Imię: Maciek
nick: Matthias
kraj pochodzenia: Polska
miasto: Poznań
wiek: 28 lat
wzrost: 185 cm
waga: 76 kg (zrzucanie zbędnych kilogramów od sierpnia 2012 - 98 kg do grudnia 2012 - 77 kg, (obecnie ~73 kg)
oprócz biegania: siłownia, Krav Maga
Trochę o sobie: od urodzenia mieszkam w pięknym mieście Poznań. Tutaj ukończyłem studia i tutaj jest centrum mojej życiowej aktywności. Wszystko zaczęło się w sierpniu 2012 roku, gdy straciłem pracę i zawaliło się moje dotychczasowe życie, plany, znajomości etc. To był impuls do tego by zacząć wszystko od nowa, a przede wszystkim zadbać o siebie, zdrowie i kondycje fizyczną i psychiczną. Zapisałem się na treningi Krav Magi, zacząłem chodzić regularnie na siłownie. 11 października 2012 r. złamałem się i zamiast biegać jak dotychczas na bieżni wyruszyłem na miasto potruchtać. Tak jak wyruszyłem tak nie mogę się zatrzymać do chwili obecnej. Każdy bieg kończy się dla mnie myślą: jutro lub pojutrze tez pobiegnę bo bieganie daje mi wolność i spokój.
Mój cel: zmienić i pokonać siebie. Przełamać swoje słabości i udowodnić sobie samemu, że porażka jest zalążkiem sukcesu. Złamać swoje złe nawyki i przekonania. A tak bardziej racjonalnie to zrzucić jeszcze 7 kilogramów i poczuć się lżej, a w 2014 wystartować w półmaratonie, a w 2015 w maratonie.
5 km - 23:43 (GP Poznania 1 grudnia 2012 r.), 22:00 (XXIX Bieg Sylwestrowy 29 grudnia 2012 r.), 21:43 (GP Poznania 5 stycznia 2013)
10 km - 56:00 (nieoficjalnie, na treningu)
Jak na razie startowałem w II biegu Grand Prix Poznań z biegiem Natury i na dystansie 5 km uzyskałem czas 23:34. Obecnie przygotowuje się do XXIX Biegu Sylwestrowego (29 grudnia 2012) i kolejnych biegów Grand Prix Poznań.
Mój najdłuższa trasa biegowa jaką zaliczyłem to 13,6 km w czasie 1:22:26.
Najchętniej biegam wokół Rusałki, na Grunwaldzie, zaliczyłem też Lasek Marceliński. Ładnie jest też na Łęgach Dębińskich.
. Jednak wszystko się wyjaśniło i robiąc kolejną pętlę spotkałem ją ponownie i posłałem jej serdeczny uśmiech. Z pewnością będę tam częściej biegał. Póki co nie mogę namówić swoich znajomych by biegali ze mną. jak zwykle mają 1000 wymówek typu: za zimno, leży śnieg, boli noga, głowa, palec etc. A może to i dobrze bo biegnąc samemu można na poważnie porozmawiać z samym sobą...
) i biegający lub spacerujący z czworonogami, o czym chciałbym nieco więcej napisać gdyż po raz pierwszy zostałem aż trzykrotnie zaatakowany przez kundle. Wszystko było by OK gdyby te kejtry miały odpowiednie smycze, obroże i kagańce bo to nie były małe pieseczki kanapowe tylko średniej wielkości bydlęcia, ale nie po co. O jednego się prawię zabiłem, a właściciel nie zareagował. Drugi dostał lekkiego kopa w ramach samoobrony, a trzeci tylko dzięki długiej smyczy nie odgryzł mi tego i owego, lecz później cały czas ujadał jak głupi. Lekkomyślność połączona z galopującą głupotą właścicieli i brakiem wyobraźni powoduję, że niestety psów należy się bać i mieć do nich ograniczone zaufanie na trasie swojego biegu.