Technika biegu do oceny

[Kangoor5]

No to musielibyśmy ustalić, co dla kogo oznacza ostry zbieg i jak zdefiniujesz hamowanie.
Jak masz ostro w dół, to możesz nie hamować nogami a zamiast tego "zeskakiwać" bardziej pionowo i tłumić całym ciałem. Śmiem jednak twierdzić, że takie skakanie jest mniej efektywne niż gdy suniesz w miarę równolegle do podłoża a nadmiar energii tłumisz głównie czwórkami i pośladem. Że nie trzeba hamować? Przekonałem się dość mocno o tym że trzeba, gdy jesienią na dosyć ostrym zbiegu kopnąłem w jakiś kamień i sporo zachodu mnie kosztowało wyhamowanie prędkości, jakiej przy tym nabrałem. Dość powiedzieć, że paznokcie bolały przez następne kilka dni

A prędkość zbiegu kontrolujesz nie intensywnością hamowania, a owego wybicia. Mięśnie nie są potrzebne:)

Na wystarczająco ostrym zbiegu energia potencjalna zaczyna przekraczać energię potrzebną na to wybicie a różnicę musisz wyhamować, rozpraszając energię w tkankach. Od pewnego stopnia nachylenia zaczynasz tę pracę wyraźnie czuć w mięśniach, jeśli zbiegasz w sposób który opisałem.

Mięśnie są potrzebne nawet do siedzenia.

[yacool]

Chudnięcie i zmiana zakresu ruchu w stawach to są warunki bardzo pożądane, ale nie wystarczające. Dlatego powtórzę, to co już pisałem wcześniej. Trzeba zmienić swoje życie jeśli celem jest poprawa techniki biegu. Techniki biegu, a nie techniki trójboju siłowego, czy wieloboju. Tu kłania się idea maszyny do biegania jako pewnego modelu abstrakcyjnego, który jest przeznaczony do jednej i tylko tej jednej funkcji. Rozwój architektury kolagenu uzależniony jest od sił zewnętrznych, które na niego wpływają. Stąd wszelkie kompromisy w postaci dyscyplin komplementarnych, czy próba łączenia dyscyplin, są zawsze zgniłymi kompromisami w aspekcie rozwoju i specjalizacji tkanki łącznej do danej dyscypliny. Nie oznacza to jednak dramatycznego zubożenia aktywności. Sprężynowanie może przybierać różne formy. Od skakanki i torowania, po relaksacyjne wydłużanie z jogą, pilatesem albo fizjoterapeutą w tle. O tkankę trzeba dbać. Raz na kilka dni bodźcując ją konkretnym i ukierunkowanym przeciążeniem, inaczej organizacja kolagenu zacznie zanikać. Ten układ jest nietrwały. Wystarczy wziąć za przykład powracających z orbity kosmonautów, którzy mają problem z ustaniem na nogach po kilku tygodniach w zerowej grawitacji.
Warto wsłuchać się jeszcze raz w to co mówi Purczyński o dążeniu do perfekcji ruchowej w danej dyscyplinie, a nie fokusowaniu się na doraźnych czelendżach. Kto tak naprawdę jest długodystansowcem? Wyczynowiec, który kończy karierę po 10 latach z powodu kontuzji, czy amator biegający od 50 lat perfekcyjnie technicznie (pomijam tutaj fakt, że taki jeszcze nie istnieje)? Tu jest mowa o nowym podejściu do biegania, ale nie tylko do biegania, a w ogóle do sportu. Projektowanie ruchu tak, żeby był funkcjonalnie bez zarzutu jest wyzwaniem, zwłaszcza w naszej cywilizacji, która nie sprzyja zdrowiu. Sport ma być więc odskocznią i leczyć dysfunkcje dnia codziennego, a nie przyczyniać się do nich.

[Adam Klein]

Znowu popadasz Jacek w jakieś mentorskie tony, czym ma dla nas byc sport a czym nie. Daj spokój , kazdy jest dodosly i jak ma ochotę na spotkanie z mentorem to idzie na spotkanie z jakims Tonnym Robbinsem czy w najgorczej wersji Mateuszem Grzesiakiem. Ale u fizjoterapeuty czy trenera nie szukam rad jak żyć ale jak osiągać lepsze wyniki na zawodach bo takie mam w tym momencie hobby, że to mnie interesuje i nie wy tu jesteście od tego, żeby mi redefiniwowac czym sie powinienem interesować.

[Siedlak1975]

Yacool z tą zmianą życia to lekko przeginasz.
Niejeden osobnik jest zadowolony lub nawet bardzo zadowolony ze swojego życia i ma to wszystko zmieniać bo zachciało mu się biegać super technicznie?

[yacool]

Sugerowanie zmian w życiu, żeby się rozwijać nie jest jakimś ortodoksyjnym nawoływaniem z meczetu. Zaskoczyć może fakt, że pojawia się w tak nieco jednak skostniałej dziedzinie jak bieganie amatorskie. Nie napisałem o zmianie pracy i małżonka, choć może to niejednego poprowadziłoby do spektakularnych życiówek, ale o złożoności zagadnienia techniki biegu. Po drugiej stronie biomechanicznego spektrum mamy przecież rewolucyjne zmiany w bieganiu proponowane przez producentów butów. Mają laboratoria, sztaby naukowców, ogromny budżet. Mogą zatrudnić dziesięciu Eliudów Kipchoge do roli chomików biegających w kołowrotkach, by zbierać wszelkie dane. A jednak tam nie szukamy porady. Dlaczego?

[Siedlak1975]

Jacek, możesz mi wierzyć lub nie ale istnieje życie poza bieganiem.

[yacool]

Wątpię.

[Adam Klein]

Generalnie mam takie przemyślenia, że może Jacek ta Twoja wiara w możliwość przebudowy tkanek faktycznie nie jest możliwa. To znaczy, że są ludzie, którzy takimi tkankami się cechują - sprinterzy, i że to jest coś co ludzie ich pokroju wykorzystują i te wysokie prędkości własnie z tego wynikają. Tylko, żeby móc z nich korzystać potrzeba jest jednak jakaś aktywność mięśniowa która jest typowa w sprincie i fizjlodzy interpretują te super prędkości jako konsekwencje głównie metaboliczne a tymczasem to są właśnie konsekwencje tkankowe (zresztą nie tylko, bo czym są włókna szybkokurczliwe jak nie jakimś typem innej tkanki). A może to i jedno i drugie (włókna szybkokurczliwe i powięź). A każdym razie może nie ma możliwości przeniesienia tego do długiego dystansu bo blokują tutaj właśnie sfery metaboliczne.

[Siedlak1975]

Nie łapię do końca Jacka wywodów ale jest jeden fakt, który przekonuje mnie do tego, że sprężyna jest najbardziej efektywna u długasów. Najlepsi na świecie tak biegają. Proste.
Wracając do ocen za styl analogicznie jak w skokach narciarskich to osobiscie 20pkt dałbym Mo Frarahowi.
!@#$% się ogląda jak on biega.
Po maratonie w Londynie chyba Jacek napisał (może się mylę to Jacek przepraszam) że Farah wtedy przesadził ze sprężyną. Ciekawe co mu brakuje żeby być najlepszym ma świecie.

[Adam Klein]

Koncepcja przebudowy tkanek jest kusząca ale niepewna. Pomijając, że moze to tylko coś dla sprinterów, to jesli już patrzeć na czarnych dlugasow, to Jacek próbuje interpretować obraz poskakujacego Afrykańczyka z BMI 18 ktory od małego był wychowywany w innej kulturze i przekładać to na białych. Afrykańczyków są tysiące. Jaceknjednak patrzy tylko na tych najlepszych, którzy są czubkiem góry. Tymczasem nieco poniżej czubka jest choćby taki Wanders, o którym Yacool mówi, że to beton. Alen mimo to, jest lepszy od większości Afrykańczyków a wyszedł z podobnej co my kultury. I on nie podskakuje? A jednak z nimi wygrywa?
Nie wiem poprostu czy ta romantyczna koncepcja nie jest z góry skazana na niepowodzenie. Mozna oczywiscie zawsze w nią wierzyć i opowiadać że nadal coś jest nie tak, że okres dostosowania za krotki, itp itd. Ja wiem, że zawodnicy jak sie razem kawałek przebiegną skocznym krokiem po 3:00/km to już im sie wydaje, że są prawie jak Kipchoge, ale trzeba poczekać na jakieś wyniki z zawodów.

[kkkrzysiek]

Wracając do ocen za styl analogicznie jak w skokach narciarskich to osobiscie 20pkt dałbym Mo Frarahowi.
!@#$% się ogląda jak on biega.

Hmm, nie. https://www.youtube.com/watch?v=bsG1pBEljCk
Z boku wygląda fajnie, ale od przodu już nie jest tak fajnie. Moje subiektywne odczucia: Bekele - płynnie, lekko i przyjemnie, Mo - cierpi, momentami wygląda też na to, że ręce/nogi nie pracują w pełni synchronicznie (mam wrażenie, że ręce pracują za mocno i cały ruch jest trochę za długi względem ruchu nóg), przez co część pracy idzie w gwizdek.

[thomekh]

Wszystko co robimy poza bieganiem ma wpływ na bieganie. Takie błahe czynności jak stanie równo w autobusie, napinanie pośladków czy ściąganie łopatek w kolejce po bułki mają astronomiczne znaczenie czy będzie w przyszłości boleć czy nie. Mózg potrzebuje bardzo dużo czasu aby nauczyć się konkretnego ruchu. Jeśli ruch jest zły za dnia to będzie on wykorzystywany również w bieganiu. Bardzo łatwo można ocenić sposób poruszania się biegacza po innych czynnościach. Np plank, czy podciąganie na drążku. Jeśli te przykładowe ćwiczenia są źle wykonywane to na 99% jasne jest, że podczas biegania również będzie źle.
Praca nad ruchem, wzmacnianiem, rozciąganiem itd, czyli dodatki do biegania wymagają dużo więcej czasu niż sam trening biegowy. I o tym przekonuję się każdego dnia co raz mocniej.
Dobrym przykładem są jogini sportowi gdzie rolowanie najtwardszym wałkiem czy wbijanie piłeczki nie sprawia im żadnego bólu a wręcz odpręża jak profesjonalny masaż relaksacyjny.

Jednym zdaniem. Aby być zdrowym, silnym i szybkim biegaczem należy zmienić całe swoje życie.

[Rolli]

Ciekaw jestem, co Wy na to: https://youtu.be/uoY1pz5pWQo?t=1307?

I znowu ktoś, kto nie lubi sportu i woli rekreacje.

[Rolli]

Chudnięcie i zmiana zakresu ruchu w stawach to są warunki bardzo pożądane, ale nie wystarczające. Dlatego powtórzę, to co już pisałem wcześniej. Trzeba zmienić swoje życie jeśli celem jest poprawa techniki biegu. Techniki biegu, a nie techniki trójboju siłowego, czy wieloboju. Tu kłania się idea maszyny do biegania jako pewnego modelu abstrakcyjnego, który jest przeznaczony do jednej i tylko tej jednej funkcji. Rozwój architektury kolagenu uzależniony jest od sił zewnętrznych, które na niego wpływają. Stąd wszelkie kompromisy w postaci dyscyplin komplementarnych, czy próba łączenia dyscyplin, są zawsze zgniłymi kompromisami w aspekcie rozwoju i specjalizacji tkanki łącznej do danej dyscypliny. Nie oznacza to jednak dramatycznego zubożenia aktywności. Sprężynowanie może przybierać różne formy. Od skakanki i torowania, po relaksacyjne wydłużanie z jogą, pilatesem albo fizjoterapeutą w tle. O tkankę trzeba dbać. Raz na kilka dni bodźcując ją konkretnym i ukierunkowanym przeciążeniem, inaczej organizacja kolagenu zacznie zanikać. Ten układ jest nietrwały. Wystarczy wziąć za przykład powracających z orbity kosmonautów, którzy mają problem z ustaniem na nogach po kilku tygodniach w zerowej grawitacji.
Warto wsłuchać się jeszcze raz w to co mówi Purczyński o dążeniu do perfekcji ruchowej w danej dyscyplinie, a nie fokusowaniu się na doraźnych czelendżach. Kto tak naprawdę jest długodystansowcem? Wyczynowiec, który kończy karierę po 10 latach z powodu kontuzji, czy amator biegający od 50 lat perfekcyjnie technicznie (pomijam tutaj fakt, że taki jeszcze nie istnieje)? Tu jest mowa o nowym podejściu do biegania, ale nie tylko do biegania, a w ogóle do sportu. Projektowanie ruchu tak, żeby był funkcjonalnie bez zarzutu jest wyzwaniem, zwłaszcza w naszej cywilizacji, która nie sprzyja zdrowiu. Sport ma być więc odskocznią i leczyć dysfunkcje dnia codziennego, a nie przyczyniać się do nich.

O rany Julek...
Idę lepiej na trening.

[Rolli]

@napad, niby tak, ale w związku z tym co napisałeś w całym ostatnim poście, ocena Twojej techniki jak i dywagacje na jej temat są bezcelowe

Nie bardzo.
Poprawa techniki służy poprawie wyników i tylko w małym gronie asketikow, poprawie estetyki.