ZAWODY
VIII Dobrodzieńska Dycha w Dobrodzieniu
Kolejny szczególny bieg za mną...
Jednak znajomi mieli rację, że to jedna z fajniejszych imprez biegowych w okolicy. Tym bardziej, że można spotkać tyle znajomych twarzy. Z naszego forum spotkałam mimika. Dobrze, że wychwycił mnie z tłumu. Miałam wielką nadzieję, spotkać się z Renią…Jednak los chciał inaczej (nie masz pojęcia, jak bardzo żałuję
). Co do samego biegu, to nie udało mi się pobić swojego życiowego rekordu. Dlaczego?
Przeanalizowałam wszystko i doszłam do takich wniosków:
1) ogólne przemęczenie – ostatnio na nic nie mam czasu, gonie bez sensu, nie dbam o siebie. Nawet tutaj bywam rzadziej. Dzień przed biegiem nie odpoczęłam nawet chwili.
2) podbiegi na trasie – już pierwszy km był pod górkę. A potem, co jakiś czas pojawiały się długie, dobijające podbiegi. Cały czas czułam to w nogach. Nie wiem czy moje nogi odpuściły pierwsze, czy głowa. Teraz zdecydowanie twierdze, że głowa. Już podczas drugiego km pojawiła się myśl: „co ja tutaj robię?!”.
3) tempo – chciałam pobiec każdy km po 5:20 min/km. Niestety pierwszy km pobiegłam za szybko (4:42 min/km!). Tłum ruszył, a ja za nim. Lotna loteria porwała większość. Za późno się zorientowałam, że pędzę zbyt szybko.
4) biegłam bez kontroli tempa, czasu itp. Był przy mnie mój biegowy towarzysz, który miał zadbać o to by było tak jak należy. Dbał o moje samopoczucie – owszem, ale widocznie za bardzo. Chyba nie miał sumienia mnie poganiać, a szkoda. Gdy stoi się nade mną z batem, daje z siebie więcej. Po 5 km już wiedziałam, że nie osiągnę swojego celu. Jednak dziękuje mu za obecność, za to, że nosił mi wodę, osłaniał przed wiatrem i motywował, gdy było trzeba. Najważniejsze, że po prostu był. Dla mnie.
Ogólnie i tak jestem zadowolona. Fajnie było wziąć udział w tym biegu. Podejrzewam, że za rok pojawię się na nim ponownie
Trochę cyfr.
Jak widać, wyszło słabo...
00:56:32
Open: 522/607
K: 65 /94
K20: 24/27
21 lipca 2013
Dystans: 17.43 km
Czas: 1:53:32
Śred. tempo: 6:30 min/km
Długo czekałam na ten dzień. W końcu mój long, przypomina długie wybieganie. Udało mi się dobrze rozplanowałam dzień (chociaż mogłam wybiec pół godziny wcześniej, by móc zwiększyć kilometraż do 20 km). Jednak i tak jest dobrze. Wybrałam trasę asfaltowo - leśną z elementami krosu pasywnego. Dawno nie czułam tego co dzisiaj - przyjemnego zmęczenia, zadowolenia z treningu i bólu mięśni.
Koniecznie muszę wpleść element siły biegowej. W moim planie treningowym jest jego deficyt. A tak poza tym nadal będę pracować nad prędkością.
Skoro zdecydowałam się wspomnieć o tym na moim blogu, to teraz nie pozostaje mi nic innego, niż się z tego wywiązać...
Dałam mięśniom odetchnąć. Mam nadzieję, że to wystarczyło..., chociaż jak dłużej nad tym rozmyślam, to nachodzą mnie dziwne obawy. Mam ostatnio zwariowany czas i jednak permanentne zmęczenie jest kroplą, która przelewa czarę. Czy ja przypadkiem nie za dużo ostatnio narzekam? 
Zrobiło się gorąco...z wrażenia. 
W tym momencie odechciało mi sie wszystkiego. Jednak głupio było mi wrócić do domu po 1,5 km. 
Od tego momentu walczyłam ze sobą. Byle by dobiec do lasu. Byle by dobiec do połowy trasy. A może by tak pobiec tylko 4 km? Nie! Pobiegnę do samego końca. 
Tym razem przyśpieszyłam 
