Dlaczego zdecydowałam się na start (i de facto odkryłam jedną z największym przyjemności mojego życia)?
"Poleciałam" na reklamę. W Łodzi miał się odbyć Pierwszy mBank Maraton! Codziennie, gdy jechałam do szkoły mijałam wielki baner informujący o tym wydarzeniu. Pomyślałam "kiedyś przebiegnę maraton", po dłuższym zastanowieniu pojawiła się jednak myśl "Dlaczego kiedyś? Może teraz warto?". I zgłosiłam się - przezornie na połowę dystansu.
Połowa maja. Rano było plus pięć stopni. Zaczął padać deszcz. Ale zupełnie mi to nie przeszkadzało - czułam adrenalinę, wielkie podniecenie. Jakieś myśli w stylu "powrót córki marnotrawnej do sportu". W ogóle nie dopuszczałam do siebie wizji, że mogę nie ukończyć.
Biegłam w butach do fitnessu, w spodenkach do pływania, ech
W ogóle nie miało to dla mnie znaczenia. Miałam zegarek, ale zupełnie nie wiem jakim tempem biegłam. Na pewno na początku za szybko , bo w okolicach dziesiątego kilometra zwolniłam. Pamiętam, że ciągle z kimś gadałam - i czas szybko płynął. Ostatecznie na metę dobiegłam jako czwarta kobieta z czasem 1,40,xx. Była z siebie niesamowicie dumna. Śmiało mogę powiedzieć, że to był najważniejszy bieg w moim życiu, bo być może, gdyby nie tamten start, nie byłoby żadnego innego.
Bieganie - polecam!
Półmaraton - to mój ulubiony dystans!
) półmaraton przebiegłem rok temu. Przygotowań jako takich nie było, tak jak zawsze biegałem swoje 5 km i 10 km. Kolega z pracy mówił że będzie startował w półmaratonie więc pomyślałem czemu by nie spróbować 
zaraz potem powiedziałem sobie czas na maraton 
który w tym roku też zamierzam przebiec 
Raz, nie będąc pewna czy dojadę na czas, zadzwoniłam do organizatora o 6 rano (budząc go oczywiście) z przeprosinami i uśmiechem na ustach, mówiąc "Czy jeśli spóźnię się kwadrans, pozwolicie mi wystartować?.... DZIĘKUUUJĘ. A teraz proszę wracać spać. 
". Dajesz dalej a tu ... miski z .. gąbkami. I co tu zrobić? Wziąć czy nie? bo po co? po co z gąbką biec? Bez sensu 
