40 sekunda
nagrania.
Stopklatka poniżej obrazuje chwilowe zgranie faz Pauli i Rosjanki.
To, co różni oba style biegu, to chwilowe położenia środka ciężkości Sc nogi wykrocznej (punkt żółty). Jak widać środek ciężkości leży poza obrębem nogi. Jeśli ktoś nie wierzy, że to możliwe to polecam heurystyczne doświadczenie prostych prawd we własnym zakresie na
przykładzie oraz coś dla
ambitnych.
Na początek o uproszczeniach, jakich nie da się uniknąć podchodząc do ciała ludzkiego z topornymi narzędziami do analizy, opartymi na fizyce i teorii mechanizmów.
Na zdjęciu czerwone linie L1 i L2 zastępują udo i podudzie. Pierwszym założeniem jest przyjęcie tej samej długości linii dla uda i podudzia L1=L2. Czerwone punkty umieszczone na środkach linii L1 i L2, to środki ciężkości uda i podudzia. Drugie uproszczenie to przyjęcie tej samej masy dla uda i podudzia. Jeśli np. kogoś nadmiernie irytuje pierwsze uproszczenie i powie, że udo jest dłuższe od podudzia, to zmieni się nieznacznie nachylenie żółtej linii. Natomiast, gdy zirytuje drugie założenie, bo przecież udo jest cięższe od podudzia, to żółty punkt przesunie się wzdłuż żółtej linii w kierunku uda.
Po co to wszystko? Po to, żeby żółtym punktem zastąpić lewą nogę i sprawdzić, na jakim ramieniu (niebieska linia) lub też, w jakiej odległości znajduje się środek ciężkości nogi od punktu obrotu w biodrze, bo im dłuższe ramię tym więcej pracy musi włożyć zginacz biodra by wykonać ruch.
Pierwsze, co narzuca się na myśl to stwierdzenie, że im bliżej stopa będzie pośladka (mniejszy kąt między udem i podudziem) tym lepiej. Tym tropem właśnie podążył Romanov. Na kilku spośród wielu jego filmików, Romanov robi przebieżki i stylizuje swoje bieganie, mocno angażując tylko mięśnie zginające staw kolanowy. Mi nie podoba się jego styl, choć w zestawieniu ze stylem Rosjanki to wybrałbym już Romanova. Romanov jakby uniezależniał wysokie prowadzenie stopy od prędkości biegu. Ta stopa wg mnie jest nienaturalnie wysoko. Haile tak nie biega. Nawet przy prędkości poniżej 3min/km jest daleki od kopania się stopami po tyłku.
Tu chciałbym zwrócić uwagę na tekst w podanym przez Wojtka
linku do wynurzeń "geniusza". Geniusz pisze, że angażowanie małej liczby mięśni podczas ruchu jest błędem (przytyk do Romanova). Sugeruje za to angażowanie dużej liczby mięśni, bo tak rzekomo jest lepiej. Kto ma rację? Haile Gebrselassie wymyka się obu. Bardzo trudno jest uchwycić lekkość i płynność jego biegu. Analiza stopklatek jest do tego celu bezużyteczna. Nawet na zwolnionym tempie ucieka gdzieś całe wrażenie tej lekkości.
01
02
03
04
05
06
07
08
09
10
11
12
13
14
15
16
Analiza:
Od 01 do 03 - faza podporu u Radcliffe i Petrovej (trzecia w stawce). Podobne kąty między udami i kąty między udem i podudziem.
04 - moment mijania nogi podporowej i początek różnic w kątach między udem i podudziem.
Od 05 do 09 - noga lewa w fazie wahadła przedniego. Istotne różnice w kątach między udem i podudziem (u Radcliffe znacznie mniejsze kąty i krótsze ramię działania - patrz niebieska linia na obrazku z analizą graficzną).
Od 05 do 06 - podobne kąty pomiędzy udami u Radcliffe i Petrovej.
Od 07 do 10 - istotne różnice w kątach pomiędzy udami u Radcliffe i Petrovej.
10 - początek amortyzacji u Petrovej - lądowanie na pięcie z przetaczaniem (konik Skarżyńskiego).
11 - początek amortyzacji u Radcliffe - lądowanie na śródstopiu. Bardzo istotna wskazówka dla ubezpieczycieli na życie, by uznawać bieganie za sport o wysokim stopniu ryzyka w takim przypadku...
Od 10 do 16 - postępujące rozmijanie faz biegu u Radcliffe i Petrovej
Od 13 do 14 - fantastyczny nordik łoking w wykonaniu Goucher (druga w stawce). Analiza poklatkowa biegu Haile Gebrselassie w żadnym momencie nie ukazuje podobnych relacji przestrzenno- fazowych położeń części ciała. Ta uwaga odnosi się również do stylu Rosjanki Petrovej. W pięcioosobowej stawce - trzy zawodniczki czyli Radcliffe, Wami (czwarta) i Tune (piąta) reprezentują znacznie odmienny styl od pozostałych dwóch.
Jak to się ma do rozróżnienia na styl klasyczny i ograniczony (zmodyfikowany)? Jeżeli styl Radcliffe uznamy za klasyczny, a styl Petrovej za ograniczony, to zgadzam się z taką interpretacją, bo wreszcie widzę jakieś różnice. Mam jednak poważne wątpliwości czy taki styl ograniczony, prezentowany przez Goucher i Petrovą, jest bardziej ekonomiczny. Jeżeli jednak styl Goucher i Petrovej nie jest stylem ograniczonym, to jak wygląda ten tajemniczy styl? Może to styl ukrytego smoka albo przyczajonego tygrysa?
Korzystając z dogodnej sposobności chciałbym nieco pozamiatać kilkoma stereotypami takimi jak: "wysoko prowadzone kolano" czy "biodra z przodu" albo "biodra w górze". Pomimo obrazowości takich haseł niczego one nie wnoszą, bo w istocie nie istnieje coś takiego jak wysoko prowadzone biodra. Tego nie widać, to nie ma miejsca.
Praca nóg i pozycja korpusu daje wrażenie, że ktoś biegnąc np. - wysoko prowadzi kolano. Tymczasem spójrzcie, na jakiej wysokości jest kolano Pauli i Rosjanki. Te wysokości są podobne (od 05 do 06), krótszy jest tylko czas w jakim Petrova ma kolano na maksymalnej wysokości (por. 07). Z uwagi na różnice w kadencji (u Petrovej większa) i we wzroście, trudno powiedzieć, że Radcliffe relatywnie wyżej unosi kolano. Na różnych wysokościach natomiast znajduje się stopa nogi wykrocznej u obu zawodniczek, po minięciu nogi podporowej (od 05 do 09 ).
Rusek i Nagor zauważyli twarde lądowanie Pauli. Tak, jest to jej cecha odróżniająca ją od stylu męskiej czołówki czy od stylu niektórych Afrykanek. W porównaniu z nimi jej bieg nie jest tak płynny, jest bardziej szarpany.
Ma to związek z fazą amortyzacji.
Link pokazuje trajektorię ruchu kostki Haile Gebrselassie. Cypelek po lewej stronie zakreślany jest dzięki luźno pracującemu podudziu, które na ułamek sekundy przed amortyzacją wyprzedza nieco w swej bezwładności kolano, zwiększając kąt pomiędzy udem i podudziem. Potem tuż przed przygwożdżeniem stopy do podłoża, podudzie cofa się zmniejszając tym kąt pomiędzy udem i podudziem. Widać to u Wami (od 04 do 06 i od 14 do 16) i u Tune (od 08 do 10). U Pauli tego nie dostrzegam zupełnie w przypadku lewej nogi i choć nie robiłem jej podobnej analizy to przypuszczam, że w jej zakreślonej trajektorii, tego cypelka nie będzie (patrz: od 10 do 12) dla nogi lewej i będzie ale nieznaczny (patrz: od 01 do 03) dla nogi prawej. To jest bardzo wyraźna asymetria, która w moim przekonaniu rzutuje na cały ruch biegowy Pauli Radcliffe.
--------------------------------
Edit: zmiana adresu serwera
