Na studia wyjechałem z małej mieścinki (ok. 1000 mieszkańców) do Krakowa i w Krakowie zacząłem biegać - żadnego obciachu, wszelkie komentarze odbieram przyjaźnie i jak już to jako komplement.Teraz gdy podkręciłem harmonogram, a co jakiś czas jestem u rodziców w małej mieścince, biegam również tam w środku dnia. Fakt, ludzie się zatrzymują i patrzą, komentarzy jak na razie nie słyszałem żadnych, ale bieganie wywołuje zdziwienie.
Jest tam również miejscowy biegacz i z tego względu informacje o tym kto go gdzie spotkał i kiedy to jedna z tych rodzajów informacji, które rozprzestrzeniają się tam najszybciej :D
Ja widzę wielką różnicę między małą mieścinką, a dużym miastem. W mieście bieganie chodnikiem wzdłuż zanieczyszczonej ruchliwej ulicy nikogo nie dziwi, a na wsi, bieg polną dróżką jest sensacją, która w mig obiega okolicę. Jak chodziłem do szkoły to nie biegałem i to był jeden z powodów. Na szczęście podejście ludzi się zmienia. Liczba biegaczy amatorów rośnie bardzo szybko i ludzie się do tego przyzwyczajają.
Jesteś nastolatką to się przejmujesz, z wiekiem nabiera się do tego dystansu
) Ale teraz jak mijam po kilka razy te same osoby w trakcie jednego treningu, to jeśli coś słyszę to same pozytywne słowa. 
, a ja znam ludzi co nie wiedzą gdzie Ełk leży. Co prawda jak tam biegałam, to codziennie spotykałam jednego biegacza, a u siebie w przeciągu pół roku 4 razy spotkałam biegaczy 
Chciałabym Wam wszystkim podziękować, te komentarze dały mi wielką motywacje! 
DZIĘKI! ;p 