Nie mówię o truchcie bo takie dążenie raczej doprowadziłoby do powstania pedalskiej gejszy drobiącej na paluszkach, ale już przy tempie 4/km można by się do tego zbliżyć, a przynajmniej osiągnąć stałe sub200. W moim przypadku to są granice 210- 215ms czyli nie tak znowu dużo mniej niż przy świńskim truchcie. I tak sobie myślę, że wtedy takie 4/km byłoby bliższe truchtu niż mocniejszej przebieżki, przynajmniej odczuciowo.

Musiałbym to zobaczyć. Za mało danych.

Wiem, toteż Ci dupy nie zawracam a stryd się przydaje od czasu do czasu

Wysłane z mojego A5_Pro .

Ja u siebie na 10k w tempie 4:35 mam ~240 ms., na 400 w tempie 3:55-4:00 około 200-210ms, a na 200 w 3:40-45 około 190-200.

Podaj jeszcze długość kroku do tego, bo mam wrażenie że będzie poniżej 1,5m przy tempie 3:45

Wysłane z mojego A5_Pro .

Biegane na tartanie tempo 3:40 daje ~1,65m. Bliżej 4:00 (+- 5/10s) 1,47-1,55m. Przy spokojnym biegu 5:50-6:00 długość kroku to około 1,15-1,20.

Ogólnie za ostatnie pół roku mam wszystkie treningi na Strydzie, w tym trochę 200 i 400, w tempach 3:30-4:00, mogę udostępnić jakby ktoś był zainteresowany korelacją.

@Skoor, stryda ściągałeś z USA, czy kupowałeś w Polsce?

Im szybciej biegniesz tym większe generujesz przeciążenia. Czy również proporcjonalnie będzie spadać wartość GCT? Tu jest problem.
Ciało broni się przed przeciążeniem zmieniając swoją pozycję miednicy. Widać to wszystko bardzo dobrze, analizując filmik podpięty do artykułu o nike alfafly i pokazujący te bioniczne buty.
Moment gdy gość rozwija maksymalną prędkość (15:33). Widać jak bardzo cofa miednicę. Można to odeprzeć faktem mocowania tego sprzętu i praktycznie unieruchomienia kostki w zgięciu grzbietowym, ale już moment zwalniania i rozluźnienia w (15:41) pokazuje, że jest możliwość jakiegoś wyprostu bioder i przesunięcia miednicy do przodu. Dlaczego gość nie jest w stanie utrzymać takiej pozycji miednicy w szybkim biegu? Bo by go zgniotło. Dlatego musi zamortyzować uderzenie wypięciem dupy i skróceniem kroku.
A teraz do rzeczy: taki sam mechanizm tyle, że mniej widoczny dzieje się w przypadku biegania w zwykłych butach. Nawet jeśli nieznacznie cofniesz miednicę, to rośnie GCT i spada przeciążenie. Spada też prędkość. Żeby ją utrzymać ciało przechodzi w inny tryb przemieszczania się, zwiększając kadencję i skracając krok. Może temu towarzyszyć spadek GCT, ale to już nie jest ten efektywny bieg z elastyczności tkankowej o jaki nam chodzi, gdzie jest pełna agresja i wystawianie się na maksymalne przeciążenia jakie tylko jesteśmy w stanie znieść.

Chyba gravity jednak coś zmieniły i moje uderzenie w podstawę palucha jest precyzyjniejsze.
Wnoszę to na podstawie wczorajszego treningu, który zrobiłem w vanish-r i wyższe przeciążenia były bardziej odczuwalne.
Vanish-r jest butem mocno wymagającym w końcu ich waga to tylko 111 gram stąd odczyt był wręcz łopatologiczny.
Chyba jednak skuszę się na stryda, by zaspokoić ciekawość i zderzyć odczucia z bardziej mechanicznym odczytem.

U naszych kupiłem

Poszukaj w ogłoszeniach, swego czasu było kilka na sprzedaż. Rekordowo poszedł za 400 bodajże.

Masz teraz tą najnowszą wersję "z wiatrem"? Jeśli tak, to czy warto ją kupić, czy też uczciwie rzecz ujmując stara też jest ok?

Stary Stryd też jest OK.

Domyślam się, że jest ok, ale jeśli na forum (np. Skoor) jest ktoś, kto testował oba to fajnie byłoby usłyszeć, czy warto jest zainwestować w najnowszą wersję.

Wróćmy jeszcze do tego o czym była mowa w wątku ineosa.
Wszyscy przymierzając po raz pierwszy zumflaje, czy vapory mają wrażenie zarówno miękkości jak i sprężynowania tych butów. Czy aby tym odczuciom nie przypisujemy czegoś czego w istocie nie ma, a jedynie podlegamy silnej sugestii zewnętrznej? Co tak naprawdę dzieje się z podeszwą buta, gdy przyklei mu się od góry plastikową płytkę?
Weźmy sekwencję, która może zobrazować lądowanie na przodostopiu:

W zwykłych butach, bez płytki będą pojawiać się lokalne obciążenia z wartościami maksymalnymi. Teoretycznie na mapie nacisków będą to pola z wartościami "3". Z czasem w tych miejscach pianka będzie się trwale zbijać i but zacznie tracić swoją amortyzację. Wstawienie na całej powierzchni śródstopia płytki spowoduje, że obciążenia będą rozkładać się bardziej równomiernie, czyli bez lokalnych ekstremów. Teoretycznie pola z wartościami "3" przyjmą wartości "2" i dla zbilansowania całkowitego obciążenia pola z wartościami "1" również przyjmą wartości "2". Taki mechanizm tłumaczyłby odczucia większej miękkości buta, ponieważ płytka równomiernie rozkładając obciążenia, zwiększa tym samym czynną powierzchnię amortyzatora. Co jednak z tym nieszczęsnym sprężynowaniem?
Jeżeli nie narażamy tak nogi na stres wywoływany obciążeniem, to możemy zwiększyć prędkość biegu albo zachować prędkość biegu redukując odczuwane obciążenie. Wciąż nie ma pewności jak pracują tkanki w fazie podporu, ale poprawienie im warunków pracy może skutkować odczuwaniem sprężynowania. Sprężynowania nogi, a nie płytki - zaznaczę po raz kolejny. Tak na dzień dzisiejszy interpretuję fenomen sprężynowania w najkach. To jednak trzeba dogłębnie sprawdzić, dlatego wśród moich chłopaków uruchomiłem projekt "bieda najk". Mają zrobić płytkę na kształt wkładki i podkleić ją taśmą dwustronną albo od spodu do wkładki albo w środku do podeszwy. Najlepiej do tego będą się nadawać Escalante, bo mają dużo pianki i dużo miejsca na dodatkowy element "sprężynujący". Chcemy sprawdzić, jak to wpłynie na odczuwanie biegu.
Zapraszam tym samym innych do eksperymentowania. Może komuś uda się zrobić budżetowego vapora.