dlatego wiem, ze można 
))) Próbując przebiec te 30 minut nie myśl o tym ile czasu przed Tobą czy kilometrów. Po prostu biegnij. Wsłuchaj się w siebie, w swój oddech, rytm serca. Jeżeli poczujesz, że oddech robi się płytszy a serducho przyspiesza zwolnij ale nie zatrzymuj się. Musi się udać 
Co czujuesz jak biegniesz? O czym wtedy myślisz? Na czym sie skupiasz? Pomagasz sobie jakoś w trakcie biegu (niektórzy słuchają muzyki, ebook'ów)?
Poza tym żaden człowiek nie stworzył jeszcze takich słuchawek, które by mi nie wypadały Zrobisz jak uważasz. Sama wiesz najlepiej jak sobie dozować przyjemność związaną z bieganiem. Prędzej czy później osiągniesz swój cel. 
(choć za to moje treningi treningi trwały min. 45'-1h). Nikt nie goni, nikt tempa nie wyznacza, możesz dany tydzień sobie ugruntowywać, możesz cofać się i modyfikować w granicach rozsądku..Masz absolutna rację, że nie ma nic na siłę..wydolność tez się buduje stopniowo..Jeśli jest problem np. ze słabością fizyczna aparatu ruchu, trzeba w domciu poświęcić odrobinę czasu na wzmocnienie - na forum są zestawy ćwiczeń Core Stability i in. Każdy z nas przystępuje do marszobiegów, czy biegania z innego pułapu, w innym wieku, z inną wagą, z innymi właściwościami adaptacyjnymi. Ale i tak nie zmienia to faktu, że jednym z podstawowych grzechów głównych - również później, gdy się juz swobodnie biega - jest za kontrola tempa . .
i ostatnio po godzinie dorwało mnie nagle poczucie "jak fajnie jest biegać" i to jest mój progres, być może wiele szybciej już nie pobiegnę, ale pobiegnę dalej i z tego się cieszę jak czasem pobiegnę z moją przyjaciółką, to lecimy nawet 6:15, tylko ja po 4 km jestem nieżywa - więc po co?
Biegnąc 7,45/km biegniesz z prędkością ok 8km/h - jeśli dobrze to liczęWilma pisze:7.45/km to naprawdę jest jeszcze za szybko?
,można powiedzieć że to szybszy trucht i śmiało możesz zwolnić jeśli serce Ci wali a nogi bolą, ja biegam duuuużo wolnij od Ciebie 
I wlasnie tak do tego podchodze...jak do zabawnej orkiP@weł pisze:Tak trzymaj,Oldies, to ma być zabawa i przygoda, nie ciężka orka..
Moze bardziej ucze sie swoich mozliwosci i panowania nad soba. I zakladam cele i nie odpuszczam, ostatnio cel byl jeden: zrobic 5 km, obojetnie w jakim czasie. Nie odpuszczam, Pawle, absolutnie. Poniewaz czuje sie swietnie i podobno zmienilam wygladP@weł pisze: Jedyne, czego trzeba się trzymać, to konsekwencja, jakaś rozsądna systematyczność, powtarzalność..Nie ma nic gorszego niż w pół drogi zrobić sobie popas i dać na luz;).
Tylko nie chce miec stresu, ze nie dam rady w dwa tygodnie. Wole jakos tak...na czucie (intuicja?). Jak bede czula, ze mam isc dalej to pojde, albo zwroce sie o porade do Was co by tu zmienic (tak jak juz to uczynilam ) za co dziekuje. Fajnie, ze jest to forum. Wilma pisze: Tylko nie mam ambicji się zarżnąć dla zasady skoro czuję, że nogi mi się zaczynają uginać a serce mi wali 180 na minutę.
Albo gdy biegne z kumplem, z ktorym rozmawiam (lub przy ciezszych odcinkach juz tylko slucham cala droge i nie zauwazam ze juz koniec. W-I-E-L-K-I-E G-R-A-T-U-L-A-C-J-E Wilmo!!!..To właśnie tak jest, o tym, ż emożemy, dowiadujemy się, gdy spróbujemy..i uwierzymy!! Brawo!! Bierzcie dziewczyny przykładWilma pisze:No dobra. Głupio się przyznać po tym co dzisiaj napisałam, ale wzięłam sobie do serca wszystkie rady i... złamałam te magiczne 30 minut
..Cieszę się z Tobą Super! No to pierwszy etap został zakończony. Osiągnęłaś to co zaplanowałaś. Mega radość