Po miesięczym treningu czasy gorsze niż wcześniej

[pit78]

ogromne znaczenie ma tu kwestia psychiczna, gdy ja biegnę i wyprzedzam innych, wielu innych biegaczy to czerpię z pokładów do których normalnie nie mam dostępu i nagle okazuje się, że potrafię pobiec szybciej niż na to liczyłem.

Mam to samo. Niedawno biegłem połówkę i strategią było "negative split", chociaż wtedy nie wiedziałem, że tak to się nazywa.
Po prostu postanowiłem wystartować z delikatną rezerwą żeby nie spalić. Po połowie czułem, że mocy przybywa, więc przyspieszyłem.
Co prawda skończyłem z lekką rezerwą (na oko ok. 1-2 minuty), więc mogło być szybciej, ale i tak wynik był rewelacyjny (względem planów).
Bardzo dobrze na psychę robi wyprzedzanie na ostatnich kilometrach ;]

[thomekh]

ogromne znaczenie ma tu kwestia psychiczna, gdy ja biegnę i wyprzedzam innych, wielu innych biegaczy to czerpię z pokładów do których normalnie nie mam dostępu i nagle okazuje się, że potrafię pobiec szybciej niż na to liczyłem.

Mam to samo. Niedawno biegłem połówkę i strategią było "negative split", chociaż wtedy nie wiedziałem, że tak to się nazywa.
Po prostu postanowiłem wystartować z delikatną rezerwą żeby nie spalić. Po połowie czułem, że mocy przybywa, więc przyspieszyłem.
Co prawda skończyłem z lekką rezerwą (na oko ok. 1-2 minuty), więc mogło być szybciej, ale i tak wynik był rewelacyjny (względem planów).
Bardzo dobrze na psychę robi wyprzedzanie na ostatnich kilometrach ;]

Sam sobie odpowiedziałeś. Mogło być szybciej. Oczywiście, że mogło bo przy negative nie daje się z siebie wszystkiego. To jest to o czym cały czas pisze Rolli.

[pit78]

Sam sobie odpowiedziałeś. Mogło być szybciej. Oczywiście, że mogło bo przy negative nie daje się z siebie wszystkiego. To jest to o czym cały czas pisze Rolli.

W sumie racja
Ale to pewnie po części strach przed "jazdą na maxa" i brak doświadczenia w startach.

[Adrian26]

Moim zdaniem taktyka "Negative Split" jest doskonała na dystansie półmaratonu i dłuższych. Lepiej chyba mieć rezerwę minuty czy dwóch, niż zajechać się na początek, złapać "ścianę" w końcówce i stracić kilkanaście, a może nawet kilkadziesiąt minut. To jest wariant asekuracyjny, ale daje on większą gwarancję na zamierzony wynik, niż biegnięcie na maksa i liczenie, że może adrenalina da nam niezłego kopa i uda się przełamać jakieś tam granice. Poza tym jak ktoś wspominał. Organizm się lepiej rozkręca, jeżeli zacznie się wolniej, a z czasem dopiero zwiększa się prędkość. Myślę, że pod względem energetycznym jest to też korzystniejsze. No i to wyprzedzanie na ostatnich kilometrach też robi swoje, daje psychologicznego kopa, który pozwoli zebrać się do walki, a nie myśleć tylko o tym, żeby jakoś dotruchtać do mety.
W przypadku 10 km, sprawa wygląda już zupełnie inaczej. Ostatnio próbowałem tą taktyką biec w Starogardzie i myślę, że straciłem przez nią koło minuty. Na mecie nie czułem, że byłem na zawodach, tylko, że zrobiłem mocniejszy trening...Fakt, że było tam zamieszanie z oznaczeniem kilometrów i trudno było oszacować tempo, ale mimo wszystko zacząłem zbyt wolno, a później nie miałem już jak tego nadrobić. Być może jest to dobra taktyka także i na "dychę", ale tutaj na zbytnio asekurację nie ma po prostu czasu

[mihumor]

Przecież nie proponowałem zbytniej asekuracji tylko pobiegnięcie 5 sek wolniej na 3 pierwszych km - to daj 15 sek straty w sumie do planowanej średniej - to się odrabia na 1km bez problemu, nawet na ostatnim, tu nie idzie o wyśrubowaną życiówkę tylko o próbę złamania 45 minut.