Moderator: infernal
Ale nie od razu - skoro po wczorajszych 10min w tempie zaspanego ślimaka mam zakwasy, to wiem już, że lepiej rzadziej, a konsekwentnie, bo nie chcę się zniechęcić. Ani uszkodzić. Tak samo od pierwszego kopa zakochałam się w tańcu brzucha, choć przez tydzień po pierwszym treningu ledwo się ruszałam od zakwasów. 
A na moim poziomie taniec ten nie jest kondycyjnie wymagający, i chodzi bardziej o wyćwiczenie techniki. 
Nie ciągnie mnie póki co do prędkości, tylko do tego, żebym mogła jakiś wysiłek fizyczny (poza marszem, który uwielbiam i stosunkowo mało mnie męczy) wykonywać bez padnięcia trupem dłużej niż 2 minuty. Ślimacze tempo daje mi tę szansę. Naprawdę, dla mnie przebiegnięcie jakkolwiek 10 minut ma znaczenie takie, jak dla innych maraton. 
Dziękuję za wsparcie! ). Ciesz się ze swoich osiągnięć i niech Cię ta energia pcha dalej do przodu.
Oby tak dalej! Z drugiej strony coś przez ten czas pokonuję! Ciężka sprawa. No przyznam się bez bicia, że już w gimnazjum po prostu odmawiałam biegania dłuższego niż na 100 metrów, przez co zresztą zgarnęłam nie jedną pałę. 
Ja mam to nadal na prawie każdych zawodach. Przed startem muszę koniecznie potruchtać, by ta słabość mnie dopadła na rozgrzewce. A potem to już się lecimakar pisze: Podczas ostatniego treningu poczułaś co to znaczy złapać tzw. drugi oddech, czyli przetrwałaś kryzys, który często dopada biegaczy po przebiegnięciu 2-2,5 km. Miałam to samo chyba gdzieś przez pół roku.
.A próbowałaś zmierzyć sobie trasę na http://geoportal.gov.pl/. To świetne narzędzie do pomiaru trasy.Szura pisze:nie mam pojęcia, jakie biegam odległości, bo nie miałam jak mierzyć - jutro dopiero pi razy drzwi wymierzę krokomierzem, jak już go skalibruję odpowiednio, główne odcinki na mojej zwyczajowej trasie.
.