a Wiśnią zwą mnie także w realnym świecie 
imię: Ola
rok urodzenia: 1990
wzrost: 163 cm
waga: 62 kg
biegam od: maj 2011
zaczynałam bez konkretnego planu, od 40-minutowego biegu w tempie pewnie coś ponad 7.30 min/km, na dzień dzisiejszy biegam tempem plus-minus 6.30 min/km, co drugi dzień, w uogólnieniu wygląda to tak:
1. standardowy trening 1h/ 10 km
2. wolne/ inny sport (rekreacyjnie) - w zależności od czasu, chęci i pogody.
3. bieg krótszy - 50 min
4. wolne/ inny sport
5. interwały - kilka-kilkanaście szybszych przebieżek w przeciągu 50 minut. zauważam postępy - przebieżki są coraz dłuższe i mniej się męczę
6. wolne/ inny sport
i tak w kółko.
1. BIEGAĆ! regularnie!
2. 10 km w 1 h
3. przebiec 15 km
4. schudnąć
5. pobiec w biegu ulicznym
1. moim pierwszym, zasadniczym i długdystansowym celem jest: biegać. bieganie wakacyjne jako alternatywa dla siedzenia przed telewizorem całkiem się sprawdza, jednak kto wie co ze mną będzie kiedy zacznie się semestr zimowy - dzień krótki, spędzony w większości w murach uczelni, a jak już wrócę to mam ochotę tylko coś zjeść i iść spać - a tu jeszcze a to jakieś sprawozdanie do zrobienia, a to projekt... albo przyjdzie ta okropna jesień, albo (na samą myśl mam ochotę zapaść w zimowy sen) ZIMA! nie mam pojęcia, nie widzę wtedy siebie w adidasach. Boże dopomóż.
na liczby i czasy przyjdzie jeszcze pora, mam nadzieję. żeby do tego doszło najpierw muszę z czystym sumieniem nazwać siebie biegaczką.
chciałabym bardzo, dlatego założyłam tego bloga - żeby się pilnować i motywować, a w razie niepowodzenia wstydu narobić.2. no ale skoro już biegam - stopniowo zwiększać kilometraż, cały czas się rozwijać oczywiście, zwiększać szybkość i wytrzymałość - i tu mogę się pochwalić, że niedawno zrealizowałam swój pierwszy cel, tj. 10 km w godzinę. pochwalę się, a co!
3. przebiec 15 km i nie umrzeć na mecie
4. chudnąć - z tym jest ciężko, bo lubię jeść, pichcić i próbować, apetyt mi dopisuje i odkąd biegam zamiast schudnąć, przytyłam.
5. bieg uliczny - najlepiej na razie na ok. 10 km. jeśli trafi się jakiś w okolicy - zapisuję się od razu. doszły mnie słuchy, że fajna sprawa.
tyle w ramach wstępu, zapraszam do czytania i komentowania tego, co będzie pojawiać się poniżej.
pozdrawiam i mam nadzieję, że trochę się tu tych stron nazbiera.
KOMENTARZE
]
ale naprawdę było pięknie, a jeżeli dołożę jeszcze do tego zapach... przyrody w lecie? myślę, że wiecie o co mi chodzi 
jaką mamy ostatnio pogodę każdy wie. więc gdzieś pomiędzy zastyganiem masy na cieście a posypaniem gotowego wypieku cukrem pudrem znalazłam czas na godzinny bieg. ubrałam koszulkę, pory (pory = spodnie w gwarze poznańskiej 
).
), kolorowe napoje z wkładką, dużo wkładki... ale też rewelacyjna sałatka. wszystko byłoby dobrze gdyby nie zdecydowanie za duże i za częste porcje. 
) bo było już ciemno. pierwszy raz tak miałam, byłam totalnie wyłączona. endorfiny chyba też miały dzisiaj ustawioną opcję "off".
tzn., ja nie wiem czy on go wyprowadzał ale tak sobie pomyślałam jak go zobaczyłam... ledwo powstrzymałam się przed parsknięciem śmiechem :D bo to wyglądało mniej-więcej tak jak ludzie stoją sobie z psem, który akurat załatwia potrzeby fizjologiczne - teren zabudowany, malutki skrawek z trawą i stoi pan z eee... kucykiem.
obejrzę tylko jeden zaległy program, a potem zabiorę się za coś sensownego bo szkoda dnia 
). 
obyło się bez negocjacji, poszło nadzwyczaj gładko. 
co jest dziwne, bo zazwyczaj bywa tak, że nie chce mi się wyjść, a jak już wyjdę to jakoś się biegnie. teraz wyszłam, ale dopiero podczas treningu perspektywa jeszcze całej, jednej godziny biegu zaczęła mnie przytłaczać. jak zazwyczaj, prowadziłam wewnętrzny dialog z... tym razem nie Organizmem ale Umysłem bo to on się buntował najbardziej. jako Umysł Myślący buntował się przeciw temu całemu bieganiu skoro przecież i tak nic ono nie daje mojemu Ciału. uda są jakie były, ba, nawet są jeszcze większe niż 4 miesiące temu. wszystkie spodnie jakieś ciasne, uda ocierają się tylko o siebie w tych krótkich spodenkach, po co to komu? 
) dzisiaj wyruszyłam, dokładnie (chociaż raczej nie-dokładnie bo zegarek ze wskazówkami i bez cyferek nie może być dokładny) o 18:30 spod szkoły. i wiem też dokładnie gdzie skończyłam i było to po (prawie)dokładnie 55 minutach. 
czemu tak wolno? wydawało mi się, że biegnę szybko, takie było też moje założenie: mieć dobre tempo, jak to na interwałach... pewnie ostateczna średnia wyszła słaba przez odcinki odpoczynku, które były jednak dłuższe niż tzw. sprint więc zaniżyły średnią. ale i tak wydawało mi się, że nie biegnę ich tak wolno... cóż. liczby liczbami, ważne jest to że jestem zadowolona z tego treningu, zrobiłam go z sercem i wiem, że się do niego przyłożyłam.
), więc bałam się, ze nie zobaczy mojej ręki wyciągniętej w geście powitania ale zobaczyła, odmachała... bardzo mnie to ucieszyło bo zatęskniłam za mijaniem kogokolwiek. 
ale dobudziłam się przez godzinę i wyszłam dobudzać się dalej na trasie. co prawda prawie od początku chciało mi się pić bo zdałam sobie sprawę, że jedyne, co dzisiaj wypiłam to kawa 
