Zawody 10km Courses de Brasseurs 55:09 netto - życiówka
Na wstępie dziękuję wszystkim, którzy mnie na pojechanie na zawody namawiali - było super! Świetna atmosfera, sporo kibiców, ładna trasa, dobra organizacja. No i życiówka.
Wrażenia z całości dużo lepsze niż z poprzednich zawodów:-tym razem wiedziałam, że od pewnego momentu będzie boleć i jednocześnie wiedziałam już, że między "jest bardzo ciężko" a "padam na ziemię" jeszcze sporo biegnięcia "głową" się zmieści
-znów były 2 pętelki po 5km, ale tym razem fakt mijania mety na półmetku i ponownego oddalania się od niej mnie nie zdemotywował; w paźdzerniku dobiegając do 5km to już tylko obmyślałam wymówki jakimi wytłumaczę zejście z trasy w tamtym miejscu, decyzja była praktycznie podjęta; tutaj myśli od odpuszczeniu wychynęły dopiero po znaczku 9km - tempo dobrze dobrane; przez półmetek przemknęłam jak gazela szczerząc zęby do kibiców w tempie poniżej 5min/km i nawet nie bardzo się oblałam wodą na punkcie odżywczym
-zachowałam zimną krew po starcie i nie dałam się ponieść, przepuściłam wszystkich lepszych w bieganiu i/ lub gorszych w kalkulacjach
, od gdzieś pierwszego kilometra regularnie wyprzedam kolejne osoby, nikt nie dogonił mnie ponownie, niestety pod nikogo również nie udało się podczepić, by mnie trochę pociągnął-na trasie były 3 podbiegi i 2 zbiegi, dobrze wykorzystałam wszystkie - z równynm tempem pod górkę chyba tam właśnie najwięcej osób wyprzedziłam, na zbiegach nogi luźniej i nadróbki
-kryzys na początku 9km przetrzymałam, wzięłam się w garść, na podbiegu wzięłam jeszcze jedną babeczkę i do mety pocisnęłam "na mentalu" - na zbiegu było łatwo, na płaskim mnie przyhamowało, ale jeszcze siłą woli rzuciłam się ku mecie
-druga piątka szybsza od pierwszej, cały czas bieg, zero marszu, tempo z tendencją wzrostową.
Co dokładnego tempa poszczególnych kilometrów to mam trochę wątpliwości, pierwszy km był równo na moim garminie i na trasie, na następnych garmin był szybszy. Ten znaczek 1km/6km nie był chyba do końca dobrze ustawiony, bo druga pętla, którą biegliśmy była jednak skrócona. W każdym razie na garminie mam 10.51km i jeśli założę, że organizatorzy zmierzyli dokładnie i było to w rzeczywistości 10km, to kolejne 951m odcinki były po: 5:42/5:46/5:40/5:36/5:36/5:25/5:25/5:31 (za drugim razem długi podbieg jednak trochę mnie kosztował)/5:25/5:20 min/km i ostatnie 485m w tempie 4:39 min/km. Z ciekawości założyłam też pasek od pulsometru i jak teraz spoglądam w dane to maksymalnie moje serducho dociągnęło do 195 bpm (uznawane również uprzednio za HRmax), średnie tętno 183 bpm.
Wcześniej, przy tabliczce 9km, stał człowiek z megafonem i podawał odpowiadający międzyczas, zapewniając, że jak jeszcze trochę dołożymy do pieca, to piękny wynik będzie. W moim przypadku jakaś dobra dusza ze stojącej obok ekipy zabezpieczającej trasę skomentowała zaraz, że w moim przypadku nici z tego, bo wyglada na to, że ledwo już biegnę. 
Miód na serce! Międzyczas z megafonu był z jednej strony pomocny, jako że garmin się rozmijał z prawdą, ale zmartwił mnie na krótką chwilę (będzie jednak ledwie 56'), zanim sobie uświadomiłam, że to brutto! I jednak do pieca dołożyłam.
Wkurzam się, następny kilometr biegnę korzystając tylko ze stopera i słupków wzdluż trasy. Nogi i serce pracują mocno, 500m w teoretycznie w miarę dobrym czasie, następne 500 cisnę nawet mocniej, a tu się okazuje, że to niby niewiele szybciej od easy. 
Wkurzam sie na maxa, czuję też że za nic nie pociągnę następnych prawie 10km po tym wale. 
Jednak: było szybciej, było zdecydowanie cieplej, odcinki były dłuższe.
Miasto widziałam po raz pierwszy, pięknie położone na brzegu jeziora, ale za to jakich stromych pagórkach. 
Wszędzie wisiały plakaty reklamujące 30 jubileuszowy bieg "20km de Lausanne", który odbędzie się w najbliższą sobotę. Po tych pagórkach to musi być niezła zabawa. 
Jeśli (tfu, tfu) nie, to uruchamiamy gorącą linię.
Stwierdziłam, że pobiegnę w swoim tempie, około 5min/km powinno być dobre na kilometrówki i tak też wyszło. Stopę czułam przy wolniejszym biegu, przy szybszym już nie, powinna dać radę.
Wieczór gorący i duszny, w pracy przyjemny chłodek był, wpadłam do domu na 5 minut się przebrać i już zasuwałam spóźniona do Jog'Ra. Od razu chce mi się pić. Na miejscu się okazuje, że dzisiaj w zasadzie są na wspólnym bieganiu sami atleci z Jog'R Team, ale trafiłam. Gdzie są inni szeregowi biegacze w taką piękną pogodę? Po głosowaniu ruszamy tę samą trasą, co tydzień wcześniej - do nadgranicznego parku po obu brzegach Renu. Grupa coraz bardziej się rozkręca i rozrywa na poszczególne człony, ja staram się pilnować swojego tempa, cyferki nie są dramatyczne, ale przy tej duchocie męczę się bardzo.Niby staram sie zwalniać, ale znów samo się przyspiesza. Oby do nawrotki, potem w kierunku "do domu" zawsze przychodzi drugi oddech. Nie tym razem. Po zawrotce każdy kilometr wolniej i wolniej. Nagle dociera do mnie jak bardzo mięśnie nóg i pleców mają dosyć. Najgorsza długa prosta nad Renem do kładki. Wreszcie jesteśmy u jej początku, jeszcze tylko się na nią wczołgać. Zrobione, zbieg, ale tempo nie specjalnie wzrasta. Na szczęście teraz trasa już bardziej urozmaicona, dzielę ją w myślach na któtsze odcinki. Kiedy jestem już b. zmęczona zmienia się moja "obstawa" i zagaduje mnie tak skutecznie, że choć wolniej i wolniej, to ostatnie około 2km do mety bez nerwowego odliczania. 
