Matthias pisze:P@weł myślałem, że tylko ja mam takiego" wewnętrznego przyjaciela"
Widzisz, każdy go zna..Gość jest "mocny w gębie" na początku przygody z bieganiem i cholernie przekonywujący
Często gada nie tylko wewnętrznym głosem, ale też głosem tych, co wokół Ciebie
..Taki z niego gad..Dopada, tak jak piszesz, zwłaszcza na pierwszych kilometrach, głównie w mało sprzyjających okolicznościach i skubaniec wie, że np. boli Cię to i owo, że masz mało czasu itp. Potem znów doskakuje do Ciebie, gdy już się zmęczenie skumuluje, albo gdy do końca dystansu jest niewiele..Szarpiesz się z nim jak w KSW
...Im jednak forma lepsza, tym z niego powietrze bardziej schodzi..
rubin pisze:Samotnie biegam, sama muszę sobie zorganizować możliwość wyjścia w ogóle i nie zawsze to takie proste
Bo widzisz, wszystko w życiu, co wypracowane, co zrobione z poświęceniem, ma najlepszy smak
..Postronnym wydaje się, że to tylko wskoczyć w ciuchy i wio..a tu za prostym godzinnym treningiem idą przygotowania, planowanie czasu sobie i innym, ustawianie zajęć, pracy itp. i to nie tylko w perspektywie jednodniowej, ale całego tygodnia..
rubin pisze:bardzo doceniam towarzystwo, tyle, że mam je od czasu do czasu i tylko z przypadku. A szkoda, bo tak jak Tobie bardzo mi to pomaga, zwłaszcza jak kolejny raz biegnę tą samą drogą.
Tak, jak napisałaś - kiedy biega się tym samym szlakiem, a w dodatku jeszcze np. po zmroku, gdzie jedyne "doznania" płyną ze świetlistego kręgu z Twojej czołówki (ja tak mam), to można poczuć się szybko znużonym...a na to tylko czeka "wewnętrzny przyjaciel", o którym wspominałem wcześniej
..Poszperaj po necie, może jest tu na forum więcej biegających w Twojej okolicy i wtedy byłaby szansa wspólnego potruchtania, zwłaszcza w weekend, gdy może się to odbywać za dnia
braku kondycji, zbędnych kilogramów; teraz bardzo doceniam towarzystwo, tyle, że mam je od czasu do czasu i tylko z przypadku. A szkoda, bo tak jak Tobie bardzo mi to pomaga, zwłaszcza jak kolejny raz biegne tą samą drogą.