Moderator: infernal
hmm cos w tym musi byc ...Bogil pisze:Pozatym wg. Fitzgeralda dla różnych temp ekonomia biegu jest różna i może być też tak, że jak biegamy tylko drugi zakres to będzie nam lżej biec niż w pierwszym, pomimo większego obciążenia organizmu.
No uważaj uważaj, bo jeszcze Cię porwą albocuśAniad1312 pisze: Zapomniałam napisać, że w niedzielę podczas tego długachnego treningu, gdzieś około przed 10km zatrzymał się obok mnie jakiś samochód. Myślałam, że kierowca będzie o drogę pytać (co mnie ostatnio nagminnie spotykało na długich wybieganiach). A pan uwodzicielskim tonem Don Juana de Marco Muchos Gracias zapytał : "Może podwiozę, po co się tak męczyć..." Tiaa....Grzecznie podziękowałam. Bo przecież wcale zmęczona (jeszcze) nie byłam
jak przy mnie się zatrzymuje jakiś samochód, albo zwalnia, to od razu myślę sobie, że zaraz jakiś facet wyjmie pistolet i zacznie do mnie strzelać (wiem, za dużo kryminałów i filmów sensacyjnych ). No ale dla mnie wszyscy są podejrzani, oprócz mnie samej oczywiście 
Aniad1312 pisze:"Może podwiozę, po co się tak męczyć..." Tiaa....
Mnie też się zdarzyła taka sytuacja i mało na zawał nie umarłam ze strachuAniad1312 pisze: zatrzymał się obok mnie jakiś samochód
Za dużo Biegłam później 3 razy szybciej witaj w klubiecafe pisze:Mnie też się zdarzyła taka sytuacja i mało na zawał nie umarłam ze strachuAniad1312 pisze: zatrzymał się obok mnie jakiś samochód
się filmów naoglądałam o porwaniach i takich tam innych
ja bym chyba padł z aktualną dyspozycją, nie mówiąc o bieganiu jeszcze maratonu w przeciągu tygodnia.. cafe pisze: Mnie też się zdarzyła taka sytuacja i mało na zawał nie umarłam ze strachu
Eee tam, to Wam opowiem lepszą historyjęKanas78 pisze:witaj w klubie
Podczas wybiegania, kiedy męczył mnie katar, biegłam sobie taką dość odludną okolicą. Ale zanim tam dotarłam, na obrzeżach miasta mijał mnie samochód na obcych (co prawda poznańskich, ale nie moich miastowych) blachach. Jechał jakoś tak wolno...Biegłam sobie dalej, aż na zakręcie słyszę, że jedzie za mną, nie wyprzedza, choć ma miejsce...No dobra, myślę sobie, w razie W będę gnać ile wlezie. I biegnę dalej. W końcu wyprzedził, ale tempem ślimaczym kółka mu chodzą. Nagle zaczynają mnie wyprzedzać rowerzyści zorganizowani, w wieku od małego, do starszego. A samochód w oddali telepie się dalej...No i już mnie wycieczka cała ominęła prawie, kiedy to dotarliśmy do rozwidlenia - prawo, lewo, a na wprost za krzakami pole . Myślę sobie, uff...Nie ma. I biegnę lżejsza o ten kamień z serca. Nagle!!! zza tych krzaków to auto wyrusza i znów się ślimaczy...No to już sobie pomyślałam, że coś nie teges...i zawracam, zła, że będę musiała zmieniać trasę. Patrzę na kierowców - pan z panią, wiek ok 40-50. Patrzą na mnie jakoś dziwnie...To, że miałam cepy i bidon, nie znaczy że wyglądalam jak ufo No więc zawróciłam, a tam jakieś rowerowe niedobitki. Pobiegłam kawałek i stwierdziłam, że pierniczę, nie będzie mi nikt dyktował gdzie mam biegać. Hough! I wróciłam na trasę. W oddali rowerzyści majaczyli wciąż...samochód ślimaczył, ale już jakby szybszym tempem. No i po 2-3km przyuważyłam, jak wycieczka skręca w kierunku pałacu, a auto za nimi No i wtedy już nabrałam pewności, co do motywacji ślimaczego tempa. Od momentu, kiedy powiedziałam sobie, że co mi tu będzie jakieś auto kręcić wybieganiem, chodziło mi po głowie, że może oni jakiś prowiant wiozą dla tych rowerzystów...I tak też było, ale co się zaniepokoiłam, to moje 
