Forum Bieganie.pl

Witam wszystkich!
Właśnie wracam ze swojego pierwszego treningu.
Do rozpoczęcia przygody z bieganiem zmotywowały mnie zajęcia na uczelni, a konkretnie z fizjologii wysiłku. Niestety próba wysiłkowa i pułap tlenowy wyszły mi tak żałośnie niskie (wydolność spooooro poniżej normy), co zmotywowało mnie do rozpoczęcia pracy nad sobą. Pomijam naprawdę spory % tkanki tłuszczowej, bo nie zależy mi na schudnięciu jako takim. Po prostu zbyt mocno lubię czekoladę i przez to nigdy nie będę specjalnie szczupła Zależy mi po prostu na zdrowiu.
Mam nadzieję, że wytrwam, póki co jestem pełna zapału. Aczkolwiek wiem, że nie obędzie się bez problemów: przez pierwszy rok studiów dość mocno się zasiedziałam (mieszkałam daleko od uczelni i moją główną formą ruchu było przejście z bloku na przystanek), teraz jest lepiej. Zmieniłam miejsce zamieszkania na bliższe, codziennie chodzę na uczelnie około 30 minut w jedną stronę. Jednak jak widać to za mało.

Dzisiaj było ciężko ale jestem zadowolona, że udało mi się zmotywować siebie do pierwszego treningu i faktycznie jako tako pobiegać (zgodnie z planem 6-cio tygodniowym). Nie wiedziałam, że nad Brdą są takie ładne widoki

Szukałam trochę na forum ale nie znalazłam odpowiedzi: jaki rodzaj ćwiczeń pomoże mi szybko podnieść pułap tlenowy? Zastanawiam się nad połączeniem biegania z pływaniem albo z siłownią, ale nie wiem co przyniesie lepsze rezultaty.

Szybko to raczej sie nie da Trzeba biegac dluzsze dystanse dosc wolno i samo sie podniesie:-)

Wiem, że w sporcie mało co da się osiągnąć szybko (z resztą w życiu podobnie), zwłaszcza jeśli zaczyna się niemal od zera. Chodziło mi raczej o to, co będzie najbardziej efektywne
Zbyt długiego dystansu póki co nie przebiegnę ale wiem, że z czasem będzie lepiej.

Mam nadzieję, że moja motywacja się utrzyma. Niestety nie mam nikogo do towarzystwa, bo znajomi biegają już dłuższy czas i po prostu bym ich hamowała, a ci niesportowi nie chcą zacząć.
Póki co skupię się na ukończeniu planu 6-cio tygodniowego, a gdy będę w stanie przebiec około 5 km znośnym tempem będę mogła dołączyć się do jakiejś koleżanki z roku :p
Byle do przodu!

Nadal mam dylemat: siłownia czy basen. Ale chyba wybiorę to pierwsze. Masę już mam, czas na rzeźbę xD

Wydolność tlenową poprawiają wszelkie interwały. Poszukaj sobie na YouTube różnych zestawów ćwiczeń Tabata (ogólnorozwojówka). Biegać można też interwały, ale nie wiem czy to dobry pomysł na początek przygody z bieganiem.

Dziękuję, na pewno to uwzględnię w swoim planie ćwiczeń

W takim razie życzę ci jak najszybszego powrotu do zdrowia. Ostatnio coraz więcej osób choruje, jakaś zaraza się szerzy.

Bieganie samej z pewnością ma swoje plusy, zwłaszcza na początku, gdzie nikogo nie hamujesz i nie musisz się porównywać. Jednak wydaje mi się, że na dłuższą metę warto mieć kogoś do towarzystwa. Zawsze wprowadzi to element rywalizacji, a więc i zmotywuje do mocniejszego starania się
No ale zobaczymy jak mi będzie szło

Zdecydowanie zgadzam się z przedmówcą bieganie w towarzystwie motywuje: biegniesz równym tempem, nie wymiękasz, chcesz być tak samo dobry, jak Twój kompan a nawet lepszy U mnie bieganie spełnia konkretne funkcje: trening wydolnościowy w celu podtrzymania lub wyrobienia formy, spożytkowanie dodatkowej energii, przemyślenie bieżących spraw, poprawienie samopoczucia Bieganie z psem również brzmi dobrze - gdybym miał psa, na pewno skorzystałbym z tej opcji ! Zdrowia życzę

Hej fajnie, że zaczęłaś ważne by się nie poddać dasz radę, Początki nie są łatwe pozdrawiam.

Właśnie wróciłam z treningu.
Tym razem się nie oszczędzałam. Ostatnio niezbyt odczułam zmęczenie - zadyszka minęła, ani mięśnie nie bolały ani nawet nie były zmęczone. Po porannym biegu wieczorem miałam ochotę na więcej. Niestety nauka wzywała i nie pozwalała wyjść z domu.
Dzisiaj, po dwóch ciężkich kolokwiach, musiałam się po prostu zmęczyć.
Udało mi się przebiec jakieś 3 km (ogólnie 4 km trasy, ale oczywiście robiłam przerwy marszowe co jakiś czas) w 40 minut z czego jestem zadowolona aczkolwiek wiem, że ten wynik szału nie robi.

Po krótkim odpoczynku czuję, że raczej jutro nie będę miała zakwasów (aczkolwiek zmęczenie jest. I o to mi dzisiaj chodziło) i chyba wybiorę się na poranne bieganie. Aczkolwiek zobaczymy czy uda mi się wstać, bo w tym tygodniu spałam po 4-5 godzin dziennie i prawdopodobne, że żaden budzik nie zwlecze mnie z łóżka Na szczęście wieczorem też można biegać

Cytokina na tym etapie na jakim jesteś, czyli na początku bieganie wiadomo musi "boleć", ale też musi sprawiać Ci frajdę.
Jeśli nie masz ochoty na bieganie rano, to może lepiej pośpij dłużej a biegać pójdziesz po południu albo wieczorem
Ja też nie biegam długo, bo od Nowego Roku, tylko,że kiedyś uprawiałam sport i na początku też chciałam biegać szybko i dużo i tak było, przez pierwsze 2 tyg. biegałam codziennie po 10-15km, ale w pewnym momencie przestało mi się to podobać, bo musiałam się zmuszać, i wrzuciłam na luz i było fajnie, aż do soboty kiedy to na przejściu dla pieszych potrącił mnie samochód i na razie wykluczyło mnie to z biegania
Ale przez to, że mam trochę wolnego czasu to snuję plany
Tak więc życzę Ci dużo wytrwałości i radości z biegania, słuchaj się swojego organizmu i będzie ok.

Dzisiaj mój organizm powiedział mi, ze chce się zmęczyć i to tak porządnie
Miałam wyczerpujący tydzień ale wyczerpujący tylko i wyłącznie umysłowo. Przez cały tydzień, od niedzieli tak naprawdę jedynie siedziałam przy biurku i się uczyłam.

Z tym bólem to w moim przypadku jest to trochę dziwne: szybko się męczę podczas biegu (nogi stają się jak z waty i nie chcą się podnieść xD) ale też bardzo szybko wracają mi siły (po 2 minutach marszu mogę biec dalej, porównywalnym tempem co na początku). Spodziewałam się na początku zakwasów przynajmniej na następny dzień, a tu niespodzianka - nic nie było. A wcale się nie oszczędzałam (jedyne co robiłam to uważałam żeby nie dostać zbyt mocnej zadyszki).

A co do spania, jestem zawieszona między młotem, a kowadłem: uwielbiam wstawać rano żeby mieć długi dzień ale z drugiej strony łóżko jest taaaaakie wygodne. Dodatkowo nawet jeśli nie śpię zbyt długo to wystarczy mi kilka minut żeby się ogarnąć i do końca dnia wręcz tryskam energią (nawet dzisiaj, po tym strasznym tygodniu). Generalnie odpuszczę sobie jutro budzik, zobaczę o której sama się obudzę

Mam nadzieję, że nic poważnego ci się nie stało.

Tylko pęknięte żebro i stłuczone mocno udo no i trochę siniaków ale to powoduje niestety niemożność biegania.
Moja rada biegaj z głową, bo tak naprawdę jest ona bardzo przydatna, nie zmuszaj się, niech mięśnie, stawy powoli przyzwyczają się do wysiłku i koniecznie wprowadź rozciąganie po biegu, bardzo pomaga

Dobrze, że się nie połamałaś, a "tylko" poobijałaś. W każdym razie mogło być gorzej.
Obyś szybko wróciła do zdrowia!
Rozciągam się jak tylko wracam do mieszkania, trochę poczytałam na ten temat przed rozpoczęciem biegania. Głównie żeby nic sobie nie zrobić.

Jasne, nie wyobrażam sobie treningu bez rozgrzewki i porządnego rozciągania. Na samym forum można spotkać wiele przykładów kontuzji, dlatego trzeba o tym pamiętać, że bieganie samo w sobie jest świetne, ale zdrowe bieganie jest jeszcze lepsze W przygotowaniach do treningu uwzględniłem czytanie różnego rodzaju artykułów, zwłaszcza na http://menstream.pl/forma/bieganie/trener/ i powiem szczerze, że w połączeniu z tym forum, udało mi się do tej pory uniknąć kontuzji. Wiadomo, że bardzo często jest to kwestią przypadku :/ Dlatego #Kasia41 uważaj na siebie, bo to potrącenie brzmi dość przejmująco :/ Runnerzy są wystawieni na takie zagrożenia :/ Wracaj szybko do zdrowia !