczawiowy, masłowy, propionowy, mrówkowy i octowy. Ponadto w miodzie spotyka się 15 innych kwasów, w tym benzoesowy i pirogronowy.
Związki azotowe występują w miodzie w niewielkich ilościach. Zawartość białka nie przekracza zwykle 0,5%. Są to głównie albuminy i globuliny, będące składnikami wydzieliny gruczołów gardzielowych pszczół. Miód zawiera także niewielkie ilości wolnych aminokwasów (średnio 0,03%).
Do istotnych związków azotowych występujących w miodzie należy enzymy. Pochodzą one głównie z wydzieliny gruczołów mlinowych pszczół. Do najważniejszych należy zaliczyć:
- inwertazę, która powoduje rozpad sacharozy do glukozy i fruktozy, czyli wywołuje tak zwaną inwersję,
- amylazy: alfa-amylaza prowadzi przemianę skrobi do dekstryn, natomiast beta-amylaza ich dalszy rozpad do maltozy (enzymy te zwane też są diastazami),
- oksydazę glukozy - enzym powodujący utlenianie glukozy do kwasu glukonowego (w reakcji tej powstaje także nadtlenek wodoru - związek o silnych właściwościach przeciw drobnoustrojowych).
W miodzie stwierdzono również występowanie kilkunastu innych enzymów, w tym lizozymu.
W omawianym produkcie występują ponadto związki o charakterze hormonalnym. Ważne zadanie spełnia neurohormon acetylocholina. Pochodzi on z wydzieliny gruczołów gardzielowych pszczół i występuje w ilości do 5 mikrogramów w 1 g miodu. Poza tym miód zawiera wolną cholinę, która jest prekursorem wspomnianego hormonu.
W składzie miodu spotyka się zwykle związki flawonoidowe, reprezentowane głównie przez kemferol, kwercetynę, apigeninę i hesperetynę. Mogą również występować antocyjany, leukoantocyjany i katechiny.
Zasadniczą grupę połączeń, decydując w dużym stopniu o smaku i aromacie miodu, stanowią składniki olejków eterycznych pochodzące z nektaru. Łącznie wyodrębniono z miodu kilkadziesiąt substancji aromatycznych, wśród których znajdują się wyższe alkohole alifatyczne, aldehydy, ketony, estry i związki polifenolowe, m.in. aldehyd mrówkowy, octowy i izomasłowy, aceton i diacetyl. Uważa się, że aromat i smak miodu zależy także od innych związków, takich jak kwasy organiczne, cukry, aminokwasy, 5-HMF, garbniki i woski.
Barwa miodu uzależniona jest przede wszystkim od obecności związków karotenoidowych (głównie beta-karotenu), ksantofilu, chlorofilu i jego pochodnych, flawonoidów i antocyjanów. Ciemnienie miodów przypisuje się melanoidom, substancjom powstającym w wyniku reakcji cukrów, kwasu askorbinowego (witaminy C) i aminokwasów. Na barwę miodu wpływają także substancje koloidowe zbudowane z białek, drobin wosku pszczelego, wody i biopierwiastków.
W miodzie mogą występować w nieznacznych ilościach sterole, fosfolipidy i kwasy tłuszczowe. Ponadto w niektórych miodach odmianowych obecne są takie związki, jak arbutyna, gwajakol, katechina i kwas benzoesowy.
Miód zawiera niewielką ilość witamin. Zależy to głównie od obecności pyłku kwiatowego i mleczka pszczelego. W miodzie występują zazwyczaj witaminy z grupy B w tym B1, B2, B6, kwas foliowy, kwas nikotynowy i kwas pantotenowy. Zawartość witaminy C w miodzie wynosi przeciętnie 22 mg, przy czym w miodzie gryczanym jej zawartość może dochodzić do 120 mikrogramów. Ponadto w niektórych miodach stwierdzono obecność witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, głównie witaminy A.
Poszczególne odmiany miodu różnią się zarówno liczbą, jak i zawartością biopierwiastków, która wynosi średnio 0,3%. W miodzie znajduje się najwięcej potasu (do 4 mg/g), fosforu, magnezu i wapnia. W nieco mniejszej ilości występuje żelazo, krzem, siarka, miedzi, fluor, cynk i mangan. Spośród innych ważnych biopierwiastków miód zawiera: kobalt, molibden, chrom i jod.
Pozostałe składniki zawarte w miodzie określa się jako domieszki. Na ogół ich zawartość w miodach nie przekracza 1%. W pierwszym rzędzie wymienić można pyłek kwiatowy. W miodzie pszczelim znajduje się średnio 3000 ziarna pyłku w 1 g. Miód zawiera zazwyczaj także niewielką ilość mleczka pszczelego (średnio 1 mikrogram/g).
Należy też wspomnieć o możliwości występowania w miodzie substancji toksycznych, do których zalicza się: hioscyjaminę i skopolaminę (nektar z bielunia i lulka czarnego), atropinę (nektar z pokrzyku), digitoksynę (nektar z naparstnicy żółtej) oraz akonitynę (pyłek kwiatowy z tojadu). Zatrucia u ludzi po spożyciu miodu zawierającego wymienione substancje występują jednak niezmiernie rzadko.
artykuł doc. dr. Bogdana Kędzi i mgr. Elżbiety Hołderny-Kędzi
Miód jest produktem o zróżnicowanym składzie chemicznym. Zależy on w dużym stopniu od rodzaju i gatunku roślin, z których pszczoły zbieraj nektar lub spadł. W różnych typach i odmianach miodu odkryto ponad 300 składników należących do kilkunastu grup chemicznych, przy czym większość z nich występuje w nieznacznych ilościach.
Zgodnie z Polskimi Normami zawartość wody w dojrzałym miodzie nie może przekraczać 20%. Wyjątkiem jest miód wrzosowy, w którym dopuszcza się 23% wody. Większość miodów zawiera wodę w granicach 17-18%. Spotykane są także miody o zawartości 13-15% wody (niektóre miody nektarowe wielokwiatowe i spadziowe).
Najliczniejszą grupę związków występujących w miodzie stanowi węglowodany (średnio 77%). Zawartość cukrów redukujących w polskich miodach nektarowych i spadziowych waha się od 67,9 do 77,7%. Przeważaj cukry proste. Przeciętna zawartość glukozy wynosi 30%, a fruktozy 38%. Sacharoza występuje w miodach odmianowych w granicach od 0,8% (miód gryczany i wrzosowy) do 7,7% (miód akacjowy). średnio występuje ona w ilości 1,3%. Z dwucukrów redukujących w największej ilości spotykana jest maltoza (do 5,4%), a z trój cukrów melecytoza, występująca wyłącznie w miodach spadziowych (do 28%). Ponadto w różnych typach i odmianach miodu stwierdzono niewielkie ilości 22 innych cukrów (m.in. trehalozy, izomaltozy, melibiozy i gencjobiozy).
Do charakterystycznych związków powstających na skutek kwasowego rozkładu cukrów prostych, głównie fruktozy, należy zaliczyć 5-hydroksymetylofurfunal (5-HMF).
Ważną grupę związków pochodzących z nektaru lub spadzi stanowi± kwasy organiczne (0,05-1,2%), które w zasadniczy sposób kształtują smak miodu. W największej ilości występują kwasy: glukonowy, jabłkowy i cytrynowy. Z innych kwasów wymienić należy: mlekowy, bursztynowy, winowy, szczawiowy, masłowy, propionowy, mrówkowy i octowy. Ponadto w miodzie spotyka się 15 innych kwasów, w tym benzoesowy i pirogronowy.
Związki azotowe występują w miodzie w niewielkich ilościach. Zawartość białka nie przekracza zwykle 0,5%. Są to głównie albuminy i globuliny, będące składnikami wydzieliny gruczołów gardzielowych pszczół. Miód zawiera także niewielkie ilości wolnych aminokwasów (średnio 0,03%).
Do istotnych związków azotowych występujących w miodzie należy enzymy. Pochodzą one głównie z wydzieliny gruczołów mlinowych pszczół. Do najważniejszych należy zaliczyć:
- inwertazę, która powoduje rozpad sacharozy do glukozy i fruktozy, czyli wywołuje tak zwaną inwersję,
- amylazy: alfa-amylaza prowadzi przemianę skrobi do dekstryn, natomiast beta-amylaza ich dalszy rozpad do maltozy (enzymy te zwane też są diastazami),
- oksydazę glukozy - enzym powodujący utlenianie glukozy do kwasu glukonowego (w reakcji tej powstaje także nadtlenek wodoru - związek o silnych właściwościach przeciw drobnoustrojowych).
W miodzie stwierdzono również występowanie kilkunastu innych enzymów, w tym lizozymu.
W omawianym produkcie występują ponadto związki o charakterze hormonalnym. Ważne zadanie spełnia neurohormon acetylocholina. Pochodzi on z wydzieliny gruczołów gardzielowych pszczół i występuje w ilości do 5 mikrogramów w 1 g miodu. Poza tym miód zawiera wolną cholinę, która jest prekursorem wspomnianego hormonu.
W składzie miodu spotyka się zwykle związki flawonoidowe, reprezentowane głównie przez kemferol, kwercetynę, apigeninę i hesperetynę. Mogą również występować antocyjany, leukoantocyjany i katechiny.
Zasadniczą grupę połączeń, decydując w dużym stopniu o smaku i aromacie miodu, stanowią składniki olejków eterycznych pochodzące z nektaru. Łącznie wyodrębniono z miodu kilkadziesiąt substancji aromatycznych, wśród których znajdują się wyższe alkohole alifatyczne, aldehydy, ketony, estry i związki polifenolowe, m.in. aldehyd mrówkowy, octowy i izomasłowy, aceton i diacetyl. Uważa się, że aromat i smak miodu zależy także od innych związków, takich jak kwasy organiczne, cukry, aminokwasy, 5-HMF, garbniki i woski.
Barwa miodu uzależniona jest przede wszystkim od obecności związków karotenoidowych (głównie beta-karotenu), ksantofilu, chlorofilu i jego pochodnych, flawonoidów i antocyjanów. Ciemnienie miodów przypisuje się melanoidom, substancjom powstającym w wyniku reakcji cukrów, kwasu askorbinowego (witaminy C) i aminokwasów. Na barwę miodu wpływają także substancje koloidowe zbudowane z białek, drobin wosku pszczelego, wody i biopierwiastków.
W miodzie mogą występować w nieznacznych ilościach sterole, fosfolipidy i kwasy tłuszczowe. Ponadto w niektórych miodach odmianowych obecne są takie związki, jak arbutyna, gwajakol, katechina i kwas benzoesowy.
Miód zawiera niewielką ilość witamin. Zależy to głównie od obecności pyłku kwiatowego i mleczka pszczelego. W miodzie występują zazwyczaj witaminy z grupy B w tym B1, B2, B6, kwas foliowy, kwas nikotynowy i kwas pantotenowy. Zawartość witaminy C w miodzie wynosi przeciętnie 22 mg, przy czym w miodzie gryczanym jej zawartość może dochodzić do 120 mikrogramów. Ponadto w niektórych miodach stwierdzono obecność witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, głównie witaminy A.
Poszczególne odmiany miodu różnią się zarówno liczbą, jak i zawartością biopierwiastków, która wynosi średnio 0,3%. W miodzie znajduje się najwięcej potasu (do 4 mg/g), fosforu, magnezu i wapnia. W nieco mniejszej ilości występuje żelazo, krzem, siarka, miedzi, fluor, cynk i mangan. Spośród innych ważnych biopierwiastków miód zawiera: kobalt, molibden, chrom i jod.
Pozostałe składniki zawarte w miodzie określa się jako domieszki. Na ogół ich zawartość w miodach nie przekracza 1%. W pierwszym rzędzie wymienić można pyłek kwiatowy. W miodzie pszczelim znajduje się średnio 3000 ziarna pyłku w 1 g. Miód zawiera zazwyczaj także niewielką ilość mleczka pszczelego (średnio 1 mikrogram/g).
Należy też wspomnieć o możliwości występowania w miodzie substancji toksycznych, do których zalicza się: hioscyjaminę i skopolaminę (nektar z bielunia i lulka czarnego), atropinę (nektar z pokrzyku), digitoksynę (nektar z naparstnicy żółtej) oraz akonitynę (pyłek kwiatowy z tojadu). Zatrucia u ludzi po spożyciu miodu zawierającego wymienione substancje występują jednak niezmiernie rzadko.
Kim dla ciebie jest JEZUS???????????
-
proto
- Zaprawiony W Bojach
- Posty: 709
- Rejestracja: 12 wrz 2002, 00:43
- Życiówka na 10k: brak
- Życiówka w maratonie: brak
- Lokalizacja: Poznań
Mija : Ja stosuje miod wlasciwie na okraglo . Jako isotonik rowniez
- wlasnie po dodaniu cytryny . Szczegolnie po ciezkich treningach
jako regeneracja - nigdy nie mialem problemow po tym , w odroznieniu od Maxima czy isostara ...
- wlasnie po dodaniu cytryny . Szczegolnie po ciezkich treningach
jako regeneracja - nigdy nie mialem problemow po tym , w odroznieniu od Maxima czy isostara ...
[i]swim - bike - run [/i]
-
mich81
- Wyga
- Posty: 140
- Rejestracja: 09 wrz 2004, 09:29
- Życiówka na 10k: brak
- Życiówka w maratonie: brak
- Lokalizacja: pn-wsch
no dobrze wszystko fajnie wszyscy wiemy ze miód jest pożywny ale w tym artykule Kędziów nie ma nic o zast. miodu jako napoju izotonicznego .Po co go wkleiłas ??? Żeby sie pochwalic umiejetnoscia : "kopiuj - wklej"???
Moje Pytanie jest takie : Ile musze rozpuscic łyzek(lub np gram) miodu i w jakiej ilosci wody , aby powstał napój IZOTONICZNY (bo o nim mowa jest w temacie)
bo energetyzujacy to on bedzie zawsze.
Jak dasz mi na to odpowiedz to walne CI pokłona moze nawet i allacha :D
Pozdrawiam
Moje Pytanie jest takie : Ile musze rozpuscic łyzek(lub np gram) miodu i w jakiej ilosci wody , aby powstał napój IZOTONICZNY (bo o nim mowa jest w temacie)
bo energetyzujacy to on bedzie zawsze.
Jak dasz mi na to odpowiedz to walne CI pokłona moze nawet i allacha :D
Pozdrawiam
biegnij Forrest !!!
-
mich81
- Wyga
- Posty: 140
- Rejestracja: 09 wrz 2004, 09:29
- Życiówka na 10k: brak
- Życiówka w maratonie: brak
- Lokalizacja: pn-wsch
a teraz moje kopiuj wklej, aby przypomniec
"Osmolalność napoju izotonicznego jest zbliżona do osmolalności OSOCZA, która w warunkach spoczynkowych wynosi 275-295 mOsm/kg wody. Wiadomo jednak, że podczas wysiłku fizycznego, w wyniku odwodnienia organizmu, a także zwiększenia w osoczu małocząsteczkowych produktów przemiany materii osmolalność osocza zwiększa się, nierzadko osiągając wartości 300-310 mOsm/kg wody, a nawet więcej przy większym odwodnieniu. Należy także wziąć pod uwagę fakt, że osmolalność w kosmkach jelita cienkiego, czyli w miejscu gdzie głównie następuje wchłanianie wody, jest rzędu 300-700 mOsm/kg wody, dzięki czemu najlepiej wchłaniają się płyny o osmolalności 300-400 mOsm/kg.
Najszybciej wchłaniają się napoje zawierające 6-8% węglowodanów (tj. 6-8 g węglowodanów w 100 ml napoju). Zwiększenie zawartości węglowodanów w napoju zwiększa co prawda jego wartość energetyczną, ale równocześnie rośnie jego osmolalność – płyn staje się hipertoniczny i jest przez to gorzej przyswajalny."
a teraz najważniejsze :
"Biorąc pod uwagę wymienione czynniki i aktualne wyniki prac naukowych w tym zakresie, Europejskia Komisja ds. Zdrowia i Ochrony Konsumenta ustaliła, że jako izotoniczne mogą być określane napoje o osmolalności 300 mOsm ± 10%, tj. 270-330 mOsm /kg wody.
Napój dla sportowców powinien ponadto zawierać przynajmniej 20 mmol/L (tj. 460 mg/ml) sodu (jako Na+), ale nie więcej niż 50 mmol/L (tj. 1150 mg/L). Dodawanie chlorku sodu do napoju sportowego ma na celu m.in. poprawę smaku napoju, utrzymanie wody w organizmie (w przestrzeni pozanaczyniowej) oraz stymulację pragnienia, a ponadto zmniejsza ryzyko wystąpienia tzw. hiponatremii. "
no i co z tym miodem?
Żródło:
http://www.gatorade.pl/site/app?service ... tOdpowiada
pozrawiam
"Osmolalność napoju izotonicznego jest zbliżona do osmolalności OSOCZA, która w warunkach spoczynkowych wynosi 275-295 mOsm/kg wody. Wiadomo jednak, że podczas wysiłku fizycznego, w wyniku odwodnienia organizmu, a także zwiększenia w osoczu małocząsteczkowych produktów przemiany materii osmolalność osocza zwiększa się, nierzadko osiągając wartości 300-310 mOsm/kg wody, a nawet więcej przy większym odwodnieniu. Należy także wziąć pod uwagę fakt, że osmolalność w kosmkach jelita cienkiego, czyli w miejscu gdzie głównie następuje wchłanianie wody, jest rzędu 300-700 mOsm/kg wody, dzięki czemu najlepiej wchłaniają się płyny o osmolalności 300-400 mOsm/kg.
Najszybciej wchłaniają się napoje zawierające 6-8% węglowodanów (tj. 6-8 g węglowodanów w 100 ml napoju). Zwiększenie zawartości węglowodanów w napoju zwiększa co prawda jego wartość energetyczną, ale równocześnie rośnie jego osmolalność – płyn staje się hipertoniczny i jest przez to gorzej przyswajalny."
a teraz najważniejsze :
"Biorąc pod uwagę wymienione czynniki i aktualne wyniki prac naukowych w tym zakresie, Europejskia Komisja ds. Zdrowia i Ochrony Konsumenta ustaliła, że jako izotoniczne mogą być określane napoje o osmolalności 300 mOsm ± 10%, tj. 270-330 mOsm /kg wody.
Napój dla sportowców powinien ponadto zawierać przynajmniej 20 mmol/L (tj. 460 mg/ml) sodu (jako Na+), ale nie więcej niż 50 mmol/L (tj. 1150 mg/L). Dodawanie chlorku sodu do napoju sportowego ma na celu m.in. poprawę smaku napoju, utrzymanie wody w organizmie (w przestrzeni pozanaczyniowej) oraz stymulację pragnienia, a ponadto zmniejsza ryzyko wystąpienia tzw. hiponatremii. "
no i co z tym miodem?
Żródło:
http://www.gatorade.pl/site/app?service ... tOdpowiada
pozrawiam
biegnij Forrest !!!
-
mich81
- Wyga
- Posty: 140
- Rejestracja: 09 wrz 2004, 09:29
- Życiówka na 10k: brak
- Życiówka w maratonie: brak
- Lokalizacja: pn-wsch
troche poszperałem w necie i mysle ze cos zaraz wymysle 
i sam sobie pokłona walne otóż tak:
a)znalazłem 4 płyny izotoniczne:
1)
GLUCOSUM 5% INJ.
- izotroniczny roztwór glukozy
Skład preparatu g/l
glukoza 50,0
woda do iniekcji do 1000,0
2)INJECTIO GLUCOSI ISOTONICA ET NATRII CHLORATI ISOTONICA 1:1
- mieszanka izotonicznego roztworu glukozy z izotonicznym roztworem chlorku sodu 1:1
Skład preparatu g/l
glukoza 25,0
chlorek sodu 4,50
woda do iniekcji do 1000,0
3) INJECTIO GLUCOSI ISOTONICA ET NATRII CHLORATI ISOTONICA 2:1
- mieszanka izotonicznego roztworu glukozy z izotonicznym roztworem chlorku sodu 2:1
Skład preparatu g/l
glukoza 33,3
chlorek sodu 3,00
woda do iniekcji do 1000,0
4) NATRIUM CHLORATUM 0,9% INJ
- izotoniczny roztwór chlorku sodowego
Skład preparatu g/l
chlorek sodu 9,0
woda do iniekcji do 1000,0
Z artykułu Kędziów mamy:"Zawartość cukrów redukujących w polskich miodach nektarowych i spadziowych waha się od 67,9 do 77,7%" Czyli srednio dla łatwiejszych obliczen przyjmijmy - 70%
a ma byc 5% czyli trzeba zmieszac miód z wodą w stosunku 1 do 13 aby powstał napoj isotoniczny :
70% 5
\ / 5:65=1:13 , co daje nam Cp=1/14x100% = =
=7,14% r-r miodu
5%
/ \
0% 65
czyli w jednym litrze napoju bedzie 71.4 g miodu.Jeżeli łyzka stołowa ma zawiera sr 15 gram to potrzeba nam ok 6-7 łyzek stołowych na litr(6 i 2/3 dokł).!!!!!ABY STWORZYC ROZTWÓR IZOTONICZNY
ale czy to wszystko:) ??, bo w miodzie znajduja sie takze i składniki mineralne.Czy jest ich na tyle mało ze mozemy je pominąć????
Kędziowie said:"Poszczególne odmiany miodu różnią się zarówno liczbą, jak i zawartością biopierwiastków, która wynosi średnio 0,3%. W miodzie znajduje się najwięcej potasu (do 4 mg/g), fosforu, magnezu i wapnia. W nieco mniejszej ilości występuje żelazo, krzem, siarka, miedzi, fluor, cynk i mangan. Spośród innych ważnych biopierwiastków miód zawiera: kobalt, molibden, chrom i jod. "
Czyli tak:mamy 2 mozliwosci - albo te minerały sa:
a) w postaci nierozpuszczalnych soli- to od razu mozemy je POMINĄĆ bo sie nie rozp.i nie stworza roztworu.
b)w post. soli rozpuszczalnych - przypuscmy w skrajnym przypadku ze rozpuszczalnosc ich wszystkich razem wziętych jest równa rozpuszczalnosci NaCl:
1)z obliczen powyzej ze w 100ml roztw. izotonicznego(?) znajduje sie 7.14g miodu, czyli w 1000ml 71.4g miodu
2)z artykułu Kędziów mamy:
1000 g miodu zawiera 3g zw. mineralnych to ile zw mineralnych jest w 71,4g miodu ??
odp:71,4x 3 / 1000= 0.21 g - tyle jest zw mineralnych w jednym litrze napoju izotonicznego zrobionego z miodu i wody. A w soli fijologicznej na 1000ml roztw przypada 9 gram soli.CZyli mozemy pominąć
Wniosek: Mozemy pominąc Zw. mineralne i stwierdzic ze NA PODSTAWIE OBLICZEN WYNIKA IŻ DO STWORZENIA NAPOJU IZOTONICZNEGO Z MIODU i wody POTRZEBA ROZPUSCIC:
1 CZĘŚĆ MIODU W 13 CZĘŚCIACH WODY !!!!!!:)
CZYLI OK 6-7 ŁYZEK STÓŁOWYCH NA 1 LITR NAPOJU !!!
hihihihihihihihihihihi hiba ie udało
nie wziałem pod uwage jeszcze innych zw. ale ich jest tak moało ze mozemy pominac - tak uwazam:)
o Allachu !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!hihi
pozdrawiam i dziekuje za wszelkie uwagi
i sam sobie pokłona walne otóż tak: a)znalazłem 4 płyny izotoniczne:
1)
GLUCOSUM 5% INJ.
- izotroniczny roztwór glukozy
Skład preparatu g/l
glukoza 50,0
woda do iniekcji do 1000,0
2)INJECTIO GLUCOSI ISOTONICA ET NATRII CHLORATI ISOTONICA 1:1
- mieszanka izotonicznego roztworu glukozy z izotonicznym roztworem chlorku sodu 1:1
Skład preparatu g/l
glukoza 25,0
chlorek sodu 4,50
woda do iniekcji do 1000,0
3) INJECTIO GLUCOSI ISOTONICA ET NATRII CHLORATI ISOTONICA 2:1
- mieszanka izotonicznego roztworu glukozy z izotonicznym roztworem chlorku sodu 2:1
Skład preparatu g/l
glukoza 33,3
chlorek sodu 3,00
woda do iniekcji do 1000,0
4) NATRIUM CHLORATUM 0,9% INJ
- izotoniczny roztwór chlorku sodowego
Skład preparatu g/l
chlorek sodu 9,0
woda do iniekcji do 1000,0
Z artykułu Kędziów mamy:"Zawartość cukrów redukujących w polskich miodach nektarowych i spadziowych waha się od 67,9 do 77,7%" Czyli srednio dla łatwiejszych obliczen przyjmijmy - 70%
a ma byc 5% czyli trzeba zmieszac miód z wodą w stosunku 1 do 13 aby powstał napoj isotoniczny :
70% 5
\ / 5:65=1:13 , co daje nam Cp=1/14x100% = =
=7,14% r-r miodu
5%
/ \
0% 65
czyli w jednym litrze napoju bedzie 71.4 g miodu.Jeżeli łyzka stołowa ma zawiera sr 15 gram to potrzeba nam ok 6-7 łyzek stołowych na litr(6 i 2/3 dokł).!!!!!ABY STWORZYC ROZTWÓR IZOTONICZNY
ale czy to wszystko:) ??, bo w miodzie znajduja sie takze i składniki mineralne.Czy jest ich na tyle mało ze mozemy je pominąć????
Kędziowie said:"Poszczególne odmiany miodu różnią się zarówno liczbą, jak i zawartością biopierwiastków, która wynosi średnio 0,3%. W miodzie znajduje się najwięcej potasu (do 4 mg/g), fosforu, magnezu i wapnia. W nieco mniejszej ilości występuje żelazo, krzem, siarka, miedzi, fluor, cynk i mangan. Spośród innych ważnych biopierwiastków miód zawiera: kobalt, molibden, chrom i jod. "
Czyli tak:mamy 2 mozliwosci - albo te minerały sa:
a) w postaci nierozpuszczalnych soli- to od razu mozemy je POMINĄĆ bo sie nie rozp.i nie stworza roztworu.
b)w post. soli rozpuszczalnych - przypuscmy w skrajnym przypadku ze rozpuszczalnosc ich wszystkich razem wziętych jest równa rozpuszczalnosci NaCl:
1)z obliczen powyzej ze w 100ml roztw. izotonicznego(?) znajduje sie 7.14g miodu, czyli w 1000ml 71.4g miodu
2)z artykułu Kędziów mamy:
1000 g miodu zawiera 3g zw. mineralnych to ile zw mineralnych jest w 71,4g miodu ??
odp:71,4x 3 / 1000= 0.21 g - tyle jest zw mineralnych w jednym litrze napoju izotonicznego zrobionego z miodu i wody. A w soli fijologicznej na 1000ml roztw przypada 9 gram soli.CZyli mozemy pominąć
Wniosek: Mozemy pominąc Zw. mineralne i stwierdzic ze NA PODSTAWIE OBLICZEN WYNIKA IŻ DO STWORZENIA NAPOJU IZOTONICZNEGO Z MIODU i wody POTRZEBA ROZPUSCIC:
1 CZĘŚĆ MIODU W 13 CZĘŚCIACH WODY !!!!!!:)
CZYLI OK 6-7 ŁYZEK STÓŁOWYCH NA 1 LITR NAPOJU !!!
hihihihihihihihihihihi hiba ie udało
nie wziałem pod uwage jeszcze innych zw. ale ich jest tak moało ze mozemy pominac - tak uwazam:)
o Allachu !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!hihi
pozdrawiam i dziekuje za wszelkie uwagi
biegnij Forrest !!!
-
mich81
- Wyga
- Posty: 140
- Rejestracja: 09 wrz 2004, 09:29
- Życiówka na 10k: brak
- Życiówka w maratonie: brak
- Lokalizacja: pn-wsch
no i jak ktos to wypróbował ??? bo ja na razie miodu nie mam to nie moge wypróbować:) bo szkoda mi go z woda mieszać. wole sobie grzanca zrobić. czekam na uwagi od smakoszów isomiodu.
biegnij Forrest !!!
-
outsider
- Zaprawiony W Bojach
- Posty: 1858
- Rejestracja: 27 lut 2003, 16:31
- Życiówka na 10k: brak
- Życiówka w maratonie: brak
- Lokalizacja: warszawa
Testowałem to na sobie, w tym roku, jeszcze w zimę.
Tylko trochę inny skład. Miód plus woda plus sok.
Miodu dawałem jakieś 10-15%, przy tej górnej wartości było trochę za słodkie.
Soku 15-20%, takiego z kartonu, najbardziej smakował mnie grejfrutowy. Chciałem mieszać z cytrynowym ale one są w sprzedaży z jakimiś konserwantami, a wyciskać cytryny do flaszki nie potrafię.
Woda-mineralna.
Piłem to to, rano przed treningiem-0.5litra-efekt pozytywny.
Polecałbym wszystkim, którzy biegają rano, przed jakąś dłuższą trasą.
Miałem sprawdzić na maratonie ale lewe kolano mnie załatwiło.
Jeszcze dwie uwagi:
Miód lubi przylegać, do ścianek (nawet zaraz po wlaniu), więc trzeba to dobrze wymieszać(2-3min). Uwaga istotna dla osób, które chciałyby zrobić taki napój w nieprzezroczystym bidonie.
Najlepszy podobno jest miód spadziowy, było o tym kiedyś na forum. Ale ostatnio w supermarketach pojawiła się ukryta nowość-opakowanie wygląda tak samo jak niegdyś ale na nim jest napisane- mieszanka miodów z krajów członkowskich Unii Europejskiej i spoza Unii.
Czort wie co to ma znaczyć
i jak ma się zawartość czegoś takiego do miodu z polskiej pasieki.
(Edited by outsider at 2:34 pm on April 26, 2005)
Tylko trochę inny skład. Miód plus woda plus sok.
Miodu dawałem jakieś 10-15%, przy tej górnej wartości było trochę za słodkie.
Soku 15-20%, takiego z kartonu, najbardziej smakował mnie grejfrutowy. Chciałem mieszać z cytrynowym ale one są w sprzedaży z jakimiś konserwantami, a wyciskać cytryny do flaszki nie potrafię.
Woda-mineralna.
Piłem to to, rano przed treningiem-0.5litra-efekt pozytywny.
Polecałbym wszystkim, którzy biegają rano, przed jakąś dłuższą trasą.
Miałem sprawdzić na maratonie ale lewe kolano mnie załatwiło.
Jeszcze dwie uwagi:
Miód lubi przylegać, do ścianek (nawet zaraz po wlaniu), więc trzeba to dobrze wymieszać(2-3min). Uwaga istotna dla osób, które chciałyby zrobić taki napój w nieprzezroczystym bidonie.
Najlepszy podobno jest miód spadziowy, było o tym kiedyś na forum. Ale ostatnio w supermarketach pojawiła się ukryta nowość-opakowanie wygląda tak samo jak niegdyś ale na nim jest napisane- mieszanka miodów z krajów członkowskich Unii Europejskiej i spoza Unii.
Czort wie co to ma znaczyć
i jak ma się zawartość czegoś takiego do miodu z polskiej pasieki. (Edited by outsider at 2:34 pm on April 26, 2005)
Nie jestem skracaczem. Biegam całą trasę, a nie kawałek. Czego życzę także innym.
-
proto
- Zaprawiony W Bojach
- Posty: 709
- Rejestracja: 12 wrz 2002, 00:43
- Życiówka na 10k: brak
- Życiówka w maratonie: brak
- Lokalizacja: Poznań
Zgadza sie, spadziowy - jesli chodzi o dzialanie dobroczynne.Najlepszy podobno jest miód spadziowy, było o tym kiedyś na forum.
Natomiast jest on dość cięzkostrawny. Moim zdaniem na izotonika nadaja sie inne. Ja stosuje wielokwiat, lipowy lub akacjowy ..
[i]swim - bike - run [/i]
-
neutrino
- Stary Wyga
- Posty: 238
- Rejestracja: 14 kwie 2003, 15:50
- Życiówka na 10k: brak
- Życiówka w maratonie: brak
- Lokalizacja: Wrocław
Nie wiem, ale dla mnie sześć łyżek miodu na litr wody, to może być makabra!!!!! Może dlatego, że normalnie nie słodzę herbaty, a jeśli już to jedną łyżką miodu na półlitrowy kubek i to jest już słodziutkie. Po drugie sześć łyżek miodu to na prawdę dużo. Poczekam jednak na opinie osób, które przetestowały już takie proporcje.
Ja po treningu dodaję do takiego napoju jeszcze sok z połowy cytryny, ale na trasie maratonu zmniejszyłbym jej ilość. Po cytrynie zawsze chce się pić, a w trakcie biegu jest to efekt niepożądany.
Ja po treningu dodaję do takiego napoju jeszcze sok z połowy cytryny, ale na trasie maratonu zmniejszyłbym jej ilość. Po cytrynie zawsze chce się pić, a w trakcie biegu jest to efekt niepożądany.
