Forum Bieganie.pl

Witam
Piszę ten post jako pierwszy mimo iż moja przygoda z bieganiem już trwa. Dzisiaj moim marzeniem jest udział w półmaratonie, później w maratonie, a co dalej to kto wie. A skąd pomysł na bieganie? Wcześniej było dobrym sposobem na schudnięcie, a dzisiaj jest czymś bez czego nie można żyć. Kolega mówi, że jestem uzależniona, ale coś w tym jest. Bieganie stało się moją pasją, miłością i celem. Bieganie uszczęśliwia i zmieniło wiele w moim życiu. wiele pozytywnych zmian jak również tych negatywnych. Ale skupiam się na pozytywnych.

Pozdrawiam więc wszystkich biegaczy i biegaczki

Hej:)
A możesz powiedzieć coś więcej o tych negatywnych? Wymienić je?

Małe kontuzje związane z bieganiem. Dokuczał mi ból kolan, jednak uporałam się z nim. Teraz od kilku dni walczę z piszczelami, ale też z nimi wygram.
Negatywne jest też to, że bieganie stawiam na pierwszy plan. Potrafię odłożyć spotkanie ze znajomymi tak w czasie, by zdążyć pobiegać i jeszcze się z nimi spotkać.
Oczywiście plusów jest dużo dużo więcej niż minusów biegania.

Od biegania ponoć też można się uzależnić Mam to samo co Ty, biegam co drugi dzień i w dzień biegowy już od rana mnie nosi Plan mam podobny co i Ty. W tym roku 10 km i jeśli nie przydarzy się jakiś uraz to na jesień może jakiś półmaraton. Maraton to może w przyszłym roku. A negatywy też się zdarzają Np ostatnio przy kupnie nowych spodni okazało się że do tych które dobrze leżą na tyłku dość trudno mieszczą mi się łydki

Ja niestety na jesień tego roku nie wezmę udziału w półmaratonie. Chociaż każdy mówi "SPRÓBUJ". Wiem na ile mnie stać i wiem, że do przyszłego roku poczekam. Nic na siłę, tym bardziej, że teraz czeka mnie przerwa od biegania i nie wiem jak sobie z nią poradzić, bo na jutro miałam już przygotowaną trasę.
Ale jak trzeba to trzeba, prawda?
W przyszłym roku półmaraton, mam nadzieję, że na wiosnę. A jeśli nie, to na jesień w moim rodzinnym mieście.

Rowniez powiem sprobuj Polmaraton to duzo, ale nie za duzo To jest jeszcze dystans, który mozna ukonczyc praktycznie bez wiekszego przygotowania.

Ale ja nie chcę TYLKO wziąć w nim udziału. Chcę dać z siebie wszystko. Do tego muszę się odpowiednio przygotować, bo to nie jest TYLKO bieg. To będzie przełom.
Nie chcę czegoś robić na pół gwizdka i tylko dlatego, że inni powiedzą "dasz radę". Chcę wiedzieć, że dołożyłam wszelkich starań do tego, by wystartowac w półmaratonie. To nie jest tak, że nie trzeba się przygotować, nie biegam jeszcze tak dużego dystansu by bez przeszkody pokonać 21 km.

Sama musisz to czuc, czy jestes juz gotowa czy nie, nikt za Ciebie tego wiedzial nie bedzie.

Dlatego też wszystkim powtarzam, że to jeszcze nie ten etap.

a ja tu wyczuwam brak wiary we wlasne mozliwosci

coś jest w tym uzależnieniu od biegania...też mnie nosi w dzień biegania, sprawdzam jaka pogoda, ściągam nową muzykę, jem mniej...

Cudownie działają te endorfiny. Brawo! Trzymaj się!

Tak, jest to brak wiary we własne możliwości. Brak wiary w siebie. Totalne rozbicie, a teraz kiedy mam tę przymusową przerwę od biegania to aż mnie nosi. I wszystko widzę negatywnie.