A gdyby tak wyjechać daleko w góry na tydzień...

[nitz84]

Tak sobie głośno myślę... Znaleźć jeszcze z trzech biegaczy, wynająć mieszkanko gdzieś w Aplach, np to:
http://www.vacando.pl/francja/alpy/c/mi ... lemontagne
i potrenować trochę w innym otoczeniu. Nie piszę, że jadę, ale jakby się znaleźli chętni...

Zrzutka na paliwo/autostrady + nocleg na tydzień myślę, że by się zmieściło w okolicach 1000 zł na osobę.
Miejsce i czas by był do uzgodnienia. W takich miejscach zazwyczaj jest kuchnia, więc można się samemu stołować.

[Gife]

Nie ukrywam, że też bym taką formę urlopu wybrał, ale tu trzeba mieć naprawdę na 100% wszystko wycackane. Razem z trasami.

[mungo]

no i ja bym chciał jak cholera, ale największy problem to to, co ja rodzinie powiem. "mam urlop, ale Wy zostajecie w domu, a ja jadę na tydzień/dwa potrenować"? Zabiliby mnie śmiechem Zresztą sam bym się zaczął śmiać przed zabraniem głosu

[cava]

no i ja bym chciał jak cholera, ale największy problem to to, co ja rodzinie powiem. "mam urlop, ale Wy zostajecie w domu, a ja jadę na tydzień/dwa potrenować"? Zabiliby mnie śmiechem Zresztą sam bym się zaczął śmiać przed zabraniem głosu

Hm. Ale co w tym śmiesznego?

Mój ślubny właśnie zaczyna podjazd na Alpe d'huez.

Wymarzył sobie jakiś czas temu zrobić największe alpejskie podjazdy które robią kolarze na TDF.
Nie widzę w tym nic śmiesznego, że pojechał sam a nie ze mną i dziećmi.

Tak samo jak mnie się zachce spełnić jakiś swój "sen" to też raczej liczę na to, że jak zwykle mi wręcz pomoże się z tym zorganizować, a nie będzie rechotał jakby było z czego.


Tak więc, życzę zorganizowania się, jak nie w tym roku to za rok, dwa i... odwagi po prostu. Bo taki wyjazd da się ogarnąć w kilka dni dosłownie, więcej problemu to chyba zorganizować się z urlopami w jednym czasie

[Kwiat]

no i ja bym chciał jak cholera, ale największy problem to to, co ja rodzinie powiem. "mam urlop, ale Wy zostajecie w domu, a ja jadę na tydzień/dwa potrenować"? Zabiliby mnie śmiechem Zresztą sam bym się zaczął śmiać przed zabraniem głosu

Hm. Ale co w tym śmiesznego?

Mój ślubny właśnie zaczyna podjazd na Alpe d'huez.

Wymarzył sobie jakiś czas temu zrobić największe alpejskie podjazdy które robią kolarze na TDF.
Nie widzę w tym nic śmiesznego, że pojechał sam a nie ze mną i dziećmi.

Tak samo jak mnie się zachce spełnić jakiś swój "sen" to też raczej liczę na to, że jak zwykle mi wręcz pomoże się z tym zorganizować, a nie będzie rechotał jakby było z czego.


Tak więc, życzę zorganizowania się, jak nie w tym roku to za rok, dwa i... odwagi po prostu. Bo taki wyjazd da się ogarnąć w kilka dni dosłownie, więcej problemu to chyba zorganizować się z urlopami w jednym czasie

Myślę, że akurat taka postawa w związku należy do mniejszości, jeśli porównać ją z czymś zupełnie przeciwnym - "beze mnie nigdzie nie pojedziesz?", "a co ze mną?" etc. Można napisać, że masz/macie szczęście, że myślicie podobnie w tej ważnej dla każdego z Was kwestii, jednak z własnych obserwacji wiem, że to żaden standard i jak napisał przedmówca, spokojnie można zderzyć się z reakcją torpedującą podobną idee wyjazdu.

[f.lamer]

a bo to się dogadywać trzeba.
"myślenie podobnie w tej ważnej kwestii" samo z siebie się nie bierze

[Kwiat]

a bo to się dogadywać trzeba.
"myślenie podobnie w tej ważnej kwestii" samo z siebie się nie bierze

To albo jesteś szczęśliwcem, który nigdy nie spotkał na swojej drodze ludzi, na których nie działa siła argumentów, albo udajesz, że tak właśnie jest. Spotkałem w swoim życiu kilkoro ludzi, którzy owszem mogli dyskutować z drugą stroną, ale w kwestiach typu "jaki film wybrać idąc do kina". Chodzi o to, że ludzie potrafiący racjonalnie przedstawić argumenty, ale równie racjonalnie je odbierać są skłonni do wybudowania jakiegoś konsensusu, który zadowala obie strony, nie uciekając się przy tym do płaczu, wrzasku, biadolenia na swój los i ewentualnego straszenia rozpadem pożycia albo wręcz rozpadem związku

Uwierz, że są ludzi, dla których związek opiera się nie tylko na byciu razem, ale i robieniu wszystkiego razem

[f.lamer]

nie należy się wiązać z osobami z którym nie można podyskutować o swoich potrzebach.
związek powinien polegać właśnie na dogadywaniu się, a nie na wykonywaniu jednocześnie tych samych czynności

[cava]

nie należy się wiązać z osobami z którym nie można podyskutować o swoich potrzebach.
związek powinien polegać właśnie na dogadywaniu się, a nie na wykonywaniu jednocześnie tych samych czynności

Ale w wersji "wszytko robimy razem albo w ogóle" też da się zorganizować.
Przecież można jechać razem,
jedno biega, drugie robi za serwis techniczny i np. jedzie samochodem i ubezpiecza tyły/przody , dostarcza zaopatrzenie podziwiając przy okazji widoki.
Między biegami przerwy jednodniowe, to 1 dzień na bieganie, drugi dzień na to co woli druga osoba i chyba(?) się da?

[Qba Krause]

Myślę, że akurat taka postawa w związku należy do mniejszości, jeśli porównać ją z czymś zupełnie przeciwnym - "beze mnie nigdzie nie pojedziesz?", "a co ze mną?" etc. Można napisać, że masz/macie szczęście, że myślicie podobnie w tej ważnej dla każdego z Was kwestii, jednak z własnych obserwacji wiem, że to żaden standard i jak napisał przedmówca, spokojnie można zderzyć się z reakcją torpedującą podobną idee wyjazdu.

to niesamowite, że w takim razie większość związków, czyli par ludzi, którzy dobrowolnie, i jak należałoby domniemywać chętnie nawet, łączą się z własnej nieprzymuszonej woli, okazuje się być parami niedobranymi, źle komunikującymi się, nieszczęśliwymi zgoła.

masakra.

to co, ci wszyscy ludzie wylosowali się w lotto?

[f.lamer]

Przecież można jechać razem,
jedno biega, drugie robi za serwis techniczny

ale to i tak trzeba wyartykułować i obgadać...
eee...

[cava]

Przecież można jechać razem,
jedno biega, drugie robi za serwis techniczny

ale to i tak trzeba wyartykułować i obgadać...
eee...

tak właśne słyszałam, ze jak się za dużo siedzi w internecie albo gapi w TV to człowiekowi zasób słów maleje do : eeee..., yyyy...
No to faktycznie trudno wtedy pogadać,a co dopiero dogadać .

[lilian]

Nie ruszając tematu dogadywania się jako takiego - ja bym pojechała w Alpy, a drugą część urlopu spędziła w dokładnie takim miejscu jak chce druga połowa, robiąc to, co on/a chce. To byłby jakiś kompromis
No a te chwile po powrocie ... sama radość

[kulawy pies]

doliczyłem się; wyszedł mi tydzień. w sumie, w ostatnim miesiącu. 2x tatry, 2x stołowe, i dzisiejsze hasanie po trasie Karkonoskiego.
ale 7 dni jednym ciągiem raczej by chwilowo nie przeszło...

minus jest taki, że urlopu jak nie było - tak ni ma, a plus podobny: urlop to permanentny stan ducha.
najważniejsze: w takim układzie można sobie taaaakie akcenciki w górach przyp..., że Poznaniu tylko się leżę i superkompensuję

zdrówko

[cava]

Na zachętę dla marzycieli, link do bloga mojego ślubnego.
Część pierwsza - jak powstają i realizują się plany typu "A gdyby tak wyjechać daleko w góry na tydzień...":

http://puchaty71.wordpress.com/2013/07/ ... /#comments

obiecał że na jutro ma być wpis o wczorajszym pierwszym podjeździe, na Alpe d'Huez.
Dziś już jadą zmierzyć się z Mont Ventoux.


Pewnie można by faktycznie, zrobić takie podjazdy (czy podbiegi) i w Tatrach polskich. Ale to chyba nie o taką przygodę chodzi.