12.10.2018
Rower: 3 pętle po górkach na rowerze miejskim.
21,9 km/57:00/ 23,1 km/h W GÓRĘ:227 m
Trochę się bałem na zjazdach, że rower się rozpadnie, ale nie było tak źle.
13.10.2018
Spacer: 1,5h.
14.10.2018
CITY TRAIL - BIEG NR 1
Start bez żadnej "napinki". Miałem pobiec swoje - na ten moment - i się dobrze bawić. Biorąc pod uwagę, że ostatni raz biegałem cokolwiek na prędkościach poniżej 3:40 jakieś 1,5 miesiąca temu nie należało się spodziewać cudów, w tym ataku na mój rekord życiowy na tej trasie - 17:23. Rozgrzewkę przeprowadziłem standardową: bieganie 2,5km + skipy + 3x przebieżki 100m. Potem szybkie krzaki, ustawiłem się w drugim rzędzie i czekałem na start. Było ciepło, ale bez przesady; pogoda to typowa "złota, polska jesień". Pierwszy kilometr otwarłem w 3:35, czyli w sumie tak jak się spodziewałem, szybciej na dało rady, tym bardziej, że trasa to w znacznej części leśne dukty i co więcej, z dużą ilością górek (na całej trasie 60m w górę). Biegło się miło - w pewnym momencie poczułem luz w prawym bucie. Oto rozwiązało się sznurowadło w którym na dodatek zaczepiony był chip... Nic, trzeba biec, jak się bardzo poluzuje to stanę; byle chip nie poleciał w stertę liści, bo to będzie koniec biegu. Drugi kilometr zamknięty w 3:35, czyli będzie gdzieś 17:55 na mecie, myślę sobie i jest to przyjemna myśl, bo przynajmniej jakieś tam szczątki formy z końca sierpnia jeszcze są. Na trasie formuje się grupka 4 osób, z czego jedna szybko odchodzi. Zostaję z dwoma biegaczami z którymi stoczę walkę o pozycje 7-9. Trzeci kilometr to lekkie przyspieszenie do 3:32, czuję, że mogę zawalczyć o 7 pozycję. Niestety w pewnym momencie sznurowadło buta już się na tyle luzuje, że obawiam się zguby chipa... Patrzę za siebie - nikogo nie ma, dwójka biegaczy z przodu ucieka mi, a ja staję. Głupota straszna, po tylu startach taki numer.. Wyszło tutaj moje luzackie podejście do dzisiejszego startu.Wiązanie trwa może z kilka sekund, ale najbardziej odczuwam wybicie w z rytmu biegu. Mimowolnie przyspieszam, intensywność wzrasta i 4 km wchodzi w jakieś 3:49.
Na szczęście udaje mi się dojść do 8 zawodnika - zbieram się w sobie i atakuję. Odchodzę na 30 m, ale tamten trzyma się w miarę blisko. Do mety jakieś 500m, ja po gonitwie łapię małą zadyszkę. Kolega z tyłu nie składa broni i powoli odrabia straty. Szybko powstaje w głowie taktyka na końcowe metry. Zwalniam lekko tempo biegu, pozwalając sobie na względny odpoczynek i złapanie oddechu. Czekam aż biegacz z tyłu dojdzie mnie, co nie zajmuje mu dużo czasu. Jakieś 10s i już jest u mojego boku, wyczuwając słabnięcie. Gdy chce mnie minąć zrywam się na ostatnie 300m i zaczynam dyktować mocne tempo biegu. Znowu odstaje na kilka metrów za mną. Na 50 m od mety ponawia atak i jesteśmy już obaj w ostrym sprincie. Wpadamy na metę w przedziale sekundy. Gratuluje mi, ja jemu gratuluję - to była dobra walka, miły trening głowy. Ostatni kilometr zrobiłem w 3:27.
POSTCRIPTUM:
Po biegu zerkam na wyniki - kolega z którym się ścigałem to rocznik 1999. Myślę sobie, że już pora zwijać żagle - 10 lat różnicy, a na mecie 1 sekunda.
Jeśli chodzi o czas na mecie, to gdybym się nie zatrzymał na sznurowanie to pewnie byłoby 17:55 i taki w sumie czas przyjmuję w mojej głowie. Za miesiąc kolejny bieg z cyklu CT. Na poniższym zdjęciu wyszedłem jak dziad - jest również sznurówka, która wesoło hasa sobie wokół buta.
PODSUMOWANIE:
8/350
5/33 M20
5km/18:05
przewyższenie: +60/-60
śr. tempo: 3:37min/km
śr. tętno: 185bpm (94%)
kadencja:172
długość kroku: 1.62m (!) :szok:
Dzisiaj chyba wybiorę się na 1,5h roweru, bo już dawno tak nie jeździłem. Pokonanie "górskich pętli" na miejskim rowerze powinna być niezła orka dla mięśni. 
Generalnie, celem na najbliższe tygodnie jest teraz jak najmniej biegania, przy zachowaniu codziennej aktywności fizycznej w wymiarze co najmniej 1h (basen, orbitrek, rower, siłownia). To będzie dobry punkt wyjścia na początku listopada do treningów biegowych.
