Jak nie popełnić błędu?
: 20 cze 2015, 23:47
Witam wszystkich.
Sport w moim życiu? Na początku wyczynowa piłka nożna (trampkarze, juniorzy). Później już rekreacyjnie ale bardzo często rower, tenis, badminton, pływanie, tenis stołowy, narty ,łyżwy, siłownia no i oczywiście piłka nożna. I nagle, nie ważne z jakich powodów, wszystko się urwało. Taki stan trwał około 15 lat. Pomału stawałem się typowym „kanapowcem”. Jesienią ubiegłego roku żona zaczęła chodzić z kijkami Nordic Walking. To był ten bodziec którego chyba potrzebowałem aby zmienić swoje życie. Zacząłem jeździć na rolkach, trochę biegać, zimą śmigałem na nartach. Znowu zaczęło być jak dawniej. Ku mojemu zdziwieniu bieganie sprawia mi olbrzymią przyjemność (choć tego nigdy nie robiłem). Biegałem bez żadnego planu. Najpierw 2 minuty biegu 2 minuty marszu, 3 biegu 2 marszu, 3/1, 4/1, po tygodniu 10/2. Po takich marszobiegach nie czułem żadnego zmęczenia. Wręcz przeciwnie rozpierającą energię. Postanowiłem sprawdzić ile jestem w stanie przebiec bez odpoczynku. No i przebiegłem ok. 5,5 km (jedno okrążenie jeziora Malta w Poznaniu). Żadnej zadyszki, „nóg z waty”. Pierwszy czas 38.31 następnie 36,50; 34.09; 32.46; następne ok.33 minut. Czasy niewątpliwie nie powalają na kolana ale dla mnie to jest coś. Nadal czuję że mogę więcej ale boję się że zrobię coś nie tak. Tym bardziej że pojawiły się bóle w kolanie oraz ciągnący ból od pięty do łydki. Po krótkiej przerwie w bieganiu oraz plastrach dolegliwości minęły. Chcę nadal biegać więc jeśli ktoś poradzi mi jak dalej postępować będę bardzo wdzięczny. Mam 164 cm wzrostu, ważę 58 kg. Jak widać chcę biegać nie po to aby zrzucić kilogramy ale dlatego że sprawia mi to wielką przyjemność. No i jeszcze coś chyba ważnego, mam 56 lat. Pozdrawiam wszystkich. Piotr.
Sport w moim życiu? Na początku wyczynowa piłka nożna (trampkarze, juniorzy). Później już rekreacyjnie ale bardzo często rower, tenis, badminton, pływanie, tenis stołowy, narty ,łyżwy, siłownia no i oczywiście piłka nożna. I nagle, nie ważne z jakich powodów, wszystko się urwało. Taki stan trwał około 15 lat. Pomału stawałem się typowym „kanapowcem”. Jesienią ubiegłego roku żona zaczęła chodzić z kijkami Nordic Walking. To był ten bodziec którego chyba potrzebowałem aby zmienić swoje życie. Zacząłem jeździć na rolkach, trochę biegać, zimą śmigałem na nartach. Znowu zaczęło być jak dawniej. Ku mojemu zdziwieniu bieganie sprawia mi olbrzymią przyjemność (choć tego nigdy nie robiłem). Biegałem bez żadnego planu. Najpierw 2 minuty biegu 2 minuty marszu, 3 biegu 2 marszu, 3/1, 4/1, po tygodniu 10/2. Po takich marszobiegach nie czułem żadnego zmęczenia. Wręcz przeciwnie rozpierającą energię. Postanowiłem sprawdzić ile jestem w stanie przebiec bez odpoczynku. No i przebiegłem ok. 5,5 km (jedno okrążenie jeziora Malta w Poznaniu). Żadnej zadyszki, „nóg z waty”. Pierwszy czas 38.31 następnie 36,50; 34.09; 32.46; następne ok.33 minut. Czasy niewątpliwie nie powalają na kolana ale dla mnie to jest coś. Nadal czuję że mogę więcej ale boję się że zrobię coś nie tak. Tym bardziej że pojawiły się bóle w kolanie oraz ciągnący ból od pięty do łydki. Po krótkiej przerwie w bieganiu oraz plastrach dolegliwości minęły. Chcę nadal biegać więc jeśli ktoś poradzi mi jak dalej postępować będę bardzo wdzięczny. Mam 164 cm wzrostu, ważę 58 kg. Jak widać chcę biegać nie po to aby zrzucić kilogramy ale dlatego że sprawia mi to wielką przyjemność. No i jeszcze coś chyba ważnego, mam 56 lat. Pozdrawiam wszystkich. Piotr.
